Δύναμη στον Κυζερίδη από τη δύναμη του Αρη!

Το προσωπικό δράμα του Νίκου Κυζερίδη, συγκλονίζει την ποδοσφαιρική οικογένεια. Ενας νέος άνθρωπος, ένας ποδοσφαιριστής με αξιόλογη καριέρα πίσω του, περνά τις δυσκολότερες ώρες της ζωής του, δίνοντας πραγματική μάχη με δυνάμεις που είναι πάνω απ΄ αυτόν.
 
Το τηλεφώνημα στη γυναίκα του, στη Γερμανία, σου παγώνει το αίμα: «Εάν, τελικά, φύγω απ΄ αυτή τη ζωή, θα φύγω γεμάτος…», της είπε κι ‘’έσπασε’’ όταν μετέφερε τη στιχομυθία μαζί της, στο κοινό που τον λάτρεψε στο ‘’Κλ. Βικελίδης’’. Και τότε, η ιαχή ‘’Νίκος Κυζερίδης’’ σκέπασε το γήπεδο του Αρη… Ο Νίκος, δεν μπόρεσε να συγκρατηθεί, ξέσπασε σε κλάματα, ένιωσε να περνά όλη του η ζωή σαν ταινία. Εκεί, στο γήπεδο που πέρασε τα έξι καλύτερα χρόνια της καριέρας του…
 
Ο καρκίνος στους λεμφαδένες, δεν αποτελεί εύκολο αντίπαλο για κανέναν. Ποτέ δεν αποτέλεσε. Ο Κυζερίδης, ξέρει με ποιον αποφάσισε να τα βάλει. Όμως δεν έχει άλλη επιλογή. Θα μπει και σε αυτό το ‘’γήπεδο’’ για να κερδίσει. Όπως έκανε πάντα.
 
«Από ιατρικής άποψης ολοκλήρωσα τις χημειοθεραπείες, έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και τώρα βρίσκομαι στο στάδιο της παρακολούθησης, διότι ανά πάσα στιγμή ο κίνδυνος παραμονεύει», λέει με μάτια που λαμπυρίζουν. Ισως, με μάτια βουρκωμένα, με το παράπονο ζωγραφισμένο: ‘’Θεέ μου, γιατί σε μένα;’’
 
Σε αυτό το δύσκολο μεταίχμιο, ο Αρης απλώνει το χέρι στον Κυζερίδη. Σαν μια αόρατη δύναμη που επιχειρεί να τον τραβήξει από τον γκρεμό. Να του δώσει δύναμη από τη δύναμή του! Να τον οπλίσει ψυχολογικά (πράγμα πολύ σημαντικό σε τέτοιου είδους καταστάσεις), να τον χτυπήσει στην πλάτη και να του πει: ‘’Οχι, ρε, δεν θα πας πουθενά’’.
 
Σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται ο Αρης, πάντα θα έχει τη δύναμη να στηρίζει τα παιδιά του. Ναι, με καθυστέρηση. Ναι, με δυσκολίες. Όμως το πράττει, το νιώθει, το αισθάνεται. Ο Κυζερίδης, ήδη, ένιωσε το ‘’πατρικό’’ χάδι και χάθηκε στην αγκαλιά αυτού του μεγάλου συλλόγου. Ηταν το χάδι που τον έκανε να σηκώσει το τηλέφωνο για να μιλήσει με Γερμανία. Γεμάτος, δυνατός και αισιόδοξος. Όπως πάντα…