Ο … «μπόμπιρας» ξεπόρτισε

Η διαδικασία μεγαλώματος ενός οργανισμού, η ωρίμανσή του μέσα από την πάροδο του χρόνου, να μαθαίνει, να δρα και ν᾽ αντιδρά, να κάνει τα «σωστά» και τα «λάθη», να δημιουργεί χαρακτήρα είναι μια από τις πλέον υπερπολύτιμες καταστάσεις αυτής της ζωής. Σα να σκιαγραφεί κάποιος τη σχέση γονιού με το παιδί του, τόσο ισχυροί δεσμοί κρατούν μια τέτοια σχέση σε βάθος χρόνου σε όποια δοκιμασία κι αν υποβληθούν αμφότεροι. Ανάλογη είναι η σχέση οποιουδήποτε παρακολουθεί από κοντά μια ομάδα, είτε για λόγους προτίμησης είτε για λόγους επαγγελματικούς.
 
Και στα μάτια του υπογράφοντα αυτή είναι η αίσθηση που δημιουργεί ο φετινός ΠΑΟΚ. Ενα ποδοσφαιρικό βρέφος με ηλικία λίγων μηνών που δημιπυργείται, οικοδομεί χαρακτήρα, ποδοσφαιρική προσωπικότητα, υποχρεωμένο να πετύχει πράγματα υπό την πίεση του χρόνου. Το τελευταίο δεν είναι άλλοθι αλλά … πραγματικότητα. Μια συνθήκη που τη γνώριζαν όλοι πως υπήρχε έτσι όπως κύλησαν τα πράγματα το περασμένο καλοκαίρι. Μέσα από όλα αυτά λοιπόν, ο «Δικέφαλος» μεγαλώνει, ωριμάζει και συνεχίζει. Ηδη η νίκη της περασμένης Τετάρτης άρχισε ν᾽ αποδίδει καρπούς, πέραν των δεδομένων βαθμολογικών.
 
Μια νίκη που ήρθε μέσα από ανατροπή, αν και στο πρώτο ημίχρονο της Τούμπας η ομάδα του Ιγκορ Τούντορ ήταν φανερά καλύτερη από την αντίπαλό της, δίχως όμως να καταφέρει να μετουσιώσει την υπεροχή της σε προβάδισμα στο σκορ. Σε ένα ανάλογο σενάριο, χτες στο Περιστέρι επικράτησε – και – του Ατρομήτου 2-1 (63᾽ Ούμπιδες – 72᾽ Μπερμπάτοφ, 90᾽ Μακ), αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ – όπως συνέβη και την Τετάρτη, αρχικά ισοφάρισε και στη συνέχεια πήρε τη νίκη, αφού κάτι ανάλογο το έκανε ξανά πριν από λίγες ημέρες σε συνθήκες μεγαλύτερης πίεσης.
 
Μπροστά σε περισσότερους από εξακόσιους οπαδούς του ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε τον αγώνα πραγματοποιώντας το καλύτερο ημίωρό του ως τώρα. Ως ομάδα με αγωνιστική φιλοσοφία την επιβολή του ρυθμού της κόντρα σε κάθε αντίπαλο, της ήταν πιο εύκολο μέχρι χτες να το κάνει στην έδρα της. Το δοκίμασε στα Ιωάννινα δίχως να της βγει αποτελεσματικά, το επανέλαβε πιο πειστικά στη Βέροια αλλά το χτεσινό ήταν το καλύτερο όλων. Σύνολο με αγωνιστική πειθαρχία στο διάστημα αυτό, σωστές αποστάστεις μεταξύ ποδοσφαιριστών και γραμμών, εξαιρετικές συνεργασίες, αλληλοκαλύψεις και αναποτελεσματικά τελειώματα. Μόνον αυτό έλειψε σ᾽ εκείνα τα λεπτά, το γκολ.
 
«Θέλω η ομάδα μου να παίζει ποδόσφαιρο κατοχής. Να πιέζει ψηλά κι όταν χάνει την μπάλα να την ανακτά στα αμέσως επόμενα δευτερόλεπτα, να κάνει το δικό της παιχνίδι, να επιβάλλεται», έλεγε ο 37χρονος Κροάτης το περασμένο καλοκαίρι στην προετοιμασία όταν μας συστηνόταν ο ίδιος και το όραμά του για την ομάδα που κλήθηκε να δημιουργήσει κι αυτό που συνέβη χτες ήταν ένα πολύ αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτών των σκέψεών του.
 
