Άλλη μια νίκη. Η τρίτη στη σειρά στο πρωτάθλημα, η τέταρτη αν συνυπολογίσουμε και το ματς κυπέλλου με την Ελευσίνα. Κοινή συνισταμένη στις συγκεκριμένες αναμετρήσεις ο Γκουστάβο Πογέτ και οι επιλογές του, οι οποίες μέχρι στιγμής, ως επί το πλείστον τον δικαιώνουν. Την προηγούμενη Τετάρτη πολλοί είπαν ότι έπαιξε με δύο επιθετικούς επειδή αντίπαλός του ήταν μια αδύναμη ομάδα χαμηλότερης κατηγορίας. Το επανέλαβε με την Καλλονή, η οποία ναι μεν δεν εντυπωσιάζει φέτος με την απόδοσή της, αλλά σε αρκετά ματς έχει δείξει εξαιρετικά στοιχεία. Του βγήκε και πάλι.
Ο προπονητής της ΑΕΚ άφησε στην άκρη το αγαπημένο του 4-3-3 το οποίο δούλεψε από την πρώτη μέρα που ανέλαβε τις τύχες της ομάδας και επέλεξε να βάλει δύο επιθετικούς στην περιοχή (Τζεμπούρ – Αραβίδης), τριάδα πίσω τους αποτελούμενη από τους Μπουονανότε – Γιόχανσον – Πλατέλλα και “κόφτη” τον Σιμόες μπροστά απ’ τους τέσσερις στην άμυνα. Δικαιώθηκε. Η Ένωση σκόραρε γρήγορα δύο γκολ και “καθάρισε” νωρίς, ενώ δημιούργησε κι άλλες ευκαιρίες.
Για μια ακόμα φορά όμως ο Πογέτ δεν έμεινε σ’ αυτό. Μου άρεσε που όταν είδε την Καλλονή να παίρνει μέτρα στον αγωνιστικό χώρο και να γίνεται απειλητική, διαφοροποίησε τα πλάνα του, γυρίζοντας πίσω τον (ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ και χθες) Γιόχανσον, στο πλάι του Σιμόες.
Η κατάσταση συμμαζεύτηκε, αλλά η ΑΕΚ έβγαλε στο παιχνίδι της ένα σημαντικό πρόβλημα, το οποίο σίγουρα πρέπει να δουλευτεί. Την αντίδραση στις στημένες φάσεις. Όποτε είχαν την ευκαιρία οι φιλοξενούμενοι να πλησιάσουν στην περιοχή του Μπαρόχα από στημένη φάση, χτυπούσε …καμπανάκι. Το γεγονός και μόνο ότι τρεις φορές ο Γκάλο με τον Ντίντακ έδιωξαν τη μπάλα πάνω απ’ την τελική γραμμή τέρματος, λέει πολλά και αποδεικνύει το πρόβλημα. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε τις δύο σπουδαίες αποκρούσεις του τερματοφύλακα της Ένωσης, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι το πρόβλημα ήταν ακόμα μεγαλύτερο.
Είναι πολύ ενθαρρυντικό πάντως το γεγονός ότι παιχνίδι με παιχνίδι ο Σιμόες αντιλαμβάνεται όλο και περισσότερο τις απαιτήσεις της (νέας) θέσης του, ενώ φάνηκε στην πράξη πόσο σημαντικό είναι για τον Αραβίδη να παίζει ως δεύτερος επιθετικός και να έχει πιο ελεύθερο ρόλο μέσα στο γήπεδο. Τα δύο γκολ ήταν απλώς το κερασάκι σε μια ακόμα πολύ καλή εμφάνισή του.
Επίσης ενθαρρυντική ήταν η παρουσία του Τζεμπούρ. Ακόμα δεν είναι στο 100% της ετοιμότητάς του, αλλά είναι δεδομένο ότι πρόκειται για έναν πολύ ποιοτικό επιθετικό που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Στο ματς με την Καλλονή ήταν πιο απειλητικός από ποτέ και το πρώτο του γκολ μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο “πρόγευμα” για το τι θα παρακολουθήσουμε στη συνέχεια.
θα ήθελα να σταθούμε λίγο και στην άμυνα. Ο Ντίντακ Βιλά έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι του με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ο Άρθο ένα αρκετά καλό ματς με ελάχιστα λάθη και ο Κολοβέτσιος ήταν με μια λέξη εξαιρετικός. Με εξαίρεση μια ασυνεννοησία που είχε με τον Μπαρόχα, ο Έλληνας αμυντικός αποτέλεσε ξανά εγγυηση στο κέντρο της άμυνας. Όσο για το δεξί άκρο; Ο Γκάλο ήταν πολύ καλός αμυντικά, αλλά επιθετικά βοήθησε μόνο στη φάση του τρίτου γκολ, στο οποίο μοίρασε την ασίστ.