Σα να μην πέρασε μια μέρα…

Η εικόνα διαμαρτυρόμενων φίλων του ΠΑΟΚ έξω από το στάδιο της Τούμπας είναι κάτι σαν έθιμο στο πέρασμα των ετών. Για κακά αποτελέσματα, για πωλήσεις ποδοσφαιριστών, για διαμαρτυρία προς κάποια διοίκηση κι ένα σωρό άλλες αιτίες. Η ουσία όμως είναι πως συμβαίνει. Ολα αυτά τα χρόνια, πολλοί υποστήριζαν πως η έλευση ενός ισχυρού οικονομικά μεγαλομετόχου θα έβαζε τέλος σε όλα τα προβλήματα κι η ομάδα, απαλλαγμένη από τον βραχνά των χρεών θ’ αφοσιωνόταν απερίσπαστη στην προσπάθειά της να καλύψει το χαμένο έδαφος των επιτυχιών και των διακρίσεων.
 
Ο μεγαλομέτοχος βρέθηκε πριν από τρεισήμισι χρόνια. Τα χρέη προς τρίτους αποπληρώθηκαν, το ίδιο και προς το Δημόσιο. Ορισμένα πρόσωπα άλλαξαν, άλλα όχι και κάποια άλλα έφυγαν και ξαναγύρισαν. Οι αλλαγές στο αγωνιστικό τμήμα σ’ επίπεδο προσώπων πολλές. Το αποτέλεσμα όμως παρέμεινε το ίδιο. Ο κόσμος να διαμαρτύρεται εντόνως κι απειλητικά μέσα κι έξω από την Τούμπα. Αυτή τη φορά ως αφορμή στάθηκε η εντός έδρας ήττα από τον Ηρακλή 0-1 (72′ Λεοζίνιο).  Δεν ήταν το αποτέλεσμα, δεν ήταν ο αντίπαλος, δεν ήταν η εικόνα της ομάδας, δεν ήταν η έλλειψη πάθους, δεν ήταν η έλλειψη προσωπικότητας, δεν ήταν η απουσία νίκης στους τελευταίους αγώνες, δεν ήταν η έλλειψη βελτίωσης και προόδου της, δεν ήταν η επιδημία των τραυματισμών που έχει αποδεκατίσει την ομάδα, δεν ήταν η μη απόκτηση του ποδοσφαιριστή στη θέση που επίμονα ζητούσε πολύ καιρό τώρα η τεχνική ηγεσία, ήταν όλα μαζί κι ακόμη περισσότερα.
 
Περισσότερα, γιατί μέσα στον όχλο βρίσκει έδαφος ο κάθε ένας να πει αυτό που κατά το μυαλό του και τον εγωισμό του φταίει αυτός-οί-ό που κατηγορούν όλοι. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο, ειδικά όταν επαναλαμβάνεται. Κι όλα αυτά που συμβαίνουν όλα αυτά τα χρόνια, ίσως πλην της έλευσης ισχυρού μεγαλομετόχου ανακυκλώνονται. Σχεδόν κάθε χρόνο, τέτοιο καιρό ξεκινούν οι κλυδωνισμοί στο αγωνιστικό, είτε εξαιτίας ενός αποτελέσματος, είτε από την απώλεια κάποιου στόχου, το ίδιο σκηνικό. Σαφώς και δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για την αγανάκτησή του όταν η ομάδα του έχει μείνει μακριά από τίτλους τόσα χρόνια, όταν έχει τις προϋποθέσεις για να δει να δημιουργείται κάτι υγιές και σωστό, που θα προοδεύει σταδιακά πιστοποιώντας την εξέλιξή του, αλλά διαπιστώνει ακριβώς το αντίθετο.
 
Η διάθεση στήριξης ήταν δεδομένη, όπως δεδομένη ήταν κι η εύθραυστη ύπαρξή της ανάλογα με την εικόνα που θα παρουσίαζε η ομάδα στο πέρασμα του χρόνου. Και μια ομάδα με τόσα προβλήματα, αγωνιστικά κι εξωαγωνιστικά Φλεβάρη μήνα, δύσκολα υποστηρίζεται ες αεί από ένα τέτοιο, απαιτητικό κοινό όπως το δικό της. Ειδικά όταν της λείπει η σταθερότητα, στο σχήμα, στα πρόσωπα, στις λειτουργίες της και κατά συνέπεια οι ασφαλιστικές της δικλείδες σε ότι κι αν προκύψει ως αντιξοότητα. Δυστυχώς παθαίνει και δε μαθαίνει …
 
