H εθνική ομάδα μπάσκετ θα παρουσιαστεί στο Παγκόσμιο της Κίνας με σημαιοφόρο τον MVP της κανονικής διάρκειας του ΝΒΑ, Γιάννη Αντετοκούνμπο, έχοντας παράλληλα συμπληρώσει 10 χρόνια μακριά από τα μετάλλια σε μεγάλη διοργάνωση. Ο συνδυασμός αυτός είναι αρκετός για να αντιληφθούμε ότι, από τη στιγμή που έκλεισε ο κύκλος της σπουδαίας ομάδας που είχε χτίσει ο Παναγιώτης Γιαννάκης στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, το «πρέπει» για την «επίσημη αγαπημένη» δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερο.
Με δεδομένο ότι απέχουμε επτά ολόκληρες εβδομάδες από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων και τέσσερις από το πρώτο φιλικό, θα ήταν βιαστικό να κάνουμε αυτή τη στιγμή οτιδήποτε περισσότερο από μια απλή καταγραφή των βασικών πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων που προκύπτουν έπειτα από την ανακοίνωση των εκλεκτών του Θανάση Σκουρτόπουλου για την προετοιμασία.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
· Έχουν συμπληρωθεί τρία χρόνια απ’ την τελευταία παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο με την γαλανόλευκη (προολυμπιακό στο Τορίνο) κι ένα πράγμα είναι βέβαιο. Ο Γιάννης του 2016 και ο Γιάννης του 2019 είναι δύο διαφορετικές υποθέσεις. Τότε μιλούσαμε για έναν από τους καλύτερους νέους με potential All Star και All NBA παίκτες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τώρα έχουμε να κάνουμε με έναν αναγνωρισμένο mega star. Να το πούμε αλλιώς: αυτή τη στιγμή στο παγκόσμιο μπάσκετ υπάρχουν μόλις τέσσερις παίκτες που έχουν by default υψηλότερο στάτους από τον Γιάννη. Ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο Κέβιν Ντουράντ, ο Στεφ Κάρι και ο Καουάι Λέοναρντ. Απαράμιλλη ποιότητα, θαυμαστός έλεγχος και επίδραση στο παιχνίδι, δαχτυλίδι(α) πρωταθλητή. Από τον δικό μας ουσιαστικά λείπει μονάχα το τελευταίο.
· Ο Γιάννης θα έχει δίπλα του δύο γκαρντ υψηλής κλάσης, στο αποκορύφωμα της ωριμότητας τους. Ο Νικ Καλάθης και ο Κώστας Σλούκας συμπεριλήφθησαν φέτος στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας, καθοδηγώντας τον Παναθηναϊκό και τη Φενέρ, αντίστοιχα. Πριν δύο χρόνια βρίσκονταν με κλειστά μάτια και συμπλήρωναν ιδανικά ο ένας τον άλλον στην τελική φάση του Ευρωμπάσκετ, στην Κωνσταντινούπολη. Η συνύπαρξη των τριών στην Εθνική, σε αυτό μάλιστα το στάδιο της καριέρας τους, αποτελεί τη βάση για την λειτουργία της ομάδας τόσο στην Κίνα όσο και στο μέλλον.
· Παρουσιαστήκαμε στα προκριματικά με μια ομάδα «ειδικών συνθηκών» και δεν καταφέραμε μονάχα να προκριθούμε πανηγυρικά, αλλά είδαμε παράλληλα να μπαίνουν έπειτα από καιρό σωστές βάσεις στο οικοδόμημα. Τους έβλεπες πρώτα στο παρκέ κι εν συνεχεία τους παρατηρούσες στον πάγκο και στα τάιμ άουτ. Ήταν ξεκάθαρο πως βρίσκονταν όλοι στην ίδια συχνότητα. Μαχητικότητα, αλληλεγγύη, σοβαρότητα και πάνω απ’ όλα πλήρη επίγνωση των συνθηκών και των αδυναμιών που είχαν ως σύνολο. Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος φρόντισε να ξανασμίξουν ο Γιάννης Μπουρούσης με τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο και στα αποδυτήρια μύρισε ξανά 2005, 2006 και 2007. Όλο αυτό, το οποίο πιστώνεται στον προπονητή και το επιτελείο του, είναι ουσιαστικά η «πλατφόρμα» πάνω στην οποία θα έρθουν να πατήσουν ο Αντετοκούνμπο, ο Καλάθης και ο Σλούκας, με την βοήθεια των δύο «παλιών» και του Πρίντεζη.