Κατόπιν τούτου, οι γηπεδούχοι άλλαξαν σχηματισμό, επιλέγοντας το 3-5-2, ο Ούμπιδες πέρασε από αριστερά αλλάζοντας πλευρά με τον Μπρίτο κι η αντίπαλη περιοχή άρχισε να γίνεται πολύ πιο δύσκολα προσβάσιμη για τους αντιπάλους τους. Οσο ο Τζιόλης μοίραζε παιχνίδι στα άκρα και κυρίως στον Ροντρίγκεζ δεν υπήρχε πρόβλημα. Οταν όμως η μπάλα «κολλούσε» στο κέντρο της μεσαίας γραμμής, σε συνάρτηση με την κακή μέρα που βρέθηκαν Πέλκας – Αθανασιάδης (σ.σ. ο πρώτος είχε ομολογήσει πως δεν είναι συνηθισμένος στον φρενήρη ρυθμό των διαδοχικών αγώνων ανά τρεις και τέσσερις ημέρες ενώ ο δεύτερος μοιάζει επηρεασμένος από τη μακρόχρονη απουσία του, κάτι που είναι και λογικό) και την κόπωση αρκετά εμφανή σε Τζιόλη – Μακ, η υπεροχή στο χώρο του κέντρου αμφισβητούνταν έντονα.  
 
Κάπως έτσι ολοκληρώθηκε το πρώτο ημίχρονο, με τους γηπεδούχους να έχουν μια τελική προσπάθεια κι αυτή λίγο πριν από τη συμπλήρωση σαράντα λεπτών, την ίδια στιγμή κατά την οποία ο ΠΑΟΚ είχε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία με τον Αθανασιάδη και την αδυναμία του να πλασάρει σε παράλληλη σέντρα και τον Κάτσε να σημαδεύει την οριζόντια δοκό με μακρινό σουτ. Η συνέχεια ήταν διαφορετική, καθώς οι Περιστεριώτες ξεκίνησαν με τον Γκαρσία στη θέση του Στόιτσεφ, ενισχύοντας τη μεσαία γραμμή, κάτι που τους έδωσε μέτρα στο γήπεδο. Στο 59᾽ επαναλήφθηκε η αλλαγή της περασμένης Τετάρτης. Ο Μπερμπάτοφ αντικατέστησε τον Κωνσταντινίδη, με τον Μακ να μεταφέρεται στη θέση του δεύτερου, τον Βούλγαρο να παίρνει θέση στην ίδια ευθεία με τον Αθανασιάδη και τον Πέλκα ανάμεσα πίσω τους.
 
Τέσσερα λεπτά μετά όμως, μια μακρινή μπαλιά από εκτέλεση φάουλ χάνεται στον αέρα από τον Βίτορ στην προσπάθεια να πάρει την κεφαλιά ο Πορτογάλος, ο συμπατριώτης του κι έτερος κεντρικός αμυντικός Κόστα αργεί να πάει πάνω στον Ούμπιδες ή έστω να του κλείσει τον διάδρομο κι ο Αργεντινός με δυνατό σουτ στα όρια της περιοχής ανοίγει το σκορ. Λίγα λεπτά μετά, ο κ. Τούντορ συζητά με τους συνεργάτες του και χαμογελά βγάζοντας μια πρωτοφανή ηρεμία κι αυτοπεποίθηση, στοιχεία που – όπως δείχνουν και τα γεγονότα – έχει καταφέρει να περάσει στην ομάδα του. Εκατόν είκοσι δεύτερα μετά το γκολ αποσύρει τον Αθανασιάδη και περνά τον Ζάιρο στη θέση του. Στο 70᾽ ο Βίτορ τραυματίζεται κι αυτό δίνει την ευκαιρία στον προπονητή του να προσδώσει μεγαλύτερη επιθετικότητα στην ομάδα του οπισθοχωρώντας τον Τζιόλη στο κέντρο της άμυνας και βάζοντας τον Σάμπο αντί του Πορτογάλου.
 