Το βράδυ της Κυριακής, ο σχηματισμός άλλαξε και πάλι. Το 4-2-3-1 έγινε 3-5-2 μόνον που αυτή τη φορά η διαφοροποίηση ήταν σχεδόν … μονόδρομος, αφού εξτρέμ κι επιθετικοί υπήρχε ο εξής ένας: Μπερμπάτοφ κι ο Μυστακίδης, που έκανε μια προπόνηση κανονικά μετά το πρόβλημα που είχε στο πέλμα. Απουσίες είχε κι ο Ηρακλής, μόνον που οι του ΠΑΟΚ ήταν στην ίδια – νευραλγική για το στιλ παιχνιδιού του – θέση. Τρεις στην άμυνα, Κίτσιου και Λέοβατς σε ρόλο φουλ μπακ, και τους Σάμπο – Κάτσε σε υποστηρικτικό ρόλο δεξιά κι αριστερά αντίστοιχα με οδηγία να συγκλίνουν προς τις πλαϊνές γραμμές, τον Τσίμιροτ στον άξονα σε ρόλο «κόφτη» και τον Μπερμπάτοφ ως πλέον προωθημένο.
 
Η ομάδα του Νίκου Παπαδόπουλου ακολούθησε την … πεπατημένη διαφυλάττοντας τα μετόπισθεν, δίνοντας συνειδητά χώρο για να μην αφήνει διαδρόμους και κενά, αλλά συνάμα όταν διέκρινε διστακτικότητα στην ανάπτυξη των γηπεδούχων ανέβαινε και πίεζε στην πρώτη πάσα των αμυντικών έχοντας ως στόχο το κλέψιμο και την αντεπίθεση. Το πρώτο σαράντα πεντάλεπτο είχε ένα αδύναμο σουτ του Κίτσιου με το αριστερό στο 26′, μια κεφαλιά του Μπερμπάτοφ από πλεονεκτική θέση που κατέληξε άουτ στο 39′ και ένα … «τσαφ» του ιδίου στο τελευταίο λεπτό σχεδόν στη γωνία της μικρής περιοχής του Περνίς. Ευχάριστη παρένθεση στην ανάπαυλα ο γύρος του θριάμβου από τις Κυπελλούχες γυναίκες του χάντμπολ, που λίγη ώρα πριν κατέκτησαν το συγκεκριμένο τρόπαιο.
 
Η έναρξη του δευτέρου μέρους βρήκε τον Λέοβατς στ’ αποδυτήρια και τον Μυστακίδη στη θέση του. Η αλλαγή πλευράς του Κάτσε με τον Σάμπο παρέμεινε καθώς ο Σλοβάκος στο πρώτο μέρος ήταν απογοητευτικός, όχι πως άλλαξε κάτι με την κίνηση αυτή. Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε το ημίχρονο με τον Κάτσε να εκτελεί στο 50′ φάουλ από δεξιά, τον Βίτορ να στέλνει με κεφαλιά στο δεύτερο δοκάρι και τον επερχόμενο Μυστακίδη – επίσης – με κεφαλιά να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα, γκολ που δεν κατακυρώθηκε καθώς ο πρώτος βοηθός υπέδειξε σε θέση οφ σάιντ τον εκτεθειμένο Μπερμπάτοφ, καταλογίζοντάς του κίνηση προς την μπάλα και κατά συνέπεια εμπλοκή στη φάση, εξέλιξη που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των ανθρώπων του «Δικεφάλου».
 
Στπ 59′ ο Βέλλιος τροφοδοτήθηκε από τον Τσιλιανίδη, όμως δεν κατάφερε να νικήσει τον Βελλίδη, με τους φιλοξενούμενους να διαμαρτύρονται για τη συνέχεια της φάσης ζητώντας πέναλτι στον Μπουλούτ από τον Μυστακίδη. Στο 64′ ο Κίτσιου θα δώσει τη θέση του στον Χαρίση κι ο Σάμπο θα μεταφερθεί στη θέση του πρώτου. Στο 68′ ο Τσιλιανίδης θα κάνει ένα σουτ εκτός περιοχής με τον Βελλίδη να μην ανησυχεί.
 
Ενα λεπτό μετά θα τον μιμηθεί ο Χαρίσης, με την προσπάθειά του να καταλήγει άουτ και στο 71′ ο Πέλκας θα χάσει μοναδική ευκαιρία με το πλασέ του να χτυπάει στην αριστερή δοκό του Περνίς και να καταλήγει άουτ. Δε συνέβη το ίδιο όμως με τον Λεοζίνιο στο 72′ που είδε τον Τζαβέλλα να περνά με κεκτημένη ταχύτητα από μπροστά του από λάθος εκτίμηση και με υποδειγματικό πλασέ σημείωσε το γκολ που έμελλε να κάνει τη διαφορά. Αυτό συνέβη την ώρα που ο Ιγκορ Τούντορ έδινε εντολή για αλλαγή σχηματισμού σε 4-4-2, οι ποδοσφαιριστές του συνεννοούνταν και στην άναρχη επιστροφή τους στην άμυνα ο Ηρακλής σκόραρε, όπως ακριβώς το περίμενε, το επεδίωκε και το υποστήριζε αγωνιστικά, στην αντεπίθεση.
 