· Οι έξι που αναφέραμε παραπάνω συνθέτουν το βασικό περίγραμμα της ομάδας. Η εικόνα ωστόσο γίνεται ξεκάθαρη μονάχα όταν προστεθούν οι δύο «Παπ». Έχοντας ως σημείο αναφοράς τον Γιάννη, είναι δεδομένο ότι πρέπει να τρέξουμε. Για να το κάνουμε σωστά, χρειάζεται (πέρα από τους χειριστές) μέγεθος και αθλητικότητα. Παπανικολάου και Παπαπέτρου είναι οι ρυθμιστικοί παράγοντες τόσο στο κομμάτι αυτό, όσο και στο νο1 ερώτημα που περιστρέφεται γύρω από την Εθνική. Το σουτ.
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
· Ο ίδιος ο Γιάννης θεωρεί τον εαυτό του καλό σουτέρ, τόσο σε spot καταστάσεις όσο και μετά από ντρίπλα και το επαναλαμβάνει διαρκώς. Η θαυμαστή του αυτοπεποίθηση, που επί της ουσίας εγγυάται την περαιτέρω βελτίωσή του, δεν αλλάζει το γεγονός ότι όλες οι σοβαρές άμυνες στο Παγκόσμιο θα τον περιμένουν δυο μέτρα πίσω. Κι αυτόν, αλλά και τον Καλάθη. Θα ήταν ουτοπικό να πιστέψει κανείς ότι η Εθνική μπορεί να πάει μακριά στο παγκόσμιο χωρίς να βρει λύσεις στο μακρινό σουτ. «Μπόμπερ του 40%» διαθέτουμε μονάχα έναν (Σλούκας), ο οποίος θα σηκώνει παράλληλα κι αρκετό βάρος στο κομμάτι του ρυθμού και της δημιουργίας. Ο Μπορούσης σίγουρα θα βοηθήσει για να «τεντώσουν» οι άμυνες και να «μεγαλώσει» το γήπεδο από την θέση «5» (έδειξε επ’ αυτού τον δρόμο ο… Μπρουκ Λόπεζ), αφού έχει τόσο το σουτ, όσο και την δημιουργία από τα 6,75μ. Δεν αρκούν ωστόσο αυτά απέναντι σε προηγμένες τακτικά ομαδικές άμυνες, με ανάλογα (ή και περισσότερα σε κάποιες περιπτώσεις) αθλητικά προσόντα. Νομοτελειακά θα έρθουν στιγμές που θα είναι απαραίτητο να βάλουμε τα σουτ που θα μας δίνει (ή θα μας οδηγεί σε δεύτερο χρόνο) η αντίπαλη άμυνα. Κι εκεί θα μετρήσουν δύο πράγματα: να έχουμε σωστή γεωμετρία και χρονισμό στο «χτίσιμο» της επίθεσής μας και βέβαια να είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε το βάρος της ευθύνης. Το πρώτο είναι 100% ομαδική δουλειά. Στο δεύτερο, αμέσως μετά τον Αντετοκούνμπο και τον Καλάθη, σειρά για να απαντήσουν θα πάρουν ο Παπανικολάου με τον Παπαπέτρου.
· Υπό ιδανικές συνθήκες, θα θέλαμε έναν γνήσιο σουτέρ τύπου Φώτση ή Μπέρτανς στο «4» και έναν τύπου Κάρολ ή Μιλάκνις στους κοντούς. Οι πονοκέφαλοι μας ωστόσο δεν τελειώνουν στο σουτ, αλλά επεκτείνονται στα γκαρντ συνολικά. Ναι μεν είμαστε τυχεροί που τους fantastic-4 (Παπαλουκάς, Διαμαντίδης, Σπανούλης, Ζήσης) διαδέχτηκαν οι solid-2 (Καλάθης, Σλούκας), αλλά από εκεί και πέρα δεν διαθέτουμε σε καμία περίπτωση το βάθος του παρελθόντος. Αν ο Μάντζαρης δεν είχε στην πλάτη του δύο σερί κακές σεζόν στην Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό, θα υπήρχε τουλάχιστον ένα σίγουρο, μπαρουτοκαπνισμένο σε τοπ επίπεδο, τρίτο χέρι. Με το «αν» όμως δεν γίνεται δουλειά. Η πραγματικότητα είναι σκληρή. Με όλο τον σεβασμό κυρίως απέναντι στον Αθηναίου και στον Λαρεντζάκη, που έδωσαν τόσα πολλά στα Προκριματικά, αν δεν υπήρχε ο Αντετοκούνμπο που παίζει και τις πέντε θέσεις σε άμυνα κι επίθεση, τα ερωτηματικά στο «1» και στο «2» θα ήταν αντίστοιχα με εκείνα που αφορούν το σουτ.
· Ο προπονητής γνωρίζει την ομάδα καλά και κρατά με αυτοπεποίθηση τα κλειδιά, για όλους τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω. Το ραντεβού στην Κίνα αποτελεί ωστόσο την πρώτη μεγάλη πρόκληση της καριέρας του, τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και διασυλλογικά.