Ανάγκη για μικρούς ήρωες….

Το πρωί του Σαββάτου, στο χώρο που βρίσκεται ανάμεσα στην οδό Γρηγορίου Λαμπράκη και το γήπεδο της Τούμπας, πραγματοποιήθηκε μια πολύ ιδιαίτερη τελετή, μέσα από την οποία το πάρκο αυτό πήρε το όνομα του Νικηφόρου Τσαρπανά. Πρόκειται για τον φροντιστή του ΠΑΟΚ, που επί σειρά ετών συνέδεσε το όνομά του με την ομάδα, κάνοντας «αθόρυβη» δουλειά για όλους όσοι ήταν εκτός αυτής, αλλά από τις πλέον ουσιαστικές για όσους τη ζούσαν εκ των έσω. Κι αυτό δεν είναι προσωπική εκτίμηση, αλλά προκύπτει μέσα από τις μαρτυρίες όλων όσων τον γνώριζαν και ήξεραν τι έκανε γι’ αυτήν.
 
Στις δύσκολες καταστάσεις ήταν εκεί, χωρίς φωνές, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς διαφήμιση και προβολή ήταν εκεί, έδωσε ότι καλύτερο μπορούσε στερώντας ακόμη κι από τον εαυτό του για να βοηθήσει όσο μπορούσε αυτό που έμοιαζε και ήταν η επαγγελματική του καθημερινότητα, αλλά ο ίδιος με το συναίσθημα που την περιέβαλε το ανήγαγε σε πραγματική, ανιδιοτελή αγάπη. Πολλά χρόνια μετά πλέον, όλο αυτό αναγνωρίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, κάτι που δεν έχει να κάνει μόνον με την ονομασία του πάρκου, έχει να κάνει με το πώς τον μνημονεύουν όλοι όσοι έχουν δικές του παραστάσεις.
 
Στην προετοιμασία του 2014 στην Ολλανδία, ήταν ο Αγγελος Αναστασιάδης που τον μνημόνευσε για πρώτη φορά αναφερόμενος σε μια – από τις πολλές – ιστορίες που τον συνοδεύουν κι ο τρόπος με τον οποίον μιλούσε γι’ αυτόν πρόδιδε ένα μείγμα σεβασμού και θαυμασμού για έναν άνθρωπο που οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι, δε γνωρίζαμε. Υστεροφημία είναι η κατάλληλη λέξη κι όταν αυτή έχει να κάνει με κάποιον που ούτε το επιδιώκει, ενώ είναι και μακριά από τα φώτα της προβολής η όποια αξία πολλαπλασιάζεται.
 
Ο δικός του τρόπος λειτουργίας αποτελεί και το παράδειγμα προς μίμηση για το σήμερα κατά έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Μπορεί οι εποχές πλέον να είναι πολύ διαφορετικές, άκρως πιο επαγγελματικές, απόλυτα απαιτητικές ως προς το αποτέλεσμα αλλά η … μαγιά είναι η ίδια. Σε μια εν γένει προβληματική κατάσταση που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο ΠΑΟΚ μόνον η προσωπική προσπάθεια του καθενός μπορεί να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο, ως προς την κατεύθυνση ενός καλύτερου αύριο. Ουτοπικό; Ονειροπόλο; Πιθανόν … όμως είδαμε, ζούμε και τις πλέον σύγχρονες και ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Τα … «καλά» του εκσυγχρονισμού και της προόδου τα βλέπουμε και τα … καμαρώνουμε.
 
Τίποτα από όλα αυτά δεν έχει φανεί ικανό να κάνει τη διαφορά, παρά μόνον το συναίσθημα, η πραγματική έγνοια, το γνήσιο ενδιαφέρον, με κοινό παρονομαστή τη συνείδηση, την πραγματική κι όχι την κατ’ επιλογήν. Αυτή που αφήνει τον προσωπικό εγωισμό και το αντίστοιχο συμφέρον που απορρέει από αυτόν να υποχωρήσει και να γίνει τρίτη, τέταρτη, πέμπτη προτεραιότητα. Ολα αυτά εννιαία και σε σύνολο, αφού πολλά μικρά κάνουν ένα ισχυρό μεγάλο, είτε θετικό είτε αρνητικό.
 
Χρειάστηκαν οκτώ αγώνες για να επιστρέψει ο ΠΑΟΚ στις νίκες κάτι που συνέβη το περασμένο Σάββατο επί του Αστέρα Τρίπολης στην Τούμπα με 2-0 (17′ Πέλκας, 77′ Μακ). Για να συμβεί αυτό χρειάστηκαν κάποια μικρά βήματα από την τεχνική ηγεσία με αποφασιστικότητα που είχαν να κάνουν με τη σταθεροποίηση του σχηματισμού, τη δημιουργία ενός βασικού άξονα ποδοσφαιριστών στο αρχικό σχήμα, τη βελτίωση στην απόδοση αρκετών εξ αυτών, την πίστη σ’ αυτό που κάνουν και την αρωγή της τύχης. Πολλές μικρές λεπτομέρειες που συνθέτουν μεν μια μεγάλη ειδοποιό διαφορά δίχως – όμως – να διασφαλίζουν κάτι για τη συνέχεια αν δεν υπάρξει ανάλογη αποτελεσματικότητα. Γιατί στα εύκολα και στις χαρές όλοι καλά είναι, όμως στα δύσκολα κρίνονται άπαντες.
 
Και στα δύσκολα χρειάζονται οι … μικροί ήρωες. Ο Χατζηισαϊας, που προσδίδει μια δυναμική, μια ασφάλεια και μια σταθερότητα στην άμυνα. Ο Τσίμιροτ, ως μια σταθερά στα αμυντικά χαφ που διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο ανασταλτικά αλλά και δημιουργικά. Ο Πέλκας που με την έμπνευση και την ποιότητα θα βγάλει κάτι ουσιαστικό – έστω και περιορισμένο χρονικά – για να κάνει τη διαφορά. Ο Μυστακίδης, που θα βγάλει την ενέργεια, θα πατήσει πάνω στη φρεσκάδα και την όρεξη που τον χαρακτηρίζουν για να προσφέρει και να διακριθεί. Ο Μακ, που έχει τη μεγαλύτερη δημιουργική ικανότητα να πάει στο ένας εναντίον ενός και να τελειώσει τη φάση, άσχετα αν δεν αξιοποιεί τις περισσότερες από αυτές. Και για να μην αδικηθεί κανείς, όλοι κάτι δίνουν, μικρό ή μεγάλο για να έρθει το αποτέλεσμα.
 
Και τα δύσκολα ακολουθούν, αρχής γενομένης με τον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό την Τετάρτη στην Τούμπα. Τον πρώτο από τους δυο αγώνες που κρίνουν έναν από τους βασικούς στόχους της σεζόν. Φυσικά και δεν είμαι εγώ αυτός που θα πει στον οποιονδήποτε, είτε εντός είτε εκτός ομάδας για το τί θα κάνει. Ούτε ο ρόλος μου είναι αυτός, ούτε νομίζω πως είναι κανένας διατεθειμένος ν’ ακούσει κανέναν επ’ αυτού. Ο καθένας ας λειτουργήσει κατά συνείδηση ώστε ν’ αναλάβει και τις ευθύνες του. Αυτό όμως που πρέπει να υπάρχει στο μυαλό του καθενός είναι η κρισιμότητα κι η σημασία του πρώτου από τους δυο αγώνες, μπαίνοντας στην τελική ευθεία για την κανονική περίοδο και τα πλέι οφ που ακολουθούν, εκεί όπου θα κριθεί ο δεύτερος – χρονικά – στόχος της σεζόν.
 
Στη Θεσσαλονίκη αναμένεται κι ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ, Ιβάν Σαββίδης, μετά την παρουσία του στις ΗΠΑ και τη Νέα Υόρκη, απ’ όπου πλήθος ειδήσεων προέκυψε από τη συνεύρεσή του με φίλους της ομάδας. Βρέθηκε κοντά τους και μίλησε για αρκετά θέματα, τα οποία δεν ήταν γνωστά ακόμη και στους ευρισκόμενους εδώ. Για μια ακόμη φορά, η επικοινωνία, όχι μέσω των Μ.Μ.Ε. αλλά η άμεση με τον κόσμο έδειξε τον δρόμο για μια καλύτερη συνέχεια, ένα καλύτερο και πιο ουσιαστικό αμφίδρομο τρόπο επικοινωνίας χωρίς περιττούς ενδιάμεσους, πιο γνήσια και πιο ρεαλιστική. Σαφώς και τα εδώ μεγέθη είναι πολύ μεγαλύτερα, ο άνθρωπος όμως και δη ο ικανός, ο ευφυής ξεχωρίζει- και – από την προσαρμοστηκότητά του στα εκάστοτε δεδομένα.
 
Την Τετάρτη, η ομάδα θα πάει σε μια από τις πλέον κρίσιμες αναμετρήσεις της σεζόν με όλα όσα είχε τον τελευταίο καιρό κατ’ ουσίαν, αφού και να μπουν στην αποστολή οι Ροντρίγκεζ – Αθανασιάδης, επί της ουσίας δε θα είναι 100% έτοιμοι να συμβάλλουν για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε σχέση με τον αγώνα του περασμένου Σαββάτου επιστρέφει ο Χαρίσης, δίνοντας μια σταθερά στον Ιγκορ Τούντορ και τους συνεργάτες του, οι οποίοι πλέον υπολογίζουν και σε μια ακόμη εναλλακτική που ακούει στο όνομα Αντόνις, άσχετα αν χρειάστηκαν οκτώ μήνες για να δει τα πρώτα λεπτά συμμετοχής του σε αγώνα πρωταθλήματος. Οσα λάθη έγιναν ανήκουν στο παρελθόν.
 
Η ανάγκη του κάθε μικρού ήρωα είναι πιο απαιτητή από ποτέ. Κι όπου ήρωας αυτός που βγάζει το κάτι παραπάνω, το κάτι περισσότερο κόντρα στις συνθήκες, κόντρα στη στιγμή, κόντρα ακόμη και στο συμφέρον του, στο «θέλω» και το «πρέπει» του για ένα γενικότερο καλό. Το τώρα είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο για τον επίλογο της σεζόν, έτσι ώστε ν’ αποφευχθεί ο αντίστοιχος της περσινής που σε μεγάλο βαθμό στιγμάτισε και τη φετινή με συνολικές ευθύνες. Καλη δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους …