Το γκαμπί της βασίλισσας

Η λέξη γκαμπί, αγγλικά gambit, είναι όρος που εισήχθη στα σκακιστικά ανοίγματα το 1561 από ένα Ισπανό ιερέα, τον Ρουί Λόπεθ ντε Σεγούρα. Προέρχεται από την ιταλική φράση dare il gambetto, που σημαίνει, σε ελεύθερη μετάφραση, «να βάλεις τρικλοποδιά». Η φιλοσοφία του ανοίγματος είναι πως ο παίκτης, συνήθως ο λευκός, θυσιάζει κάτι από το υλικό του (συνήθως ένα πιόνι) με την ελπίδα να αποκτήσει κυριαρχική θέση στην παρτίδα.
 
Το βράδυ της Κυριακής στο Palacio de Deportes, το γκαμπί της βασίλισσας Ρεάλ Μαδρίτης πέτυχε απόλυτα. Η θυσία ήταν ο Σέρχιο Γιουλ, που κλήθηκε να κυνηγήσει per mare per terra τον Σπανούλη, κάνοντας θαυμάσια δουλειά στην αντιμετώπιση του. Το αποτέλεσμα ήταν να μην είναι σε θέση να συνεισφέρει το ίδιο στο επιθετικό και δημιουργικό παιχνίδι της ομάδας του, αλλά ταυτόχρονα να δώσει στην ομάδα του Λάσο την θέση κυριαρχίας στο παρκέ. Το ορμητικό ξεκίνημα του Λοτζέσκι και τα καλά λεπτά του Λαφαγιέτ έδωσαν ελπίδα, όμως η Ρεάλ είχε αποκόψει τον ομφάλιο λώρο που συνέδεε τον κάπτεν με την ομάδα.
 
Σε τέλεια επανάληψη του σεναρίου του ημιτελικού με τη Φενέρμπαχτσε, η φθορά του Φελίπε Ρέγιες με δύο φάουλ και το επιζήμιο παιχνίδι  του Ρούντι έστειλαν στο παρκέ δύο πολεμιστές γεμάτους ενέργεια, μούσκουλα, εμπειρία και cojones. Γιόνας Ματσιούλις και chapu Νοσιόνι γέμισαν μώλωπες τον ήδη καταπονημένο Ολυμπιακό και οδήγησαν σε 20-9 σκορ στη δεύτερη περίοδο. Βοήθησαν βέβαια και οι ερυθρόλευκοι, που στο ημίχρονο σούταραν 6/14 βολές. Τέσσερις παραπάνω να έβαζαν, η διαφορά θα ήταν στους τρεις, όχι στους επτά. Αλλά με τα «αν», δουλειά δεν γίνεται.
 
Με τον Βαγγέλη Μάντζαρη σε μέτρια βραδιά, ο Κώστας Σλούκας φόρεσε μανδύα ηγέτη και κουβάλησε τον Ολυμπιακό στο 12-0 που έφερε το 42-41, όμως το ξέσπασμα αποδείχτηκε βραχύβιο. Το ρεσιτάλ του φονιά Τζέισι Κάρολ ήταν απολαυστικό, όμως ο ξανθομάλλης Αμερικανός βρήκε τις ευκαιρίες από τα επιθετικά ριμπάουντ που μάζευαν σωρηδόν ο Σλότερ και οι υπόλοιποι. Στα δεύτερα και τα τρίτα άλματα, οι ερυθρόλευκοι είχαν μυς γεμάτους γαλακτικό οξύ, όχι οξυγόνο. Η Ρεάλ εκμεταλλεύτηκε όλες τις δεύτερες ευκαιρίες που βρήκε, ξαναέφερε το πράγμα στα μέτρα της.
 
Ακόμα κι έτσι, ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία να το ξανακάνει. Με το ρολόι να σημαδεύει το 36΄ και το σκορ στο 62-55, ο Βασίλης Σπανούλης βρίσκει το καλύτερο σουτ της βραδιάς: ένα ελεύθερο τρίποντο, αφού Αγιόν και Κάρολ είχαν μπερδευτεί σε ένα pick n’ roll. Γκουπ, πρώτη ευκαιρία χαμένη. Αμέσως μετά ο Σλούκας κλέβει, αλλά ο Λοτζέσκι πουλάει τη μπάλα. Δεύτερη ευκαιρία χαμένη.
 
Τρίτη δεν θα έδινε η Ρεάλ. Τρίποντο ο Νοσιόνι, 65-55, τέλος. Το τρίποντο του Μάντζαρη που ακολούθησε μετά βίας βρήκε τη στεφάνη, μια τέλεια αναπαράσταση μιας ομάδας που το πίστευε, ήθελε, αλλά δεν μπορούσε πια, εξοντωμένη από την υπερπροσπάθεια κόντρα στην αρκούδα την Παρασκευή. Με το γκαμπί της βασίλισσας να έχει πετύχει, ο Γιουλ έβγαλε το…άχτι του, βάζοντας μαζεμένους πόντους στο φινάλε για να φτάσει τους 12. Αν δεν υπήρχε ο Νοσιόνι, αυτός θα ήταν ο MVP.
 
Από την άλλη, ο(Less)VP του F4, Ρούντι Φερνάντεθ, αποδείκνυε για άλλη μια φορά πως δεν είναι τσακωμένος με οποιαδήποτε έννοια φινέτσας και παντρεμένος με τον κωλοπαιδισμό και την ψευτομαγκιά. Στο Λονδίνο έκανε δύο φάουλ ράγκμπι όταν ο Ολυμπιακός σφράγιζε τον τίτλο: άντε, αυτό να το δικαιολογήσεις κάπως, στην απογοήτευση της στιγμής, στα νεύρα για τη μέτρια εμφάνιση, δεν ξέρω και εγώ που. Αλλά το φετινό, με το ματσάκι τελειωμένο, είναι η απόλυτη ένδειξη πως ο τύπος είναι ολοκληρωτικά μικρόνους και μικρόψυχος.
 
Κατά τα άλλα, περιμένω πως και πως το Βερολίνο του χρόνου. Όχι γιατί τα ταξίδια των Final-4 είναι απολαυστικά, μηδέ επειδή έχω αρχίσει και εθίζομαι στις ιστορίες του Καρύδα. Αλλά γιατί υποψιάζομαι ότι ο Ολυμπιακός θα είναι εκεί, να διεκδικεί τις πιθανότητες που του δίνουν και να υφαρπάζει και κάμποσες ακόμα, σκορπώντας ξανά το φετινό μείγμα σεβασμού και φόβου στους απέναντι.
 
Πριν πάμε στο Βερολίνο, θα ξεκινήσουμε να λέμε τις ιστορίες του παρελθόντος. Και κάπου εκεί θα ζητήσω να πει η αφεντιά μου αυτή του 2015: τότε που μια ομάδα κυνήγησε το θρόνο υπερβαίνοντας συνεχώς τα όρια της και παραδόθηκε μόνο μπροστά στο παλάτι μιας βασίλισσας.
 
Γιατί εδώ που τα λέμε, από ένα θηλυκό είμαστε προορισμένοι να χάνουμε εμείς τα αρσενικά.
 
Adios!