Ο Βασίλης Κωνσταντόπουλος γράφει στο προσωπικό του blog για τη νίκη 5-1 της Καλλονής επί του Παναιτωλικού και την εικόνα της ομάδας της Λέσβου στη συγκεκριμένη αναμέτρηση.

Ο στίχος του Δήμου Μούτση απ’ τη “φυσαρμόνικα που κλαίει” καθρεπτίζει απόλυτα το σενάριο της νεκρανάστασης της Καλλονής σε μία μέρα. Οι τελειωμένοι παίκτες και ο προπονητής “που δεν κάνει” πέρασαν εντυπωσιακά πάνω απ’ τον Παναιτωλικό και σημείωσαν μια απ’ τις πιο ιστορικές νίκες της ομάδας της Μυτιλήνης. 

Ο Φώτης Γεωργίου πριν το ματς ειχε δηλώσει στην κάμερα των καναλιών Novasports, χωρίς να κρυφτεί, πως την πρώτη νίκη της ομάδας την χρειάζονταν πάνω απ’ όλα οι ποδοσφαιριστές της Καλλονής. Ούτε ο κόσμος, ούτε η διοίκηση κλπ. Το απαιτητικό φετινό πρωτάθλημα άρχιζε να πιέζει βαθμολογικά με το καλημέρα και ήταν απαραίτητος ένας σεισμός στον Ταρλά για να δουν και πάλι ξεκάθαρα οι Μυτιληνιοί τον πραγματικό στόχο τους. 

Κανείς δεν περίμενε τόσα ρίχτερ απ’ τους ποδοσφαιριστές του Θεοδωρίδη και μάλιστα απέναντι σε έναν τόσο ποιοτικό αντίπαλο. Οι “σαρδέλες” ξετίναξαν τις αριθμητικές προβλέψεις των ελάχιστων τελικών προσπαθείών, των πολλών λαθών και της λειψυδρίας σκοραρίσματος της επιθετικής γραμμής. Ήταν ένα ματς που απέδειξε για ακόμα μια φορά πως το ποδόσφαιρο δε θα μπει ποτέ σε στατιστικά καλούπια. 

Η πρώτη νίκη της σεζόν ήρθε με όλους τους παίκτες να διακρίνονται και να δίνουν πλέονασμα των δυνατοτήτων τους σε κάθε φάση. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος και ο Ελλακόπουλος πρόλαβε σε μισή ώρα να δείξει κομμάτι των πραγματικών δυνατοτήτων του. Ήταν απρόβλεπτος με γρήγορη σκέψη και εκτέλεση και φάνηκε να μπορεί να σηκώσει το ρόλο του ηγέτη. Μεγάλο ματς έκανε ο Πολ Κειτά, όντας –επιτέλους- απλός και ουσιαστικός, καλύπτοντας μεγάλες αποστάσεις το γήπεδο. Ο Τσαμπούρης έδωσε τρεξίματα στη δεξια πτέρυγα και κράτησε απασχολημένο τον Κέβιν. Ο Καλτσάς με αυτοθυσία έκανε πολλά κοψίματα και έδωσε ρυθμό όποτε χρειάστηκε, ενώ Χογκ και Αναστασιάδης ήταν αλάνθαστοι. 

Ο Μανούσος ήθελε όσο τίποτα το γκολ και το πανηγύρισε με εμβληματικό τρόπο, για να γίνει μια αγκαλιά με πρόεδρο και συμπαίκτες. Η Καλλονή συνεχίζει να παραμένει οικογένεια και τα χούγια των «παλιών» τα μαθαίνουν και οι «καινούργιοι». Μέχρι οι… πρώτοι του χωριού να ξαναγίνουν τελευταίοι, η Καλλονή έχει χρυσή ευκαιρία να χτίσει το φετινό της παραμύθι πάνω στο φανταστικό 5-1 επί του Παναιτωλικού.