Πλεονεκτήματα:
Η σταθερή σε απόδοση άμυνα της ομάδας. Μετά την Ισπανία που είχε 3 γκολ παθητικό, η Ελλάδα βρίσκεται στη 2η θέση με 4 (μαζί με ακόμα τρεις ομάδες) σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το «Know how» της διαδικασίας. Έχοντας ξαναπαίξει το 2009 στα μπαράζ κόντρα στην Ουκρανία, γνωρίζει τι σημαίνουν αγώνες νοκ άουτ και πόσο μεγάλο ρόλο διαδραματίζει το εκτός έδρας γκολ.
Η εμπειρία και το πάθος του Γιώργου Καραγκούνη και του Κώστα Κατσουράνη. Δύο σπουδαίων ποδοσφαιριστών που επιθυμούν διακαώς να κλείσουν την καριέρα τους με μια συμμετοχή στο πιο σημαδιακό Μουντιάλ των τελευταίων 20 χρόνων.
Η απίστευτη ωριμότητα των Ελλήνων φιλάθλων που πήγαν στο Καραϊσκάκη στα δύο τελευταία ματς με Σλοβακία και Λιχτενστάιν.
Ενώ… πόνεσαν τα μάτια τους από την κακή απόδοση της ομάδας, την στήριξαν από την αρχή ως το τέλος χωρίς να επιχειρήσουν να την αποδοκιμάσουν ούτε δευτερόλεπτο σε αντίθεση με το (πρόσφατο κιόλας) παρελθόν.
Μειονεκτήματα:
Το μεγάλο σε διάρκεια ντεφορμάρισμα της Εθνικής. Ποτέ στο παρελθόν, τουλάχιστον από το 2004 και μετά, δεν ήταν τόσο κακή, έχοντας ελάχιστα λεπτά θετικών εξάρσεων στο παιχνίδι της.
Η έλλειψη ποιοτικών μέσων που μπορούν να στηρίξουν την επιθετική γραμμή με τον γκολεαδόρ Μήτρογλου, τον υψηλού επιπέδου Σαμαρά και τον «είμαι πάντα εδώ για την Εθνική» Σαλπιγγίδη.
Το ντεφορμάρισμα (στα τελευταία ματς) του Φερνάντο Σάντος στο κοουτσάρισμα, που είδε τον Σαμαρά μέχρι και σε ρόλο επιτελικού μέσου και «κρυφού» κυνηγού.
Η καλή εικόνα που παρουσιάζουν αυτή την εποχή η Γαλλία, η Σουηδία και η Ισλανδία (οι 3 δηλαδή από τους 4 πιθανούς αντιπάλους μας).
Σε κάθε περίπτωση και όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος της Ελλάδας στους αγώνες κατάταξης, η Εθνική οφείλει να δείξει βελτιωμένη εικόνα και πρόσωπο.
Διότι όταν είναι τόσο κακή και παίρνει αποτελέσματα, ενδεχομένως να προκαλέσει και νέα αίσθηση σε όλη την Ευρώπη, αν εμφανιστεί έστω κατά 20-30% καλύτερη, πράγμα που είναι μέσα στις της δυνατότητές της.