Φυσικά και υπάρχουν άλλα 5 ματς, αλλά όποιος είναι στην κορυφή το βράδυ της Παρασκευής δύσκολα θα πέσει από αυτήν. Τα θετικά και τα αρνητικά των δύο αντιπάλων είναι λίγο πολύ γνωστά.
Ο Βόσνιοι διαθέτουν εξαιρετική μεσοεπιθετική γραμμή και λιγότερο καλή άμυνα, ενώ η Εθνική μας αρκετά συμπαγή αμυντική γραμμή και επίθεση που βάζει γκολ, αλλά όχι με μεγάλη ευχέρεια.
Οι γηπεδούχοι αρέσκονται στο να παίζουν ποδόσφαιρο κατοχής, έχοντας τη μπάλα στα πόδια τους. Μόνο που όταν έχουν τον Πιάνιτς στην ενδεκάδα μπορούν να βγάζουν τις διπλάσιες ευκαιρίες σε κάθε ματς, ενώ όταν εκείνος απουσιάζει η φλυαρία έχει το πρώτο λόγο.
Κατά συνέπεια είναι μεγάλη η σημασία της συμμετοχής του Πιάνιτς ή όχι στον αγώνα.
Από την άλλη η Ελλάδα έχει μάθει να ελέγχει τον χώρο χωρίς να έχει την μπάλα στα πόδια της. Κι αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι προσόν. Η κατοχή μπάλας δεν είναι το φόρτε μας, αλλά ο έλεγχος του χώρου μακριά από την εστία του Καρνέζη είναι μια τέχνη που εκνευρίζει οποιονδήποτε αντίπαλο, ακόμα κι αν είναι καλύτερος και ανώτερος.
Οι Βόσνιοι έχουν σπουδαία τεχνική, θα έχουν και τον ενθουσιασμό. Δεν έχουν όμως, την εμπειρία που διαθέτει η ελληνική ομάδα σε τέτοιες δύσκολες αποστολές.
Το 4-3-3 του Σάντος που θα είναι, όπως όλα δείχνουν, με τους Τοροσίδη, Τζαβέλα στα άκρα, Αβραάμ, Παπασταθόπουλο στα στόπερ, Τζιόλη ως αμυντικό χαφ, Κατσουράνη δεξιά, Καραγκούνη αριστερά και Σαλπιγγίδη, Χολέμπας και Σαμαρά στην επίθεση, φαντάζει ως ένα σχήμα με ισορροπία. Και στο κέντρο και στα άκρα.
Επίσης, μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε 4-4-2 με τον Χολέμπας να γυρνάει στα χαφ και τον Κατσουράνη να γίνεται 2ος κόφτης, με δίδυμο στην επίθεση τον Σάλπι και τον Σαμαρά.
Οι αντίπαλοί μας επέλεξαν να γίνει ο αγώνας στη μουσουλμανική Ζένιτσα, όπου το κοινό είναι φανατικό, αλλά αυτό μπορεί να λειτουργήσει και αρνητικά στην ψυχολογία τους, αν κάτι στραβώσει.
Και μπορεί να στραβώσει αν η Εθνική διαχειριστεί καλύτερα το χώρο απ΄ ότι η Βοσνία την κατοχή της μπάλας.