Το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος ήταν ένα γεμάτο τριήμερο. Όχι μόνο γιατί ολοκληρώθηκε μια εκπληκτική σειρά 5 τελικών στο μπάσκετ με πρωταθλητή, μετά από 15 χρόνια τον Ολυμπιακό, ούτε γιατί η Εθνική ομάδα πάτησε στη Βαρσοβία και προετοιμάζεται για ένα ακόμα σπουδαίο ποδοσφαιρικό ταξίδι.

Το τριήμερο ήταν κυρίως γεμάτο με συναισθήματα. Όμορφα και άσχημα. Καλά και κακά. Ευχάριστα και δυσάρεστα. Ανθρώπινα και κυνικά, θερμά και ψυχρά.
Από το υπέροχο ματς στο παρκέ του ΣΕΦ πέσαμε στην αηδία των κάφρων που έκαναν «ντου» στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου των Ομπράντοβιτς και Διαμαντίδη.
Από την πίκρα για την απώλεια του τίτλου οι πράσινοι έπεσαν στην αγκαλιά των οπαδών της ομάδας που τους απωθέωσαν στο ξενοδοχείο.

Από την μιζέρια και τη φτώχια που προκάλεσαν οι μη αδειοδοτήσεις των 6 ομάδων της Λίγκας πέσαμε στη νέα στήριξη της ΟΠΑΠ στην Εθνική ομάδα έως το 2014 και το υπέροχο διαφημιστικό σποτ του Σάντος ενόψει του Euro 2012.

Ο Πορτογάλος τεχνικός έστειλε μάλιστα, το δικό του μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις: «Καμιά ομάδα δεν είναι πολλή καλύτερη από εμάς», είπε και όποιοι κατάλαβαν-κατάλαβαν.

Από τους τρομερούς τελικούς του μπάσκετ περάσαμε στον επίσης υπέροχο τελευταίο τελικό του πρωταθλήματος πόλο με τη συγκλονιστική εξέλιξη και την Βουλιαγμένη να παίρνει τον τίτλο κόντρα στον Ολυμπιακό.

 Από τον Αβραάμ Γκραντ ο Ολυμπιακός του ποδοσφαίρου πέρασε στον Λεονάρντο Ζαρντίμ και ο Ατρόμητος στα χέρια του Ντούσαν Μπάγεβιτς. 
Αλλά εκτός από τα συναισθήματα που προκλήθηκαν από αγωνιστικούς και παραγοντικούς λόγους υπήρξαν και άλλα που προκάλεσε η δημοσίευση της αυτοβιογραφίας του Αντώνη Νικοπολίδη.

Ο πρώην τερματοφύλακας της Εθνικής δηλώνει Ολυμπιακός για λόγους που ο ίδιος αιτιολογεί και αναφέρει ότι στον Παναθηναϊκό ήταν απλά ένας υπάλληλος!
Νομίζω ότι τα λεγόμενά του άρχισαν ήδη να συζητιώνται έντονα και να προκαλούν ποικίλες αντιδράσεις.

Μετά από 15 χρόνια στην Παιανία και 7 στο Ρέντη, αλλά και ένα πρωτάθλημα Ευρώπης με την Εθνική, ο… Κλούνεϊ του ελληνικού ποδοσφαίρου, που ξεκίνησε από επιθετικός και κατέληξε τερματοφύλακας, δίνει τροφή για σκέψη, σχόλια και συζητήσεις.

ʼλλωστε δεν συμβαίνει και πολύ συχνά για έναν ποδοσφαιριστή να κάνει τόσο σημαντική καριέρα και στους δύο αιωνίους αντιπάλους. Και τα όσα λέει έχουν τη δική τους σημασία για τους ανθρώπους που χειρίστηκαν τα πράγματα στα δύο μεγάλα ελληνικά club.