Η ταινία “For love of the game” εξιστορεί το τελευταίο παιχνίδι ενός βετεράνου pitcher των Detroit Tigers, που πραγματοποιείται σε ένα γήπεδο – ναό του αμερικανικού μπέιζμπολ, το Yankee Stadium των New York Yankees. Οι Tigers έχουν ήδη αποκλειστεί από τα playoffs και το παιχνίδι για αυτούς έχει διαδικαστικό χαρακτήρα, ενώ οι Yankees με νίκη κλειδώνουν την πρώτη θέση στην κατηγορία τους. Τον κεντρικό ρόλο του Μπίλι Τσάπελ ενσαρκώνει ο Κέβιν Κόστνερ. Μέτριος ηθοποιός, μέτρια ταινία, αλλά αλλού είναι το θέμα μας. Έχοντας φτάσει στα 40 του χρόνια, ο Μπίλι έχει βρει τον τρόπο να απομονώνει τον περιβάλλοντα ήχο του γηπέδου, να πατάει το mute σε όποιον τον γιουχάρει, σε οτιδήποτε του διασπά την αυτοσυγκέντρωση. Η τεχνική του λέγεται “clear the mechanism”, όπερ σημαίνει «καθάρισε τον μηχανισμό»:
Αν υπάρχει μία ομάδα στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή που μπορεί να καθαρίσει τους μηχανισμούς της σε άμυνα και επίθεση, να μην επιτρέψει το κοινό του Palacio να της πειράξει το μυαλό, να λειτουργήσει σαν Μπίλι Τσάπελ στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης, αυτή είναι ο Ολυμπιακός. Φυσικά δεν θα είναι εύκολο: η Ρεάλ είναι η ομάδα που την τελευταία τριετία αντλεί από την ζεστασιά και την οικειότητα της έδρας την περισσότερη ενέργεια. Σε αυτό το διάστημα είναι πολλές οι πραγματικά συμπαγείς ομάδες που διαλύθηκαν στη Μαδρίτη – η Μπαρτσελόνα φέτος έχασε με τα χέρια κάτω στην Ευρωλίγκα και με ρεσιτάλ του Κάρολ στο φινάλε για το πρωτάθλημα.
Περισσότερο σκληρή και με πραγματικό plan b στο playbook του Λάσο όταν το πράγμα σκουραίνει. Η παρουσία των Νοσιόνι, Αγιόν, Ρίβερς και Ματσιούλις δίνει μια έξτρα διάσταση στο παιχνίδι της που πέρυσι ήταν απούσα. Στον ημιτελικό με τη Φενέρ ο chapu Νοσιόνι διέλυσε τον ψυχισμό του δαντελένιου Μπιέλιτσα με βρώμικο τάνγκο στην άμυνα, ο Ρίβερς έβαλε όλα τα τρίποντα, ο Ματσιούλις έδωσε ποιοτικά λεπτά από τον πάγκο χωρίς τις υπερβολές του Ρούντι. Οι blancos έβαλαν 35 πόντους στη δεύτερη περίοδο και καθάρισαν από το ημίχρονο το ματς. Φυσικά το οξυγόνο της βασίλισσας διοχετεύεται σταθερά από τον Σέρχιο Γιουλ και τον Σέρχιο Ροδρίγεθ, η ενέργεια και το μπρίο από τον Ρούντι, το παμπόνηρο παιχνίδι στη ρακέτα από τον Ρέγιες, όμως πλέον υπάρχουν και εναλλακτικές.
Ρεαλ-ιστικά μιλώντας και αν δεν κάνει κάποιος κανένα «Σπανούλη», οι ποιοτική και με βάθος περιφέρεια του Ολυμπιακού μπορεί να τα βάλει με αυτή της Ρεάλ. Να μην της δώσει την εύκολη δημιουργία, να ασφαλίσει τη μπάλα αποφεύγοντας τα λάθη, να της αφαιρέσει το δικαίωμα στο ενστικτώδες παιχνίδι. Σε αυτή την περίπτωση οι πλάγιοι και οι ψηλοί των «ερυθρόλευκων» μπορούν να χτυπήσουν στα μαλακά σημεία της αντίπαλης άμυνας: στο «3», εκεί που ο χωρίς ρυθμό Ρούντι θα κάνει εύκολα το φάουλ, στο «4» στο οποίο θα δράσει ο αφιονισμένος Πρίντεζης, στο «5» στο οποίο ο Χάντερ και ο Ντάνστον μπορούν να λύσουν το πρόβλημα Αγιόν αν τον υποχρεώσουν σε φθορά.
Ο Ολυμπιακός καλείται να παίξει με το ρολόι, αυτό που από τη στιγμή που θα παραμένει μέσα στο παιχνίδι θα λειτουργεί υπέρ του. Στη συνέντευξη τύπου του τελικού, οι Ισπανοί ρώτησαν δύο φορές τον Λάσο αν το μπάσκετ καλείται να βγάλει τα σπασμένα του ποδοσφαίρου. Το κακομαθημένο κοινό των merengues μπορεί να αποδειχτεί ασήκωτο βάρος σε μια ομάδα με εύθραυστη ψυχολογία, αν το πράγμα κάνει πως στραβώνει.
Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, είπαμε.
Clear the mechanism.
