Πρωί περασμένης Τρίτης στο κλειστό των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων, media day για τον Παναθηναϊκό. Όλα τα είχαν οι πράσινοι, η υποχρεωτική συνάντηση με τους δημοσιογράφους τους έλειπε. Ταξίδι Κίνα, διπλή μετακίνηση εκεί (στο Μακάο και πίσω), από εκεί στην Ρωσία, παιχνίδια υψηλής έντασης, πίσω, άδειασμα βαλίτσας, να σου και οι τύποι με τα μικρόφωνα και τα recorders στα χέρια.
Ο Σάσα Τζόρτζεβιτς στήνει προσεκτικό πρόγραμμα: όποιος δεν κάνει δηλώσεις, κάνει βάρη, και τούμπαλιν. Όταν ήρθε η σειρά του Novasports μικροφώνου να βρεθεί κοντά του, η κοινή συνισταμένη των δηλώσεων του προέκυπτε χωρίς δυσκολία.
“No excuses”.
“Χωρίς δικαιολογίες”
Ναι, ταξίδια. Ναι, ούτε δύο συνεχόμενες προπονήσεις από τη στιγμή που επέστρεψαν οι διεθνείς. Ναι, κούραση. Ναι, τραυματισμένος Παππάς, χτύπημα και με Μποχωρίδη. Ναι, πρώτο ματς στην έδρα του Ολυμπιακού, έστω χωρίς κόσμο.
Ουδόλως απασχόλησαν όλα αυτά τον Σέρβο.
“Το ταξίδι στην Κίνα μας βοήθησε να έρθουμε πιο κοντά σαν ομάδα”.
“Αν επικαλεστείς οποιαδήποτε δικαιολογία, χαμηλώνεις τις δικές σου προσδοκίες. Δεν βρίσκω λόγο να το κάνεις αυτό”.
Στο παρκέ του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, ο Παναθηναϊκός δεν έψαξε ποτέ άλλοθι ήττας και έφυγε από το Φάληρο θριαμβευτής. Η τακτική του δεν είχε ρηξικέλευθες ιδέες: απενεργοποιούμε ότι και να γίνει τον Σπανούλη, δίνουμε τον πρέποντα σεβασμό στον Πρίντεζη και αφήνουμε τους άλλους να μας κερδίσουν, προσφέροντας τους ένα σκασμό ευκαιρίες να γίνουν ήρωες. Σε όλους: τον Παπαπέτρου, τον Λοτζέσκι, τον Χάκετ, τον Αγραβάνη, τον Στρόμπερι, τον Αθηναίου.
Στο ημίχρονο, το εκπαιδευμένο μάτι έβλεπε το πράσινο προβάδισμα, αν και το ματς ήταν στο “Χ”. Ο Παναθηναϊκός είχε κρατήσει τον Ολυμπιακό στους 26 πόντους, τον Σπανούλη στους 2, ενώ προστάτευε όλο και καλύτερα τη ρακέτα του. Έκανε 11 λάθη, σούταρε 7/22 σουτ, είχε Καλάθη – Ραντούλιτσα σε πολύ ρηχά – για την κλάση τους – νερά, αλλά…δεν έχανε. Και το σημαντικότερο: είχε αφαιρέσει ήδη περισσότερη από τη μισή αυτοπεποίθηση των κόκκινων.
Ο Ολυμπιακός σούταρε 2/15 τρίποντα στο πρώτο και 3/15 στο δεύτερο, μια σχεδόν τέλεια αρμονίας χτισίματος πολυκατοικίας. Εντούτοις οι πριν την ανάπαυλα προσπάθειεες ήταν οι σωστές, εξ΄ ου και τα διαδοχικά χειροκροτήματα στον “ερυθρόλευκο” πάγκο ακόμα και μετά τα χαμένα. Στην επανάληψη, η επικεφαλίδα του παιχνιδικού έγινε ο δισταγμός.
Δισταγμός, που εξελίχθηκε σε δηλητήριο στον οργανισμό του Ολυμπιακού. Λίγο πριν ολοκληρωθεί η τρίτη περίοδος, κατά τη διάρκεια ενός τάιμ άουτ, ο κόουτς Σφαιρόπουλος δεν σχεδίασε τίποτα στο πινακάκι. Προσπάθησε απλάνα τους θυμίσει ότι είναι καλοί παίκτες, που μπορούν να σουτάρουν και να βάλουν τη μπάλα στο καλάθι.
