Η ισοπαλία στον αγώνα του Αστέρα με τον Παναθηναϊκό ήταν το πιο δίκαιο αποτέλεσμα και ας έχασαν οι δύο ομάδες από μια τεράστια ευκαιρία προς το τέλος για να πάρουν τους βαθμούς της νίκης. Από το παιχνίδι ξεχώρισαν οι δυνατές “μονομαχίες” και η άτολμη τακτική που ακολούθησαν και οι δύο προπονητές… Ο Αστέρας περίμενε τον Παναθηναϊκό να κάνει παιχνίδι και οι Πράσινοι περίμεναν από τους Αρκάδες να πάρουν περισσότερα επιθετικά ρίσκα.
Όταν τελικά αντιλήφθηκαν και οι δύο, ότι …ουδείς θα κάνει το πρώτο βήμα, τότε άρχισε να έχει πιο γρήγορο ρυθμό το ματς και προς το τέλος απέκτησε μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Το Τριφύλλι θα μπορούσε να “αποδράσει” από την Τρίπολη με τους τρεις βαθμούς, αν ο Βιγιαφάνιες μετά τη “μαγική” συνεργασία του με το Λέτο έστελνε τη μπάλα στα δίχτυα του Αστέρα, αλλά θα μπορούσε να φύγει και δίχως βαθμό, αν ο Τελάντερ δεν προλάβαινε τα …χειρότερα το τέλος.
Η απόδοση των παικτών του Παναθηναϊκού κυμάνθηκε – για άλλο ένα παιχνίδι- στη μετριότητα, η εικόνα των Πράσινων δεν ήταν ικανοποιητική, ο Στραματσόνι δεν δείχνει κανένα σημάδι βελτίωσης και το μήνυμα ενόψει των δύσκολων αγώνων στα πλέι οφ είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό.
Είναι κατανοητό ότι το ματς με τον Αστέρα δεν ήταν …τελικός και τα παιχνίδια που απομένουν μέχρι τη λήξη της αγωνιστικής περιόδου είναι περισσότερο …διαδικαστικού χαρακτήρα, ωστόσο οι παίκτες του Παναθηναϊκού οφείλουν να έχουν κίνητρο σε κάθε αγώνα και να παίζουν για τη φανέλα που φορούν και για τον κόσμο τους.
Ο Βιγιαφάνιες ήταν ο πιο ορεξάτος παίκτης των Πράσινων και έκανε τη διαφορά στο παιχνίδι της ομάδας του, ο Στιλ έκανε καθοριστικές επεμβάσεις και – με εξαίρεση το …παρολίγο μοιραίο λάθος του στο φινάλε – έδωσε λύσεις, εξαιρετική συνεργασία είχαν οι Μολέντο και Τελάντερ στο κέντρο της άμυνας, ενώ αρκετά τρεξίματα και “αθόρυβη” δουλειά έκανε ο …ξεχασμένος Λαγός στο διάστημα που αγωνίστηκε.