Έγινε ο εκφραστής της δυσαρέσκιας που νιώθουν πλέον όλοι οι πολίτες της νότιας Ευρώπης εξαιτίας της άθλιας μεταχείρισής τους από την πλούσια Γερμανία, αλλά και τις αστοχίες των πολιτικών τους ηγεσιών.
Ο Αλόνσο μπορεί να έχει συμβόλαιο εκατομμυρίων ευρώ με την Φεράρι, αλλά δεν ζει κλεισμένος σε μια γυάλα. Βλέπει τι συμβαίνει γύρω του και πως βιώνουν την κρίση εκατομμύρια συμπατριώτες του στην Ισπανία.
Βγήκε λοιπόν, φόρα παρτίδα και μετά τη νίκη του επί γερμανικού εδάφους δήλωσε: «Δεν ξέρω πολλά από πολιτική, αλλά είναι η αλήθεια. Στην Ισπανία δεν είναι πολύ καλή η κατάσταση. Όμως, ένας Ισπανός, με ένα ιταλικό αυτοκίνητο, σχεδιασμένο από έναν Έλληνα να νικά στη Γερμανία είναι κάτι πολύ καλό».
Όπου Έλληνας βάλτε τον Νικόλα Τομπάζη, επικεφαλής σχεδιασμού των αυτοκινήτων της Φεράρι.
Ο Αλόνσο πιάνει τον σφυγμό των Ισπανών και των άλλων πολιτών της νότιας Ευρώπης χωρίς να γνωρίζει βεβαίως όλες τις λεπτομέρειες. Ξέρει ότι σήμερα το κουμάντο στην Ε.Ε. το κάνει η Γερμανία και η λιτότητα που επιβάλει θερίζει κόσμο και κοσμάκη.
Ωστόσο οι κατά καιρούς κυβερνήσεις σε Ισπανία, Ιταλία, Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία δεν είναι άμοιρες ευθυνών. Δεν φρόντισαν ποτέ σοβαρά ή φρόντισαν ελάχιστα να βάλουν τις χώρες τους στη ρότα του ευρωπαϊκού βορρά, όπου ο νόμος είναι νόμος και ισχύει (σε μεγάλο ποσοστό) για όλους.
Είτε ελαστικός, είτε σκληρός ένας νόμος στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη σπάνια θα παραβιαστεί για χάρη κάποιου διάσημου, κάποιου με διασυνδέσεις ή κάποιου πολιτικού με επιρροή.
Στη Σουηδία ο αρχηγός της τροχαίας δέχθηκε κλήση γιατί ξεπέρασε το όριο ταχύτητας. Και την πλήρωσε! Στη Γερμανία ο πρόεδρος της χώρας παραιτήθηκε γιατί δέχθηκε δώρα από επιχειρηματίες. Στη Γαλλία ο πρώην πρόεδρος Ζισκάρ Ντε Εστέν καταδικάστηκε για κατάχρηση εξουσίας ως πρώην δήμαρχος του Παρισιού.
Στην Ιταλία ο Μπερλουσκόνι ενδιαφέροταν περισσότερο για τα πάρτι «μπουνγκα-μπουνγκα» παρά για την πορεία του χρέους της χώρας. Στην Ελλάδα όλοι ξέρουμε τι… πάρτι έκαναν όλα τα καλόπαιδα με το δημόσιο χρήμα, το οποίο δεν λυπήθηκε ποτέ κανένας πολιτικός, ενώ υποπτεύομαι ότι κάτι αντίστοιχο θα έγινε και στην Ισπανία.
Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Ο Αλόνσο εκφράζει την φανταχτερή όψη της «κορώνας» και όλοι στεκόμαστε δίπλα του γιατί πρέπει να υπάρχουν φωνές που να ακούγονται πιο δυνατά από κάποιες άλλες.
Από την άλλη υπάρχουν και τα «γράμματα». Τα οποία στην περίπτωση του ευρωπαϊκού νότου δεν είναι καθόλου ψιλά, όπως και οι ευθύνες της βόρειας Ευρώπης που είναι εξίσου σημαντικές στην πορεία των δέκα ετών του κοινού νομίσματος της Ευρωζώνης.