Εις μάτην. Την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε τον τρόπο να παίρνει το ένα φάουλ μετά το άλλο και να κάνει δεύτερο σπίτι του τη γραμμή των προσωπικών, ο Στρόμπερι έβλεπε να καταλήγουν στα χέρια του η μία μπάλα μετά την άλλη, συνηθέστερα στο φινάλε των επιθέσεων. Πήρε 9 σουτ εντός παιδιάς στο δεύτερο ημίχρονο, ο παίκτης που φορά τα παπούτσια του Τρεμέλ Ντάρντεν στον φετινό Ολυμπιακό. Για να καταλάβετε την παραφωνία, ο Λοτζέσκι πήρε 7. Ο Πρίντζεης 11. Ο σαφώς ποιοτικότερος επιθετικά Χάκετ, όλα κι όλα 3. Με τον αρχηγό αδύναμο να βοηθήσει, ο όλο και περισσότερο πελαγωμένος Ολυμπιακός μετατράπηκε σε ένα πεντάλεπτο σε έρμαιο. Μπάλες στις πινακίδες, στα χέρια αντιπάλων, επιλογές χωρίς το παραμικρή ισορροπία. Ο Γιάννης Αθηναίου ήρθε από τον πάγκο με πείσμα, έβαλε το πρώτο τρίποντο και άλλαξε για λίγο το ρυθμό, αλλά μόνο για λίγο.
Την ίδια στιγμή, το πράσινο άνθος άνοιγε. Ο Καλάθης μετατρεπόταν στον floor general που ο ίδιος θέλει να γίνει, αλλιώς θα έμενε στο Μέμφις. Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς υπενθύμισε στους ξεχασιάρηδες πως πέρυσι έβγαλε όλη τη σεζόν διπλοβάρδια στο “3” με αξιοπρεπέστατη παρουσία και πως σε ορθολογικότερους χρόνους μπορεί να γίνει πολλαπλάσια αποτελεσματικός. Ο Σάσα Πάβλοβιτς πως δεν παίζεις στο “3” επί 12 χρόνια στο NBA χωρίς λόγο. Ο Τζέιμς Φελντέιν αποδείκνυε για άλλη μια φορά το θεώρημα πως “δεν υπάρχει σοφτ λατινοαμερικάνος που να βγήκε από τα σύνορα” σε σχέση με τον προκάτοχο του που εξαφανιζόταν εκτός έδρας (Σλότερ; παρών). Μέσα σε όλα αυτά, ο Δημήτρης Διαμαντίδης χαμογελούσε χαρούμενος, όταν έβλεπε πως δεν κοιτούσαν όλοι προς το μέρος του.
Η βραδιά άφησε τον Παναθηναϊκό χαμογελαστό όχι μόνο για τη νίκη, αλλά για τα what if’s της βραδιάς. Τα “τι θα συμβεί” όταν και άλλα κομμάτια του παζλ έρθουν στη θέση τους. Όταν ο Ραντούλιτσα βρει κώδικες με τους χειριστές, ο Γκιστ βγάλει από πάνω του όλη του σκουριά της απραξίας, ο Παππάς επιστρέψει για να βάλει τη δική του πινελιά.
Ταυτόχρονα, ο Ολυμπιακός ελπίζει πως οι αυτοματισμοί που ευαγγελίζεται ο προπονητής του θα είναι αρκετοί για να καλύψουν τις κακές βραδιές του Σπανούλη, πως ο Χάκετ θα γεμίσει τα παπούτσια του Σλούκα, πως ο Παπαπέτρου θα κάνει όντως break out year, πως ο Αγραβάνης θα ανταποκριθεί στο ρόλο του παίκτη του βασικού rotation και πως το πείραμα με τα τρία σούπερ πεντάρια δεν θα φέρει μπέρδεμα. Λόγος καταστροφολογίας προφανώς και δεν υφίσταται: ο Ολυμπιακός θα είναι και φέτος η ομάδα του Βασίλη Σπανούλη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το βράδυ της Πέμπτης θύμισε πολύ το πρώτο παιχνίδι κόντρα στη Μπαρτσελόνα στην περυσινη σειρά των play-offs, ένα σύνολο που αδυνατεί να λειτουργήσει αν δεν πάρει μπροστά ο V-Span.
Για επίλογο, ο πάντα on target Γιώργος Πρίντεζης:
“Αν δεν αναγνωρίσεις την ανωτερότητα του αντιπάλου σου, είναι αδύνατον να γίνεις καλύτερος”.
Πρώτος γύρος στον Παναθηναϊκό. Επόμενο ραντεβού σε 10 μέρες.