Όταν ο Ρανιέρι συμφώνησε να αναλάβει την Εθνική μας συναντήθηκε με τον Κώστα Τσάνα και τον ρώτησε να πληροφορηθεί πόσοι και ποιοι παίκτες της Εθνικής Ελπίδων μπορούν να πλαισιώσουν άμεσα την Ανδρών.

Η απάντηση που πήρε φάνηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Ολυμπιακό στάδιο του Ελσίνκι, όπου κάποια από τα παιδιά του Τσάνα χρησιμοποιήθηκαν, μπαίνοντας αμέσως στα… βαθειά σε μια δύσκολη έδρα, από την οποία η Ελλάδα δεν έχει αποδράσει ποτέ με τη νίκη.

Αν η ομάδα του Μουντιάλ της Βραζιλίας (με τον Σάντος στον πάγκο της) γνώριζε ότι το ματς Ρουμανίας-Ουγγαρίας είχε λήξει 1-1 και έπρεπε να κερδίσει στο Ελσίνκι για να πάρει το πάνω χέρι στον όμιλό της, θα το είχε πετύχει, έστω και με… μισό – μηδέν!

Όμως, αυτή η ομάδα ανήκει στο παρελθόν και ο Ρανιέρι θέλει να δώσει χρόνο συμμετοχής σε ποδοσφαιριστές μικρότερης ηλικίας, ώστε να αποκτήσουν εμπειρίες και να στηριχτεί πάνω τους στο Euro 2016 στη Γαλλία.

Για να πάει όμως η Ελλάδα στη Γαλλία και να μην μπλέξει με την απόλυτη εσωστρέφεια που θα της κοστίσει αρκετά, πρέπει να κάνει νίκη το βράδυ της Τρίτης στο Καραϊσκάκη κόντρα στην ομάδα που καθοδηγεί ο γνωστός μας Ρόι Κάρολ. Τη Βόρειο Ιρλανδία.

Το πόσο μπορούν αυτά τα νέα παιδιά να φορτωθούν από τώρα στις πλάτες τους έναν «τελικό» όπως το ματς της Τρίτης νομίζω ότι δεν το γνωρίζει ούτε ο Ρανιέρι κι ας είπε ότι «αυτή θα είναι η ομάδα του μέλλοντος».

Θέλει να πιστεύει ότι θα τα καταφέρουν. Κατά βάθος όμως, έχει τις ανησυχίες του διότι δεν το γνωρίζει ακόμα.

Η Β. Ιρλανδία δεν είναι ομάδα φόβητρο, αλλά είναι μια βρετανική ομάδα με ψηλά κορμιά, καλές εκτελέσεις στις στημένες φάσεις και αγωνίζεται όπως η Ελλάδα του Ρεχάγκελ και του Σάντος. Δίνει χώρο στον αντίπαλο, του αφήνει την κατοχή και χτυπάει στον αιφνιδιασμό και την αντεπίθεση.

Ο Ρανιέρι, όπως και όλοι μας, γνωρίζουμε ότι το σχήμα Σάμαρη, Μανιάτη, Ταχτσίδη στα χαφ δεν μπορεί να προσδώσει δημιουργία στο παιχνίδι της Εθνικής. Στη Φινλανδία δεν βγήκε ούτε μία ευκαιρία από οργανωμένη επίθεσή μας, ακόμα κι αν είχαμε αφήσει στους γηπεδούχους την πρωτοβουλία.

Ο Κλαόυς έκανε ένα ωραίο τσίμπημα της μπάλας που πήγε στην εστία, μετά από σέντρα του Τοροσίδη και τέλος. Δεν ξαναπήρε την μπάλα και χάθηκε. Το ίδιο βέβαια, θα γινόταν και με τον Μήτρογλου ή ακόμα και με τον… Ιμπραϊμοβιτς, αν οι μέσοι δεν θα μπορούσαν να τους περάσουν μια πάσα της προκοπής.

Ο Ιταλός προπονητής διάβασε σωστά τη Φινλανδία και προσπάθησε να ενισχύσει τα άκρα για να ανακόψει τις επιθέσεις των αντιπάλων. Για να το πετύχει χαράμισε τον Τοροσίδη στα αριστερά και του έβαλε μπροστά τον Καρέλη. Ο επιθετικός του ΠΑΟ πέτυχε ένα εξαιρετικό γκολ, αλλά έχασε τον προσωπικό του αντίπαλο στη φάση του 1-1.

Στα δεξιά έβαλε τον Βύντρα και προτίμησε τον Μαυρία από τον Σαλπιγγίδη. Από εκεί λοιπόν, δεν πήραμε ούτε μία σέντρα που να πέρασε στα αντίπαλα καρέ.

Το ματς της Τρίτης είναι ένα άλλο παιχνίδι. Ο Ρανιέρι θα το διαβάσει και αυτό όπως πρέπει. Μόνο που θεωρώ απίθανο να δούμε τους ίδιους 11 στον αγώνα. Αν υπήρχε ο Κονέ, νομίζω ότι θα έπαιζε βασικός. Τώρα που δεν υπάρχει, το 3-5-2 που δοκίμασε ο Ιταλός στο τελευταίο 20λεπτο στο Ελσίνκι είναι πιο πιθανό να το παίξει από την αρχή στο Φάληρο.

Η ομάδα χρειάζεται μόνο έναν αμυντικό μέσο και περισσότερη φαντασία στη δημιουργία φάσεων. Με τον Σαμαρά εκτός φόρμας και τον Μήτρογλου ακόμα ανέτοιμο, ο Ρανιέρι ξεμένει από αξιόπιστες επιλογές.

Αν ο Τοροσίδης γυρίσει δεξιά και παίξει στα χαφ, αριστερά χρησιμοποιηθεί κάποιος εκ των Σταφυλίδη ή Γιαννούλη, τότε στη μεσαία γραμμή μπορεί να χωρέσει και ένας από τους Μάνταλο ή Φορτούνη για να κυκλοφορήσει καλύτερα η μπάλα.

Ρανιέρι δεν είμαι, ούτε και θα γίνω. Όμως, αυτό το παιχνίδι ο Ιταλός ξέρει ότι πρέπει να το κερδίσει πάση θυσία, ακόμα κι αν η εμφάνιση δεν είναι καλή. Την Τρίτη αυτό που μετράει είναι πρώτα το τρίποντο και μετά ο τρόπος που θα το κατακτήσουμε.