Μια πανστρατιά νομικών έχει πέσει πάνω στους ήδη υπάρχοντες (ταλαίπωρους) κανονισμούς του ελληνικού ποδοσφαίρου και επεξεργάζεται λέει την αυστηροποίησή τους.
Ναι, γίνεται συζήτηση ακόμα και για την πρόταση Βασιλειάδη σχετικά με τον υποβιβασμό μιας ομάδας, αν οι οπαδοί της εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο σε δύο αγώνες και θεωρηθεί υπότροπη!
Ο στόχος ένας και μοναδικός. Να παρουσιαστούν το συντομότερο στις ομάδες της Λίγκας, να πάρουν το πράσινο φως για την εφαρμογή τους από τη νέα περίοδο (τώρα δεν γίνεται να αλλάξουν) και να επαναρχίσει το πρωτάθλημα.
Κι εδώ έρχεται το αιώνιο ερώτημα: Η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;
Θέλω να πω ότι το κανονιστικό πλαίσιο του ποδοσφαίρου μας και υπάρχει και είναι είναι ιδιαιτέρως αυστηρό.
Το έχουν αποδεχθεί μάλιστα ΟΛΕΣ οι ομάδες με την υπογραφή της ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ του πρωταθλήματος, η οποία συνιστά σύμβαση προσχώρισης στη διοργάνωση με ρητή και ανεπιφύλαχτη αποδοχή των ισχυόντων νόμων και κανονισμών.
Κατά συνέπεια το «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα…» δεν ισχύει για καμία από τις 16 ΠΑΕ της Λίγκας εδώ και δεκαετίες.
Το μέγιστο θέμα της ελληνικής κοινωνίας και του ποδοσφαίρου μας ειδικότερα δεν είναι λοιπόν, η απουσία κανονιστικού πλαισίου, αλλά ποιος(ποιοι) το εφαρμόζει(ουν)!
Οι θεσμοί και στην κοινωνία και στην πολιτική και στον αθλητισμό υπάρχουν και τους ξέρουμε. Το πρόβλημα είναι ότι αρνούμαστε να δεχθούμε πως δεν είναι οι θεσμοί που καταξιώνουν τα πρόσωπα, αλλά τα πρόσωπα τους θεσμούς! Όπως ακριβώς “τα ράσα δεν κάνουν τον παπά”!
Για παράδειγμα η ΕΠΟ του Γραμμένου και η Λίγκα του Στράτου δεν είπαν “κιχ” για τα τελευταία γεγονότα. Απλά κλήθηκαν από τον Βασιλειάδη που τους ανακοίνωσε το (νέο) λουκέτο στο πρωτάθλημα.
Επιπλέον ένας εφέτης φέρεται να δηλώνει σε εκδήλωση του κλάδου του ότι απειλήθηκε η ζωή του γιατί κάποιοι του επιτέθηκαν, αλλά είναι άγνωστο στο φίλαθλο κοινό αν το γνωρίζει η ΕΠΟ ή το υπουργείο Δικαιοσύνης για να λάβει μέτρα.
Εξακολουθεί όμως να εκτελεί τα καθήκοντά του, πιθανότατα υπό την επήρεια ενός δυσάρεστου γεγονότος που δυσκολεύεται να διαχειριστεί.
Τέτοιες καταστάσεις βίωσαν στο παρελθόν πολλοί αθλητικοί δικαστές. Είτε οι ίδιοι σε προσωπικό επίπεδο, είτε κάποια συγγενικά τους πρόσωπα.
Κάποιοι δεν υπέκυψαν και… ξαφνικά πήραν μετάθεση στη διάρκεια ακόμα και της περιόδου που έτρεχαν τα καθήκοντά τους! Κάποιοι έκαναν δημόσιες καταγγελίες και έμειναν στο πόστο τους μέχρι που ολοκλήρωσαν τη θητεία τους και κάποιοι άλλοι πήραν απλά το καπελάκι τους και έφυγαν από το ποδόσφαιρο!
Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί κατά καιρούς και με διαιτητές, δημοσιογράφους, ακόμα και παράγοντες ομάδων, αλλά και της ομοσπονδίας και της Λίγκας.
Όταν λοιπόν, ο Τσίπρας κι ο Βασιλειάδης μιλούν για το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών, αλλά «υποχρεώνονται» να το διακόψουν (!) ακούγοντας τις εξωφρενικές απαιτήσεις της ΦΙΦΑ για τις ποινές που πρέπει να επιβληθούν, πρέπει να αναρωτηθούν τι δεν πάει καλά με τα πρόσωπα που εκφράζουν τους θεσμούς (μεταξύ των οποίων είναι και οι ίδιοι) κι όχι αν οι θεσμοί χρειάζονται πιο αυστηρούς κανόνες για να κάνουν τη δουλειά τους.
Ας εφαρμοστεί πρώτα το υπάρχον πλαίσιο με ίδια μέτρα και σταθμά προς όλες τις κατευθύνσεις…
Ας λειτουργήσουν τα όργανα της ΕΛ.ΑΣ χωρίς λοξές ματιές στα γεγονότα των γηπέδων…
Ας πάψουν να μετρούν τα… κουκιά του 7-6 μεταξύ “φίλων” στο ΔΣ της ΕΠΟ…
Ας σταματήσουν κάποιοι παράγοντες να “εκβιάζουν” ομάδες επειδή είναι σε δυσχερή οικονομική κατάσταση (με υποσχέσεις για εξεύρεση λύσεων, αλλά και ανταλλάγματα) και μετά ας δημιουργηθεί και ο νέος κανονισμός που πιθανόν θα κλείσει ένα… μισάνοιχτο παράθυρο.
Προς το παρόν ο γιαλός είναι ίσιος, απλά τα πρόσωπα που τον κοιτούν αρμενίζουν θεόστραβα!
Διότι για κάποιους λίγους (ακόμα και σε επίπεδο θεσμών) το προσωπικό τους συμφέρον είναι πάνω από εκείνο του ποδοσφαίρου. Ε, όσο υπάρχουν αυτοί, δεν θα θα υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο!