Μαύρη ήταν η Πέμπτη, μαύρη και η Παρασκευή για τις δύο ελληνικές ομάδες στην Ευρωλίγκα. Κακές εντός έδρας ήττες από αντιπάλους σαν τον Ερυθρό Αστέρα και την Μπάμπεργκ που, τουλάχιστον στα χαρτιά, θα έπρεπε να χάσουν με συνοπτικές διαδικασίες από ομάδες υψηλότερου επιπέδου σαν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό.
Χωρίς πάθος ο Ολυμπιακός
Μόνο που στο παρκέ τα πράγματα αποδείχθηκαν πολύ διαφορετικά από το αναμενόμενο. Ο Ολυμπιακός έκανε την χειρότερη του φετινή εμφάνιση απέναντι στην Μπάμπεργκ και έχασε πιο εύκολα από όσο δείχνει το τελικό σκορ.
Οι ερυθρόλευκοι, φάνηκε ότι μπήκαν στο γήπεδο με την εντύπωση ότι εύκολα ή, δύσκολα θα έπαιρναν τη νίκη και άφησαν στα αποδυτήρια το μαχαίρι που συνηθίζουν να έχουν στα δόντια τους. Προφανώς το όνομα της Μπάμπεργκ δεν είναι ανάλογο της Μπαρτσελόνα και ο βαθμός της ενέργειας που έβγαλε ο πρωταθλητής Ελλάδος απέναντι στους Γερμανούς δεν ήταν ούτε ο μισός συγκριτικά με το πάθος που έβγαλε στην πρεμιέρα του ΤΟΠ 16 στο ΣΕΦ με αντίπαλο μια πολύ καλύτερη ομάδα!
Τι παρουσίασε ο Ολυμπιακός; Πρώτα από όλα κακή άμυνα, χωρίς πίεση στην μπάλα, που άφησε τα ελεύθερα σουτ στην αδύνατη πλευρά, που επέτρεψε στους παίκτες του Τρινκέρι να κυκλοφορήσουν την μπάλα όπως ήθελαν.
Από την στιγμή που η ελληνική ομάδα δεν βρήκε ρυθμό από την άμυνα, το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στην επίθεση. Η Μπάμπεργκ “ταμπουρώθηκε” μέσα στην ρακέτα, έδωσε όλα τα μακρινά σουτ στους ερυθρόλευκους που δεν μπορούσαν να βρουν στόχο έξω από τα 6μ.75 (τέλειωσαν το ματς με 9/24, αλλά μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο είχε 3/18) και σε συνδυασμό με τα κακά τελειώματα μέσα στην ρακέτα (15/34 δίποντα) στήθηκε ένα σκηνικό επιθετικό αδιεξόδου που στην ουσία δεν ξεπεράστηκε ποτέ.
Στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου η διαφορά έφτασε στο -αδιανόητο- επίπεδο των 24 πόντων (31-55) και όλα έμοιαζαν να έχουν χαθεί. Οι παίκτες του Σφαιρόπουλου, όμως, δεν τα παράτησαν. Ο κόουτς χαμήλωσε το σχήμα , πίεσε σε όλο το γήπεδο και σιγά – σιγά η εικόνα άλλαξε. Σε πρώτη φάση η διαφορά έπεσε στους δέκα πόντους, αλλά εκεί μίλησε η εμπειρία του Ζήση που έβαλε ένα μεγάλο καλάθι με συνέπεια να χαλάσει το σερί των γηπεδούχων και να ξαναπάει η διαφορά στους 17. Στην τελευταία περίοδο ο Ολυμπιακός ρίσκαρε ακόμη περισσότερο με το χαμηλό σχήμα (με ψηλούς τους Παπαπέτρου-Πρίντεζη) και πολύ σκληρές άμυνες , ο Στρόμπερι, ο Χάκετ, ο Αθηναίου, ο Παπαπέτρου, ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης έβαλαν μεγάλα καλάθια, αλλά η Μπάμπεργκ είχε σε μεγάλη βραδιά τον Μίλερ, έπαιξε ρόλο και η κούραση και η ανατροπή δεν ολοκληρώθηκε αν και σε κάποια στιγμή το ταμπλό έγραψε 72-74(!!!)!
Καλή ομάδα η Μπάμπεργκ
Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι ο Τρινκέρι έδειξε το βράδυ της Παρασκευής πόσο καλός προπονητής είναι σε επίπεδο συλλόγων. Στην Ελλάδα της απαξίωσης των πάντων δεν δώσαμε σημασία στο ότι η Μπάμπεργκ πέρασε εύκολα στο Τοπ 16, ότι ήταν ανταγωνιστική όπου και αν έπαιξε, ότι έχασε από την Ρεάλ επειδή στο τελευταίο δεκάλεπτο οι διαιτητές κατάπιαν την σφυρίχτρα τους. Πολύ φοβόμαστε όμως, ότι όσο πειθαρχημένη και αν είναι η Μπάμπεργκ δύσκολα θα κάνει άλλο διπλό μέσα στην Βαρκελώνη, ή, απέναντι στην Χίμκι ή, την ΤΣΣΚΑ. Τι σημαίνει αυτό; Οτι η υπόθεση τόσο του πλεονεκτήματος έδρας, όσο και της πρόκρισης στους οκτώ δεν είναι πλέον απλή υπόθεση. Είναι βέβαια νωρίς, αλλά είναι επίσης και σαφές ότι οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται νίκες εκτός έδρας για καλύψουν τέτοιες ήττες…
Το βέβαιο είναι ότι αν ο Ολυμπιακός θέλει να πάει μακριά στην Ευρώπη φέτος, δεν έχει την πολυτέλεια να ξεχνάει το μαχαίρι που έχει στα δόντια σε όλες τις μεγάλες νίκες που έχει κάνει. Αυτό το μαχαίρι είναι πλέον αναπόσπαστο μέρος της ταυτότητας του και όταν δεν το χρησιμοποιεί είναι μια συνηθισμένη ομάδα…
Κρίση στο ΟΑΚΑ
Ο Παναθηναϊκός νίκησε μάλλον κατά λάθος την Μάλαγα στο ΟΑΚΑ πριν από μια εβδομάδα, αλλά η νίκη έχει το κακό ελάττωμα να σκεπάζει τις αδυναμίες και τα λάθη του νικητή. Αποτέλεσμα; Η εικόνα του τριφυλλιού δεν διαφοροποιήθηκε, οι αδυναμίες του όχι μόνο δεν καλύφθηκαν, αλλά έγιναν περισσότερες και ο Ερυθρός Αστέρας πήρε μια μεγάλη νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ.
Τίποτα δεν λειτούργησε καλά για την ομάδα του Τζόρτζεβιτς σχεδόν σε όλη την διάρκεια του παιχνιδιού. Το κακό ξεκίνησε από την άμυνα, όπου σχεδόν κάθε πικ εν ρολ των Σέρβων κατέληγε σε κάρφωμα του Τσίρμπες ή, ελεύθερο τρίποντο από τους πλάγιους. Η αδυναμία των ψηλών να βοηθήσουν τους περιφερειακούς και στη συνέχεια να επιστρέψουν στο κέντρο της ρακέτας ήταν κάτι παραπάνω από φανερή και δημιούργησε μεγάλο εκνευρισμό στην ομάδα καθώς δεν μπόρεσε ποτέ να βρει ρυθμό από την άμυνα.
Το δεύτερο ζητούμενο για τους πράσινους ήταν πως μετά τον -νέο- τραυματισμό του Παπά ξαναχτύπησε την ομάδα το ζήτημα της λειψανδρίας στην περιφερειακή γραμμή. Η τριάδα Διαμαντίδη, Καλάθη, Φελντέϊν έμεινε στο παρκέ μέχρι να βγει η …ψυχή της (ειδικά ο Φελντέϊν έπαιξε με τον Ερυθρό Αστέρα 3 8 λεπτά) και το αποτέλεσμα είναι να μην βγαίνει ούτε το σαραντάλεπτο του αγώνα, αλλά και η προπόνηση όλη την εβδομάδα. Και όταν δεν κάνεις προπόνηση είναι πολύ δύσκολο και να διορθώσεις τα λάθη σου, να βάλεις νέα στοιχεία στο παιχνίδι σου, να βελτιώσεις γενικά την εικόνα σου.
Για τον ίδιο λόγο παρουσιάζει κάμψη και ο Καλάθης, ο οποίος πράπει σε κάθε ματς να μαρκάρει τον καλύτερο περιφερειακό των αντιπάλων, να οργανώνει το παιχνίδι, να παίρνει ριμπάουντ, να εκτελεί, να κάνει διεισδύσεις, να κάνει τα πάντα. Ε, αυτό προφανώς δεν μπορεί να γίνεται κάθε βράδυ και απέναντι στον Ερυθρό Αστέρα ο Νικ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί με φανερά τα σημάδια της κούρασης στο παιχνίδι του.
Η στελέχωση είναι δεδομένο θέμα και στους ψηλούς όπου ο Γκιστ είναι ο μοναδικός που μπορεί να κάνει φάσεις πάνω από το στεφάνι με αποτέλεσμα να πηγαίνει χαμένη και η ικανότητα των Διαμαντίδη, Καλάθη στην πάσα. Ακόμη μεγαλύτερο είναι το πρόβλημα όταν η άλλη ομάδα έχει αθλητικούς ψηλούς και το χειρότερο είναι ότι όσο περνάει ο καιρός αντί να υπάρχει βελτίωση σε αυτό το θέμα, τα πράγματα μάλλον γίνονται χειρότερα – ειδικά τώρα που κάθε εβδομάδα οι αντίπαλοι είναι υψηλού επιπέδου.
Κάπου εκεί μπαίνει και το θέμα των Παπαγιάννη και Χαραλαμπόπουλου που παίζουν λίγο χρόνο μόνο και μόνο γιατί πρέπει να παίξουν και η διοίκηση το ζητάει. Οι προπονητές δεν πιστεύουν ότι οι μικροί είναι έτοιμοι και δεν τους χρησιμοποιούν παρά μόνο όταν δεν επηρεάζεται το αποτέλεσμα του παιχνιδιού από την παρουσία τους.
Το ζητούμενο είναι τι θα γίνει από εδώ και εμπρός στον Παναθηναϊκό, καθώς δεν φαίνεται να μπορεί να αλλάξει η παρούσα κατάσταση χωρίς να γίνουν κάποιες κινήσεις, είτε από την πλευρά της διοίκησης, είτε από εκείνη του Τζόρτζεβιτς. Η ομάδα χρειάζεται βοήθεια διαφορετικά μπορεί να χαθεί γενικά η χρονιά. Κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Η θα αλλάξει ο προσανατολισμός της ομάδας και να παίξουν διαφορετικοί παίκτες από τους υπάρχοντες ή, θα πρέπει να γίνουν προσθαφαιρέσεις στο υλικό.
Εκείνο, πάντως, που πρέπει να αντιληφθούν όσοι βρίσκονται στην ομάδα είναι μετά από δύο δεκαετίες που βρίσκεται ο Παναθηναϊκός στην κορυφή της Ευρώπης, ο κόσμος καταλαβαίνει τι είναι αυτό που βλέπει και ποιο είναι το πρόβλημα. Οταν, λοιπόν, το συγκρότημα του Τζόρτζεβιτς παίζει σα να μην έχει αρχές (ή, τουλάχιστον τις σωστές αρχές) σε άμυνα και επίθεση, ή, ακόμη χειρότερα ότι οι παίκτες παίζουν χωρίς πάθος και χωρίς διάθεση να τα δώσουν όλα, τότε μοιραία οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι βρισκόμαστε μπροστά από σημαντικές εξελίξεις, διότι απλά δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση…