Οι πράσινοι κατέκτησαν κάτι παραπάνω από δίκαια το 6ο ευρωπαϊκό τρόπαιο της σύγχρονης αξιοθαύμαστης ιστορίας τους και χτυπούν την πόρτα της Ρεάλ Μαδρίτης, η οποία μπορεί να μετρά 8 ευρωπαϊκούς τίτλους, αλλά η αρμάδα του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς είναι σε θέση να της αφαιρέσει το στέμα.
Είναι απλά θέμα χρόνου, υπομονής της οικογένειας Γιαννακόπουλου και σκοπός της αθλητικής ζωής του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς και του Δημήτρη Διαμαντίδη. Η πράσινη οικογένεια του μπάσκετ διαθέτει τον κορυφαίο προπονητή της Ευρώπης με 8 τίτλους στο παλμαρέ του, τον Ομπράντοβιτς και τον πληρέστερο παίκτη της Ευρώπης, τον δικό μας Δημήτρη Διαμαντίδη, ο οποίος μόνο με το Νίκο Γκάλη μπορεί να συγκριθεί.
Προσέξτε! Δεν λέω ότι ο Διαμαντίδης είναι Γκάλης. Και δεν γίνεται να είναι, απλά γιατί ο Νίκος Γκάλης ήταν ο Νίκος Γκάλης κι ο Δημήτρης Διαμαντίδης είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ωστόσο και οι δύο σημάδεψαν μια εποχή στο ελληνικό μπάσκετ. Και την σημάδεψαν γιατί ήταν (ο Γκάλης) και είναι (ο Διαμαντίδης) ο πιο σοβαρός λόγος για να πάει κανείς στο γήπεδο να δει έναν αγώνα μπάσκετ.
Γιατί η φιλοσοφία τους ήταν ακριβώς η ίδια. Δουλειά, δουλειά και δουλειά και χαμηλούς τόνους αφού η μεγαλύτερη στιγμή της τεράστιας καριέρας τους μοιάζει να είναι πάντα η επόμενη!
Εδώ ο Διαμαντίδης έφτασε στο σημείο να πάρει τα πάντα στη Βαρκελώνη κι αντί να είναι «τρελός» από χαρά και «μεθυσμένος» από την επιτυχία πατάει στο έδαφος πιο καλά από ποτέ. Το παλικάρι σάρωσε τα βραβεία. Αναδείχθηκε καλύτερος αμυντικός, πήρε το βραβείο του MVP της διοργάνωσης και του πολυτιμότερου του φάιναλ-φορ και φυσικά το κύπελλο. Α, ξέχασα! Ήταν και στην καλύτερη πεντάδα!
Κι αυτός ο ολοκληρωμένος παίκτης διδάσκει ήθος και ταπεινότητα. Του είπαν ότι ο προπονητής της Μακάμπι, Ντέιβιντ Μπλατ, τον χαρακτήρισε ως κορυφαίο παίκτη όλων των εποχών στην ευρωλίγκα εκείνος αρκέστηκε να πει ότι «τον ευχαριστώ για τα καλά του λόγια, αλλά δεν κάνουμε στίβο, καθώς το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα και ο καθένας από εμάς στον Παναθηναϊκό κάνει ότι καλύτερο μπορεί στο γήπεδο».
Του ζήτησαν να αφιερώσει κάπου την 6η ευρωπαϊκή κούπα κι εκείνος αφού την χάρισε πρώτα στους οπαδούς του Παναθηναϊκού, μετά μίλησε για την ανάγκη της χώρας για λίγο χαμόγελο! Και δήλωσε, χωρίς να διστάσει ότι θα παρεξηγηθεί από τους φίλους των πρασίνων, πως «ελπίζω να δώσαμε χαρά και σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες και να τους κάναμε να χαμογελάσουν λίγο σε μια περίοδο δύσκολη για τη χώρα μας, για την οποία δεν ακούγονται και τα καλύτερα».
Το άσχημο για το ελληνικό μπάσκετ είναι η απόφασή του να μη συνεχίσει στην Εθνική ομάδα. Ποιος όμως, μπορεί να τον κακίσει; Ο ίδιος ξέρει καλά ποιες είναι οι δυνάμεις που του έχουν απομείνει και το λέει με κάθε ευκαιρία: «Αν έχω ακόμα δύο-τρία χρόνια για να παίξω μπάσκετ υψηλού επιπέδου, θέλω να το κάνω σωστά».
«Καν΄το λοιπόν αγόρι μου» (παραφράζοντας το «βάλτο αγόρι μου» του Βασίλη Σκουντή) για να τρελάνεις κι εμάς και την Ευρώπη ολόκληρη. Πάρε άλλα τρία ευρωπαϊκά, κάνε την Ρεάλ «ιστορία» και τον Παναθηναϊκό εννιάστερο! Μπορείς.