Βράδυ Κυριακής… Το πιο αγχωτικό και πιεσμένο “κυανέρυθρο” βράδυ των τελευταίων 19 χρόνων στην πλατεία. Τα 90 λεπτά φαίνονταν ατελείωτα για τους παίκτες του Πανιωνίου. Το τεχνικό τιμ, τη διοίκηση. Τον κόσμο, που έδειξε ποιος είναι ο πραγματικός λαός της ομάδας σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή.
Παίκτες που πριν την έναρξη του αγώνα προσπαθούσαν να κρύψουν πίσω από τα αμήχανα χαμόγελά τους, την ένταση, το άγχος και την πίεση.
Το “άκαρπο” πρώτο ημίχρονο, έκανε τα πόδια ακόμα πιο βαριά. Και τους σφυγμούς ακόμα περισσότερους. “Φίλε έχω διακόσιους παλμούς. Δεν μπορώ να αναπνεύσω. Θα πεθάνω” μου έλεγε παίκτης της ομάδας στην ανάπαυλα.
Τα τελευταία 15-20 λεπτά; Απερίγραπτα. Δύσκολα μπορώ να περιγράψω με λέξεις όλα όσα είδαν τα μάτια μου. Αντιδράσεις έντονες, αλλά αληθινές. Ο καθένας είχε τη δική του αγωνία. Ο καθένας το ζούσε με τον δικό του τρόπο. Ο Γκέζος και ο Μπακασέτας με ρωτούσαν για τα ματς σε Μυτιλήνη και Περιβόλια. Όταν τους είπα: Τελικό, πανηγύρισαν λες και έβαλε γκολ ο Πανιώνιος. Ο ένας αγκάλιαζε τον άλλον… Κάποιοι άλλοι έπιαναν το κεφάλι τους, πηγαίνοντας πάνω-κάτω και σκεπτόμενοι τις συνέπειες που θα μπορούσαν να έχουν σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος…
Άπαντες περίμεναν με λαχτάρα το τελευταίο σφύριγμα του Σιδηρόπουλου. Για να λυτρωθούν και να πετάξουν από πάνω τους όλη την πίεση. Πίεση μιας σεζόν. Άλλο να την αναφέρεις απλά και άλλο να τη ζεις καθημερινά.
Το τελευταίο σφύριγμα βρήκε τους “κυανέρυθρους” θριαμβευτές. Να επιβραβεύονται για τις προσπάθειές τους. Δάκρυα χαράς στα πρόσωπα των ανθρώπων της διοίκησης, των παικτών, που ο ένας στήριζε τον άλλον για να καλύψουν και την αποβολή του Τασουλή.
Ο Πανιώνιος εξασφάλισε την παραμονή του κυριολεκτικά στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Όταν όμως το πέτυχε, για τον κόσμο, τους παίκτες, το τεχνικό τιμ, τη διοίκηση ήταν σαν να κατακτούσε κάποιον τίτλο. Και για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν μπορεί να συγκριθούν τα δύο συναισθήματα. Αυτό που έζησαν οι “κυανέρυθροι” την Κυριακή το βράδυ θαρρώ πως είναι κατά πολύ πιο δυνατό!!! Πανηγυρίζουν σπάνια τίτλους, όμως ξέρουν πως η εξασφάλιση της παραμονής και με τον τρόπο που ήρθε υπερβαίνουν τους τίτλους.
Μια παλικαρίσια παραμονή, κόντρα σε όλους και σε όλα. Με μια αμιγώς ελληνική και νεανική ομάδα. Με δύο ξένους. Αλλά με περίσσιο ταλέντο και πάθος. “Θα καταστρέφονταν καριέρες, θα άλλαζε η ιστορία της ομάδας” κάποια από τα λόγια του Μητρόπουλου την ώρα που όλοι οι υπόλοιποι πανηγύριζαν.
Τώρα, όμως, αυτοί που έσωσαν τον Πανιώνιο έχουν την ευκαιρία να τον πάνε πιο ψηλά και να φτιάξουν τις καριέρες τους. Και μαζί να φέρουν τον Πανιώνιο εκεί που του αρμόζει.. Φυσικά, με τη στήριξη και τις σωστές επιλογές διοίκησης και τεχνικού επιτελείου.
Προς το παρόν, έχουν κάθε δικαίωμα όλοι να απολαύσουν την εξασφάλιση της παραμονής. Τα υπόλοιπα προσεχώς.
ΥΓ: Είδαμε γεμάτα γήπεδα σε Κομοτηνή και Νέα Σμύρνη. Ο κόσμος υπάρχει και αγαπάει τις ομάδες του. Αφήστε τους να επιστρέψουν στα γήπεδα…
