Ο Αποστόλης Λάμπος κάνει στο προσωπικό του blog έναν παραλληλισμό του Ότο Ρεχάγκελ με τον Μίκαελ Σκίμπε και τονίζει το τεράστιο έλλειμμα προσωπικότητας που υπάρχει στην Εθνική ομάδα.
Έχοντας εναποθέσει όλες της τις ελπίδες για ανά(σ)ταση της Εθνικής στον Σκίμπε η ΕΠΟ προσδοκά άμεσα να αλλάξει η εικόνα της ομάδας ώστε να επιστρέψει στα θετικά αποτελέσματα και να μην διασύρεται από ομάδες όπως τα Νησιά Φερόε και το Λουξεμβούργο. Ομάδες από τις οποίες το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα δεν έχανε ούτε τα παλιά τα χρόνια που οι ποδοσφαιριστές βαριόντουσαν κυριολεκτικά να στελεχώσουν την γαλανόλευκη.
Σε όλα όσα ζούμε με την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 το τελευταίο διάστημα υπάρχει ένα και μόνο ένα ενθαρρυντικό σημάδι. Η Ομοσπονδία έφερε τον Σκίμπε, με σκοπό αυτός να βαδίσει στα χνάρια του Ρεχάγκελ, να επαναφέρει την πειθαρχία στους κόλπους της Εθνικής και να δημιουργήσει και πάλι ομάδα, όσο εύκολο ή δύσκολο ακούγεται αυτό. Για την πειθαρχία ο Γερμανός τεχνικός δείχνει πως το παλεύει να την επιβάλλει. Πήρε κάποια πρώτα μέτρα. Τί θα κάνει όμως τώρα μετά το σοκ της ήττας από το Λουξεμβούργο;
Ίσως θα πρέπει να ξεπατικώσει όσα έκανε ο Ρεχάγκελ τον Σεπτέμβριο του 2001 όταν η Εθνικής μας ομάδα με τον Ότο για πρώτη φορά στον πάγκο έτρωγε ξεγυρισμένη πεντάρα στην Φινλανδία με τον Γερμανό να τα βλέπει όλα. Το επόμενο ματς ήταν ένα μήνα μετά με τη Αγγλία στο Ολντ Τράφορντ και από εκεί άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της πιο ωραίας ποδοσφαιρικής ιστορίας αυτής της γωνιάς της Ευρώπης. Σε αυτό τον μήνα ο Ρεχάγκελ άλλαξε τα πάντα στην Εθνική, από παίκτες, μέχρι οργανωτικά ζητήματα, αλλά και πρόσωπα που τον στελέχωναν. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο Σκίμπε βέβαια μετά το στραπάτσο με τον Λουξεμβούργο, έχει μέσα σε τέσσερις μέρες άλλο ένα ματς, πολύ πιο δύσκολο, με την Τουρκία. Σαφώς και δεν μπορεί να αλλάξει τόσα πράγματα σε αυτό το διάστημα. Ωστόσο ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα πρέπει τους επόμενους μήνες (μέχρι τον Μάρτιο) να εργαστεί σκληρά, να μάθει τα πάντα για τους παίκτες του, ακόμα και για τον χαρακτήρα τους σε εξωαγωνιστικό είπεδο, αλλά και το potential της προσωπικότητας του καθενός.
Διότι σαφέστατα υπάρχει τεράστιο έλλειμμα προσωπικότητας στην Εθνική ομάδα, ιδιαίτερα μετά και τγο τέλος των Καραγκούνη και Κατσουράνη, αλλά και όλων εκείνων των παιδιών που έμαθαν να βάζουν την Εθνική ομάδα πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον και κάθε εγωισμό η μικρότητα. Εκείνων των παιδιών που έμαθαν να μην ρίχνουν τις ευθύνες ο ένας στον άλλον, αλλά να αναλαμβάνει ο καθένας την δική του και να τρέχουν πάντα πρώτοι για να διορθώσουν το λάθος ενός συμπαίκτη τους.