Τα υπέρ, τα κατά και τα πλάνα νίκης των «αιωνίων»

Εκπλήξεις δεν θεωρώ ότι θα περιμένουμε από τον Βαλβέρδε και τον Φερέιρα. Κι αν γίνουν θα αφορούν το πολύ μία θέση, ένα πρόσωπο.
 
Στον Ολυμπιακό, λοιπόν, θα δούμε τερματοφύλακα τον Πάρντο, δεξιά στην άμυνα τον Τοροσίδη, αριστερά τον Ραούλ Μπράβο και στόπερ τον Μέλμπεργκ με τον Παπαδόπουλο. Στο κέντρο θα είναι ο Ιμπαγάσα με τον Μοντέστο, με τον Ριέρα αριστερά και δεξιά έναν εκ των Μιραλάς ή Τζιμπούρ, ανάλογα με το ποιος θα επιλεγεί για την κορυφή της επίθεσης. Και πίσω από τον επιθετικό περιοχής ο Φουστέρ.
 
Στον Παναθηναϊκό ο Τζόρβας θα είναι στα δοκάρια, ο Βύντρα δεξιά κι ο Σπυρόπουλος αριστερά, οι Καντέ και Μπουμσόνγκ στα στόπερ, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο Κατσορυάνης κι ο Νίνης στο κέντρο, με τον Σισέ στην κορυφή της επίθεσης και τους Λέτο και Γκοβού, αριστερά και δεξιά, αντίστοιχα.
 
Αν ήμουν Βαλβέρδε, θα ξεκινούσα τον Μιραλάς στην κορυφή της επίθεσης και θα έβαζα δεξιά τον Τζιμπούρ. Ο γαλλοαγερινός μπορεί να παίξει τη θέση καλύτερα από τον Βέλγο, ο οποίος έχει σοβαρά προσόντα έναντι του Τζιμπούρ σε ένα ματς που λογικά θα αρχίσει κλειστά και αναγνωριστικά.
 
Έχει καλύτερη ντρίμπλα, σπάσιμο μέσης και επιτάχυνση στο ένας με έναν, οπότε μπορεί να «τρυπήσει» πιο εύκολα το δίδυμο Καντέ-Μπουμσόνγκ. Και μόλις ανοίξει το σκορ για τους ερυθρόλευκους μπορεί να γίνει αμοιβαία αλλαγή, αφού ο Παναθηναϊκός θα βγει μπροστά και θα είναι περισσότερο εκτεθειμένος.
 
Αν ήμουν Φερέιρα, θα χρησιμοποιούσα τον Σιμάο στη θέση του Νίνη, τον οποίο θα πέρναγα αντί του Γκοβού και θα του ζητούσα να εναλλάσσεται με τον Λέτο δεξιά κι αριστερά, παίζοντας όχι στις γραμμές, αλλά πιο κοντά στον Σισέ.
 
Με Σιμάο, Σίλβα και Κατσουράνη, είναι πιο εύκολο να μπλοκάρει κανείς τον Ιμπαγάσα που είναι ο κινητήριος μοχλός του Ολυμπιακού και να κουράσει τον Μοντέστο που τον βοηθά στη διάρκεια του ματς.
 
Από την άλλη, ο Βαλβέρδε θα πρέπει να έχει το μυαλό του στον Σισέ. Με χώρο είναι δύσκολο να καλύψεις τις κινήσεις του Γάλλου. Αν επιλεγεί το μαν-του-μαν, μπορεί να το κάνει μόνο ο Αβραάμ που είναι πιο γρήγορος από τον Μέλμπεργκ.
 
Μεσοεπιθετικά ο Ολυμπιακός έχει περισσότερες λύσεις στον πάγκο του (Ζαϊρι, Φετφατζίδης, Ρόμενταλ, Ντουντού, Πάντελιτς) αν του «στραβώσει» το ματς, ενώ ανασταλτικά (Σιμάο, Καραγκούνης, Σίλβα, Κατοσυράνης Πλεσί) πιο γεμάτος είναι ο Παναθηναϊκός.
 
Προσόν του Ολυμπιακού είναι η πίεση που ασκεί ψηλά στην άμυνα των αντιπάλων του κι εκεί θα πρέπει να δώσει βάση ο Φερέιρα. Προσόν των πρασίνων είναι ο χαρακτήρας που έχουν δείξει μέχρι τώρα στα ντέρμπι, αντίθετα με τον Ολυμπιακό που έδειξε τον δικό του μόνο στο Βικελίδης.
 
Το τι από τα παραπάνω θα ισχύσει θα το δούμε φυσικά μετά το ματς, η εξέλιξη του οποίου θα κρίνει τον τίτλο ή θα ξαναβάλει φωτιά στο πρωτάθλημα.