Ο ΠΑΟΚ, υπό τις έντονες αποδοκιμασίες των φίλων του, που για πρώτη φορά – μέρος αυτών – στράφηκαν και κατά του μεγαλομετόχου προκαλώντας αντιδράσεις από άλλη μερίδα φιλάθλων, προσπάθησε ν’ απαντήσει με απευθείας εκτέλεση φάουλ του Κάτσε στο 75′, ενώ Πέλκας και Μπερμπάτοφ μπερδεύτηκαν στο 76′ σε προσπάθεια για κεφαλιά από σέντρα που βγήκε από δεξιά. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, στο 78′ ο Μπερμπάτοφ αποχωρεί με θλάση στον τετρακέφαλο του δεξιού του ποδιού, με την έκφραση στο πρόσωπό του μόλις κάθησε στον πάγκο να μαρτυρά πολλά. Ο Γκολάσα πέρασε στη θέση του συμπληρώνοντας μια επτάδα χαφ στην ίδια ενδεκάδα, ελλείψει εναλλακτικών επιλογών μεσοεπιθετικά.
 
Στο 91′ λάθος του Σάμπο βγάζει τον Κυριακίδη μέσα στην περιοχή κι ο Βελλίδης διώχνει σε κόρνερ το σουτ του αντιπάλου του. Στο 92′ ο Βίτορ θα δει απευθείας κόκκινη για χτύπημα στον Πορτουλίδη, ως αντίδραση στην προσπάθεια του αντιπάλου του να τον καθυστερήσει να εκτελέσει γρήγορα το φάουλ που κέρδισε ο Πορτογάλος έπειτα από παρατεταμένο τράβηγμα. Το τελευταίο σφύριγμα στην αναμέτρηση, έδωσε το σύνθημα για τις πλέον έντονες αποδοκιμασίες που έχουν ακουστεί φέτος στην Τούμπα αλλά και το χειροκρότημα μερίδας του κόσμου στους νικητές.
 
Λίγη ώρα μετά, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε έξω από τα αποδυτήρια εκδηλώνοντας την όργιλη απογοήτευσή του στήνοντας ένα σκηνικό πολιορκίας που ολοκληρώθηκε περίπου μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα με την αποχώρηση των μελών του αγωνιστικού τμήματος κι ενώ είχαν προηγηθεί ολιγόλεπτη συζήτηση και του μεγαλομετόχου με ορισμένους παρευρισκομένους αλλά και του Μαλεζά, που βγήκε πρώτος από τα αποδυτήρια και μίλησε με τον κόσμο, σε μια προσπάθεια να μεταφέρει τις θέσεις των συμπαικτών του, αποδεχόμενοι πρωτίστως τις ευθύνες που φέρουν και στη συνέχεια επισημαίνοντας τη διαθεσή τους να πετύχουν τους στόχους που έχουν απομείνει. Μια διάθεση όμως που αμφισβητείται πιο έντονα από ποτέ λόγω της εικόνας που παρουσιάζει η ομάδα, όπως ειπώθηκε κι εκείνη τη στιγμή.
 
Υπήρξε συζήτηση του κ. Σαββίδη με τον Ιγκορ Τούντορ, ακολούθησε συζήτηση με τους συνεργάτες του κι ακολούθως η αναχώρηση του μεγαλομετόχου για το εξωτερικό. Σε μια από τις πλέον κρίσιμες στιγμές της φετινής σεζόν θα είναι απών. Σαφώς, ως επιχειρηματίας, έχει ανειλλημένες υποχρεώσεις, όμως κι η ομάδα δείχνει πως αυτήν τη στιγμή τον έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ γιατί η συγκεκριμένη επιχείρησή του, την αξία και τη σημασία της οποίας στη ζωή του ο ίδιος έχει εξηγήσει δημόσια, δε λειτουργεί ως μια καλοκουρδισμένη μηχανή, η οποία έχει ως μοναδική ανάγκη την τροφοδοσία. Οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες και πιο ουσιαστικές.
 
Εξίσου μεγάλη ανάγκη είναι κι η επικοινωνία των σκέψεών του και των σχεδίων του για τη συνέχεια, καθώς το «τί συμβαίνει; τί φταίει;» έχει επανέλθει στα χείλη πολλών. Κι όσο δε μιλάει κάποιος υπεύθυνα, δεν εξηγεί δίνεται χώρος για εικασίες νορμάλ αλλά και …. εξωπραγματικές. Κι όλα αυτά συνεχίζουν να βλάπτουν ανεπανόρθωτα την ομάδα, το παρόν και το μέλλον της, σε μια κατάσταση όπου μόνον η ενότητα μπορεί να δώσει λύσεις και με τις παρούσες συνθήκες μοιάζει δύσκολο να υπάρξει τέτοια. Το επόμενο σαράντα οκτάωρο μοιάζει κρίσιμο. Εν αναμονή των εξελίξεων … Καλή συνέχεια, καλή δύναμη σε όλους …..