Ο Νίκος Τζουάννης γράφει στο προσωπικό του blog στο Novasports.gr για το διαζύγιο του Γιάννη Αναστασίου με τον Παναθηναϊκό, το οποίο έμοιαζε να έχει γίνει εδώ και καιρό.
Μετά από δυόμιση χρόνια στον πάγκο του Παναθηναϊκού, με καλές και – αρκετές- κακές στιγμές, χώρισαν οι δρόμοι του Γιάννη Αναστασίου με το Τριφύλλι. Ένα «διαζύγιο» που έμοιαζε να είχε βγει από …καιρό. Απλά τώρα ολοκληρώθηκε και το τυπικό της υπόθεσης.
Ο Αναστασίου είχε ουσιαστικά «τελειώσει» από τους Πράσινους μετά τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Γκαμπάλα. Τότε «έσπασε» οριστικά στο …γυαλί. Και δεν γινόταν να ξανακολλήσει, όσες προσπάθειες και αν έκανε η διοίκηση του συλλόγου.
Η περίοδος… χάριτος είχε πια περάσει και όσο και αν πάλεψε ο ίδιος για να αντιστρέψει την κατάσταση, η απογοητευτική εικόνα των Πράσινων και τα αποτελέσματα δεν τον δικαίωσαν.
Δεν έφυγε από τον Παναθηναϊκό λόγω της ισοπαλίας με την ΑΕΚ, αλλά εξαιτίας του …πρότερου βίου και η διοίκηση του Τριφυλλιού αντιλήφθηκε- έστω και αρκετά αργά- ότι δεν …πήγαινε άλλο. Χρειαζόταν ένα δυνατό σοκ για να «ταρακουνηθούν» οι παίκτες, γιατί το προηγούμενο διάστημα η ομάδα έμοιαζε «κολλημένη» στη μετριότητα. Κάτι έπρεπε να αλλάξει και από τη στιγμή που δεν γίνεται να φύγουν οι …μισοί παίκτες, ο προπονητής πληρώνει το …μάρμαρο. Αυτή είναι η μοίρα του…
Δεν είναι κακός προπονητής ο Αναστασίου και προσωπική εκτίμηση είναι ότι θα κάνει μια λαμπρή καριέρα ως τεχνικός. Απλά κάποια στιγμή σε αυτή τη διαδρομή βρήκε σε …τοίχο. Και δεν μπόρεσε να αλλάξει πορεία.
Έκανε αρκετά λάθη, δεν κατάφερε να διαχειριστεί την «ασφυκτική» πίεση που δημιουργήθηκε μετά το …πατατράκ με τη Γκαμπάλα και το κυριότερο είναι ότι δεν έδειξε ότι μπορούσε να διορθώσει τα πράγματα.
Κορυφαία του στιγμή στον Παναθηναϊκό η κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στην «παρθενική» του σεζόν και όμορφη ανάμνηση για τους φίλους του Τριφυλλιού η εντυπωσιακή νίκη επί του «αιώνιου» αντιπάλου με 3-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης».
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε κατά διαστήματα καλό ποδόσφαιρο με τον Αναστασίου στο τιμόνι της τεχνικής ηγεσίας. Στήριξε τις Ακαδημίες, «τόλμησε» με την αξιοποίηση νέων παιδιών από τα τμήματα υποδομής, «αναγέννησε» ποδοσφαιριστές (Μπεργκ, Πράνιτς, Πέτριτς κτλ) έφερε ευρωπαϊκή νοοτροπία στο σύλλογο και δούλεψε πολύ.
Την ίδια στιγμή δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η κάκιστη παρουσία του Παναθηναϊκού στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η …ελεύθερη πτώση στη βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ και η οικονομική ζημιά του συλλόγου από τους αποκλεισμούς. Παράλληλα η περσινή απώλεια του Κυπέλλου και ασφαλώς το γεγονός ότι την εφετινή σεζόν δεν έπεισε στα δύσκολα (ΠΑΟΚ, ΑΕΚ) και έμεινε από την 9η αγωνιστική αρκετά μακριά από την κορυφή της Σούπερλιγκ, μπαίνουν στη λίστα των αρνητικών.
Πλέον ο Παναθηναϊκός γυρίζει σελίδα, κοιτάει την επόμενη ημέρα και αναζητά στην αγορά του εξωτερικού τον ιδανικό αντικαταστάτη. Τον άνθρωπο που θα φέρει το κάτι …διαφορετικό στους Πράσινους και θα καταφέρει να βρει το «γιατρικό» για να επουλώσει τις πληγές που έχουν ανοίξει εδώ και καιρό.