Όταν προέρχεσαι από “βαριά” ήττα μέσα στο Φάληρο από τον Ολυμπιακό και πριν τρεις μέρες έχει προηγηθεί αλλαγή προπονητή, τότε αναμφίβολα το ματς που ακολουθεί έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Οι ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ κατάφεραν όμως να αφήσουν πίσω τους όλα όσα είχαν συμβεί τις προηγούμενες μέρες και να σταθούν στο ύψος τους απέναντι στον Ηρακλή, αποδεικνύοντας ότι οι δύο ομάδες έχουν μεγάλη διαφορά και δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης.
Για μένα η αντίδραση των παικτών της Ένωσης αποδεικνύει κάτι σημαντικό. Ότι στο ρόστερ υπάρχει ποιότητα και ποδοσφαιριστές που μπορούν στη μέρα τους να κάνουν τη διαφορά. Για να αλλάξει επίπεδο όμως η Ένωση και να επιστρέψει πραγματικά στη διεκδίκηση των τίτλων χρειάζεται μεταγραφική ενίσχυση, άρα και περισσότερες ποιοτικές επιλογές για έναν προπονητή, γιατί αυτή τη στιγμή είναι δεδομένο ότι υπάρχει …ταβάνι. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Ενδεχομένως μπορεί εύκολα και ξεπερνάει εμπόδια τύπου Ηρακλή, ακόμα και Ατρόμητου, αλλά όσες φορές κλήθηκε να κάνει την υπέρβαση φανερώθηκαν αρκετές αδυναμίες.
Εννοείται ότι το δικό του μερίδιο στην επιτυχία πιστώνεται και ο Στέλιος Μανωλάς. Από τη μια διαφωνήσω με όσους υποστηρίζουν ότι τα πέντε γκολ και η εμφάνιση της ΑΕΚ προήλθαν λόγω της παρουσίας του στον πάγκο, αφού σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα δεν μπορείς να αλλάξεις πολλά πράγματα. Από την άλλη όμως είμαι σίγουρος ότι κατάφερε να εμπνεύσει τους παίκτες του και να τους κάνει την πιο ισχυρή τονωτική “ένεση” ενόψει του αγώνα με τον Ηρακλή.
Το πιο σημαντικό όμως, στο οποίο αξίζει να σταθούμε, είναι οι τοποθετήσεις του στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε. Αν και είχε πάνω από μια φορά την ευκαιρία να …καρφώσει τον Δέλλα για ορισμένες επιλογές του, όχι μόνο δεν το έκανε, αλλά αντίθετα αποτέλεσε τον καλύτερο σύμμαχό του. Ήταν πράγματι ενωτικός, όπως απαιτείται σε τέτοιες περιπτώσεις, χωρίς να αφήσει το παραμικρό υπονοούμενο για οτιδήποτε. Ξεκαθάρισε μάλιστα τη θέση του για το παρόν και το μέλλον του στον πάγκο της ομάδας χωρίς να αφήσει περιθώριο παρερμηνείας των λεγομένων του.