Το τελευταίο στοίχημα του Κόκε

Εχω την αίσθηση πως ο Σέρχιο Κόκε, με την επιστροφή του στον Αρη, παίζει το τελευταίο στοίχημα της ποδοσφαιρικής του καριέρας. Μιας καριέρας, πολύ κατώτερης των προσδοκιών που είχε δημιουργήσει, βάση του ταλέντου που διαθέτει. Ωστόσο, ο καθένας κάνει τις επιλογές του και ο Σέρχιο επέλεξε να ζήσει τη ζωή του, παρά να διαγράψει μια ποδοσφαιρική πορεία υψηλών προδιαγραφών. Κι ας είχε όλα τα φόντα…
 
Στις επιλογές του Κόκε έχω ξανααναφερθεί στο παρελθόν και συνεπώς δεν χρειάζεται να… παρελθοντολογώ. Αυτό που ενδιαφέρει είναι το τι γίνεται τώρα με την περίπτωσή του, προκειμένου, εφόσον η μοίρα το έφερε έτσι και επέστρεψε στον Αρη, να φανεί χρήσιμος στην ομάδα, αλλά και στον εαυτό του κατ΄ επέκταση. 
 
Η αλήθεια είναι πως καλύτερος δρόμος απ΄ αυτόν του Αρη, δεν θα μπορούσε να βρεθεί για τον φίλτατο Σέρχιο. Κι αυτό διότι καλείται, σ΄ ένα προστατευμένο περιβάλλον, με τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να τον λατρεύει, στα 32 του χρόνια, να κάνει restart. Να ξεκινήσει πάλι από την αρχή. Να προσπαθήσει να επανέλθει σε πρότερη κατάσταση, να ξαναβρεί τον χαμένο του ποδοσφαιρικό εαυτό.
 
Αλήθεια, ποια άλλη ομάδα, εκτός του Αρη, θα είχε την υπομονή να τον περιμένει; Ποιος θα επέλεγε έναν ποδοσφαιριστή αδρανή επί 9 και πλέον μήνες; Ποιος θα ύψωνε ‘’τοίχο εμπιστοσύνης’’ και θα του άπλωνε το χέρι; Μόνον ο Αρης! Γιατί ο Αρης αγαπά τον Κόκε και το δείχνει. Όχι με λόγια, αλλά με έργα.
 
Μένει, τώρα πια, ο ίδιος ο Κόκε να αγαπήσει, επιτέλους, τον ποδοσφαιρικό εαυτό του και να κάνει μια προσπάθεια να επανέλθει, γιατί ούτε τα χρόνια τον πήραν, ούτε μπορεί να ξέχασε τη μπάλα που ήξερε. Και δεν το οφείλει μόνο στον εαυτό του και την οικογένειά του. Το οφείλει πάνω απ΄ όλα στον Αρη και τους φιλάθλους του. Σ΄ αυτούς που όρθιοι τον χειροκροτούσαν την ώρα που έμπαινε ως αλλαγή στο ματς με τον Εθνικό Αλεξανδρούπολης. Διότι, ας μη γελιόμαστε αυτοί (οι φίλαθλοι) τον γύρισαν πίσω… 
 
Λοιπόν, ωραίο το χειροκρότημα, καλή η πρώτη αναγνωριστική επαφή των 8 λεπτών της επιστροφής, συγκινητικές οι δηλώσεις, όμως από εδώ και πέρα έρχεται η δουλειά. Για να αποδείξει στον Αναστόπουλο, στους συμπαίκτες του, μα πάνω απ΄ όλα στον κόσμο πως μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά την ομάδα που τον αγαπά.