Η ελληνική Πολιτεία είναι εδώ και πολλά χρόνια ανίκανη να εγγυηθεί την ομαλή διαβίωση των κατοίκων της.
Και αυτό που γράφω δεν αφορά μόνο όσα συμβαίνουν στα γήπεδα. Αφορά όλες τις πτυχές της κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής και αθλητικής ζωής του τόπου μας.
Αυτό που συνέβη το βράδυ του Σαββάτου στη Λεωφόρο έχει να κάνει με τη δημόσια τάξη στον αθλητισμό.
Η ΕΛ.ΑΣ. είπε στον διαιτητή πως μπορεί να εγγυηθεί την μη εισβολή οπαδών στον αγωνιστικό χώρο, αλλά όχι και την σωματική τους ακεραιότητα από την ρίψη αντικειμένων!
Τι να κάνει λοιπόν, ο οποιοσδήποτε Παππάς; Να βάλει τους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο για να κάνουν… σκοποβολή οι ανεγκέφαλοι;
Αλλά αυτό είναι ένα κομμάτι της ανικανότητας της ελληνικής Πολιτείας, η οποία φυσικά και είναι εκτεθειμένη έναντι των κατοίκων της χώρας και μάλιστα πολλαπλώς!
Είναι η ίδια Πολιτεία που έχει παραδώσει τις συντάξεις, που η ίδια παραχωρούσε στους κατοίκους της, στην… πυρά (!) εξωθώντας τον κόσμο στην εξαθλίωση των 475 ευρώ το μήνα.
Είναι η ίδια Πολιτεία που αρνείται να εφαρμόσει το νόμο για τους φοροφυγάδες, τους οφειλέτες του δημοσίου, της κάθε λίστας Λαγκάρντ, αλλά ετοίμασε προϋπολογισμό με νέους φόρους 2,2 δις ευρώ για το 2016.
Είναι η ίδια Πολιτεία που καταθέτει προς ψήφιση φωτογραφικές διατάξεις για να δώσει μερικές ώρες ελευθερίας σε ανθρώπους που απειλούν ανοιχτά τη δημόσια τάξη μέσα από τις φυλακές.
Είναι η ίδια Πολιτεία που θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα μόλις άρθρο και θα έδινε και πάλι την αξιοπρέπεια στους πολίτες της.
Είναι η ίδια Πολιτεία που ξήλωσε την επιτροπή αλήθειας για το δημόσιο χρέος, που αυτή δημιούργησε 10 μήνες νωρίτερα.
Είναι η ίδια Πολιτεία που ανέχεται να σέρνεται στα δικαστήρια η οποιαδήποτε υπόθεση για τουλάχιστον 3, 5 ή 10 χρόνια χωρίς να επιθυμεί να δώσει λύση για την άμεση απονομή της δικαιοσύνης.
Αυτή η Πολιτεία λοιπόν, ξέρει μόνο να δίνει φρούδες ελπίδες και υποσχέσεις που δεν μπορεί αν τηρήσει.
Ξέρει να ζητά κάμερες και τουρνικέ για τα γήπεδα, να αξιώνει την κάρτα φιλάθλου, να ζητάει ταυτότητα και ΑΜΚΑ για να πάρει ένας φίλαθλος εισιτήριο, να επιβάλει εξοντωτικές ποινές στις ΠΑΕ, αλλά να μη μπορεί να ελέγξει τον τρόπο που περνούν τα πιστόλια, τα σφυριά και τα καδρόνια στα γήπεδα.
Δυστυχώς είναι μια απολιτίκ Πολιτεία που δεν έχει την παραμικρή διάθεση, πρόθεση, ανάγκη, επιθυμία ή κίνητρο να συμμετάσχει ουσιαστικά στη λύση των προβλημάτων της κοινωνίας.
Ναι, η κοινωνία είμαστε εμείς. Ο καθένας ξεχωριστά. Και πρέπει πρώτα να βλέπουμε τι κάνουμε εμείς για είναι ευνομούμενη η κοινωνία μας και μετά τι κάνουν οι άλλοι.
Αλλά όταν οι νόμοι και οι κανονισμοί εφαρμόζονται σχεδόν πάντα «αλά καρτ» είναι δύσκολο να πειστούν οι πολίτες να τους ακολουθήσουν. Κι αυτό είναι ευθύνη της Πολιτείας, του κράτους δηλαδή, που εδώ και δεκαετίες έχει αρνηθεί να την αναλάβει.