Σε μικρό χρονικό διάστημα μετά το σοκ του τέρματος ο ΠΑΟΚ πασχίζει να βγάλει αντίδραση και το καταφέρνει πριν περάσει δεκάλεπτο. Σε κόρνερ του Κάτσε ο Τζαβέλλας παίρνει την πρώτη κεφαλιά κι ο «Μπέρμπα» – όπως τον φωνάζει ο προπονητής του – πανηγυρίζει γκολ για πρώτη φορά στην καριέρα του με τη φανέλα του «Δικεφάλου». Η εικόνα του προσώπου του Βούλγαρου μαρτυρά πολλά. Μα ακόμη περισσότερα αυτή των συμπαικτών του, θαρρείς και πρόσμεναν πώς και πώς αυτή τη στιγμή για να τρέξουν κοντά του και να πανηγυρίσουν μαζί του, βιώνοντας τη συγκεκριμένη πρωτόγνωρη για όλους εμπειρία. Ηταν η στιγμή που η ελπίδα έγινε πίστη κι η διάθεση πάθος.
 
Ο Ατρόμητος δεν είχε πει την τελευταία του λέξη και δοκίμασε ν᾽ ανακτήσει το προβάδισμα δημιουργώντας σημαντικές ευκαιρίες καθώς ο Ολσεν φαινόταν ασταθής στις επεμβάσεις του προκαλώντας μια γενικότερη ανασφάλεια. Ομως κι ο Σουηδός είναι μέρος αυτού του δημιουργικού προγράμματος, με τα πάνω του και με τα κάτω του. Με καθοριστικές επεμβάσεις σε Μπακού και Τούμπα, με Γκαμπάλα και ΑΕΚ αντίστοιχα αλλά και λάθη, όπως στο γκολ του Αραβίδη και παρ᾽ ολίγον χτες. Ο 26χρονος Σουηδός έχει σημαντικά προσόντα που του εξασφαλίζουν αντίστοιχα προτερήματα αλλά έχει κι αδυναμίες πάνω στις οποίες δουλεύει και πρέπει να δουλέψει ακόμη περισσότερο.
 
Η … ρουλέτα των χαμένων ευκαιριών συνεχίστηκε με την μπίλια να κάθεται στον ΠΑΟΚ. Στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας του αγώνα και πάλι από κόρνερ του Κάτσε αλλά από την άλλη πλευρά σε σχέση με αυτό που προήλθε το δεύτερο γκολ, ο Κόστα πηδάει στο πρώτο δοκάρι τραβώντας δυο αντιπάλους πάνω του, ο Μπερμπάτοφ με τον Λαζαρίδη κοντά του δεν καταφέρνει να πιάσει το σουτ και λίγο πιο πίσω του ο Μακ καιροφυλακτεί κι αξιοποιεί την αναστάτωση στην περιοχή του Μοργκούνοφ με δυνατό σουτ για το τελικό 2-1.
 
Από όλα τα παραπάνω τίποτα δεν είναι σίγουρο πως θα ξανασυμβεί. Κανείς δεν υποστηρίζει πως ήταν ένας τέλειος αγώνας για τον Ιγκορ Τούντορ και τους ποδοσφαιριστές του. Το μόνο βέβαιο ως τώρα είναι πως η ομάδα εξελίσσεται. Εχοντας καταστήσει μόνιμη συνήθεια ένα πολύ καλό χρονικό διάστημα στο πρώτο ημίχρονο σε κάθε αγώνα που έχει δώσει ως τώρα, μοιάζει σα να προσπαθεί να το διευρύνει σε διάρκεια και στους δυο – πλέον πρόσφατους – αγώνες το έχει καταφέρει κάνοντας το 2Χ2 σ᾽ αυτήν την πολύ δύσκολη σειρά αγώνων που ξεκίνησε και συνεχίζεται την προσεχή Πέμπτη με την Ντόρτμουντ στην Τούμπα και τρεις μέρες μετά στο ίδιο γήπεδο κόντρα στον Ολυμπιακό, ανήμερα της θλιβερής επετείου από τον χαμό των έξι οπαδών του ΠΑΟΚ και του ενός οδηγού από το όχημα με το οποίο συγκρούστηκε το λεωφορείο που μετέφερε τα άτυχα παιδιά στα Τέμπη. Καλή εβδομάδα, με υγεία και δύναμη σε όλους …