Μια-δυό μέρες μετά τη μαθηματική σωτηρία της Καλλονής, έστω και την τελευταία αγωνιστική, το λογικό θα ήταν ν’ αναφερθούμε σε όσους σταθμούς στιγμάτισαν την ομάδα της Μυτιλήνης στη δεύτερη σεζόν της στη Superleague. Η εντός έδρας νίκη επί του Παναθηναϊκού, η παρατεταμένη απουσία απ’ τα τρίποντα, η απομάκρυνση Ματζουράκη και η αλλαγή φιλοσοφίας με τον Βλάχο, το αχρείαστο καρδιοχτύπι των τελευταίων αγωνιστικών. Όμως θα προσπαθήσω να ρίξω όσο φως διαθέτω από αυτή τη γωνιά, στην αποχώρηση απ’ την αγωνιστική δράση του Γιώργου Χωριανόπουλου.
Γεννημένος το 1979 στη Νάξο ξεκίνησε με όνειρα απ’ τον Παναιγειάλειο και μετά από πορεία σε Κερατσίνι, Χαιδάρι και Εθνικό Αστέρα, έκανε το ντεμπούτο του μόλις το 2013 στη Superleague με τη φανέλα της Καλλονής. Ο Χωριανόπουλος δεν ακολούθησε μεγάλη καριέρα στην κορυφαία κατηγορία, αλλά μπαρουτοκαπνίστηκε περισσότερο απ’ όσο θα ‘πρεπε ίσως, στη σκληροτράχηλη Β’ εθνική και μετέπειτα Football League. Τα έφερε έτσι η μοίρα που οι πολλοί τον μάθαμε τα δύο τελευταία χρόνια, όμως η αξία του ήταν επιπέδου Superleague και πριν το 2013, απλά οι όχι απαραίτητα ατυχείς συγκυρίες τον κράτησαν χαμηλότερα.
Απ’ τους παίκτες που ο προπονητής χαίρεται να ρίχνει στη μάχη και να έχει στο ρόστερ. Αγωνιστής για το σύνολο με το κεφάλι μονίμως χαμηλά παρά τη μεγάλη αξία και εμπειρία του και από εκείνους που μπορείς να αλλάξεις και δύο κουβέντες -εκτός ποδοσφαίρου- παραπάνω. Σπάνιος χαρακτήρας με συνοχή στη σκέψη και το λόγο, να χαίρεσαι να μιλάς μαζί του πριν και μετά τα ματς, εντός ή εκτός μαγνητοφώνησης.
Τον είδαμε να αγωνίζεται σε 30 ματς πρωταθλήματος στην παρθενική σεζόν της Καλλονής στη Superleague και να σκυλιάζει σε κάθε παιχνίδι σαν δεξί μπακ ή σαν αμυντικό χαφ, ενώ φέτος βοήθησε σε οκτώ παιχνίδια. Ποδοσφαιριστής που “έριξε ξύλο”, αλλά και έδωσε ιπποτικά το χέρι στον πεσμένο αντίπαλο, παραδέχτηκε τα φάουλ, πανηγύρισε πάντα μαζί με τον εκάστοτε σκόρερ ακόμα και αν έπρεπε να διανύσει τρέχοντας το μισό γήπεδο, έπαιξε χαμογελώντας και γενικότερα είχε την ευλογία να ζήσει κάθε λεπτό του φανταστικού αυτού επαγγέλματος, που τελικά κρατάει τόσο λίγο.
Βάφτισε επιμύθιο της καριέρας του την αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό στο συνάδελφο, στις δηλώσεις του στην κάμερα των καναλιών Novasports, στραγγίζοντας αστραπιαία περισσότερα από 15 χρόνια καριέρας. Λίγο νωρίτερα ο Γιώργος Μανούσος κυμάτιζε τη φανέλα με το νούμερο «12» στο γκολ του Χρήστου Μίνγκα, υπογραμμίζοντας σαν φυσικός αρχηγός της ομάδας τη σημασία του αντίο του Χωριανόπουλου.
Η διοίκηση της Καλλονής δε θα αφήσει την ποιότητα του Γιώργου Χωριανόπουλου να λείψει απ’ την ομάδα έστω και αν θα την αξιοποιεί πλέον από άλλο πόστο. Μαζί και “Χώρια” λοιπόν και στο κοντινό μέλλον Καλλονή και Χωριανόπουλος.
