‘’Τρένο’’ μεν, αργό δε…

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως βαθμολογικά η φετινή πορεία του Αρη στη Γ΄ Εθνική θυμίζει…’’τρένο’’. Ένα τρένο το οποίο, όπως όλα δείχνουν, δεν πρόκειται να κάνει πολλές στάσεις και θα φτάσει πρώτο στον προορισμό του. Ωστόσο, δεν πρόκειται για ένα άνετο και γρήγορο τρένο. Είναι ένα τρένο αργό, χωρίς λάδι στη μηχανή, συνεπώς μιλάμε για ένα δύσκολο τρένο!
 
Με άλλα λόγια, ο Αρης δεν κερδίζει εύκολα. Δεν ενθουσιάζει με τις εμφανίσεις του, δεν πετάς την σκούφια σου για να θελήσεις να τον δεις περισσότερο από μία φορά. Βεβαίως, κερδίζει και αυτό είναι που μετρά. Είναι πρώτος (στο +9, πια, από τον δεύτερο) ξεκάθαρος και αδιαμφισβήτητος πρωταθλητής στον όμιλό του.
 
Όμως, κάτι πρέπει να γίνει με το ποδόσφαιρο που παίζει αυτή η ομάδα. ‘’Μάλλιασε’’ η γλώσσα μου να το λέω και να το γράφω πως ο Αρειανός, μ’  όλους αυτούς τους παικταράδες που έφερε ο Καρυπίδης, θέλει να δει και λίγο θέαμα. Θέλει να σηκωθεί από τη θέση του, να χειροκροτήσει μια φαντεζί  ενέργεια, να θαυμάσει κάποιες όμορφες κινήσεις, να απολαύσει λίγο Αρη. Αντ΄ αυτού, ξεφυσά μέχρι το 90’, μέχρι ο Τάτος να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα και να γράψει το 2-1, γυρίζοντας το ματς με τον Καμπανιακό…
 
Αρχίζω να πιστεύω πως δεν είναι, πια, μόνο θέμα ‘’χημείας’’. Όπως αρχίζω να πιστεύω, στον απόλυτο βαθμό, πως ο Αρης δεν μπορεί να κρατήσει κάτι σημαντικό από τη φετινή ομάδα. Εχω την αίσθηση πως ο Αναστόπουλος δεν θα μπορέσει να στηριχθεί σε πάρα πολλούς από τους φετινούς παίκτες, ενόψει της νέας σεζόν στη Football League (τουλάχιστον σε επίπεδο ενδεκάδας). Οπως δείχνουν τα πράγματα, θα χρειαστούν έξι με επτά ‘’ενδεκαδάτοι’’ με ότι αυτό συνεπάγεται, ώστε να μπορέσει η ομάδα να κάνει πρωταθλητισμό και να ανέλθει στη Superleague.
 
Το δυσάρεστο είναι πως ο σχεδιασμός δεν μπορεί να ξεκινήσει άμεσα. Προηγούνται οι διαδικασίες σύστασης νέας ΠΑΕ, άρα χάνεται χρόνος…