Ενισχύθηκε όπου είχε ανάγκη και παίζει... με το μαχαίρι στα δόντια. Η πρώτη γεύση του 4-4-2 που παρουσίασε ήταν κάτι παραπάνω από πειστική. Το εφετινό ποδοσφαιρικό πρότζεκτ της Ατλέτικο ενθουσιάζει.

Η μοναδική παράσταση που πρόσφερε στο παιχνίδι με τη Ρεάλ Μαδρίτης προφανώς και δεν αποτελεί εγγύηση επιτυχίας. Το γεγονός ότι αντιμετώπισε (όπως σωστά είπε ο Ζιντάν) το φιλικό ως επίσημο εν αντιθέσει με τη «Βασίλισσα» είναι γεγονός. Όπως γεγονός είναι πως αυτή η ομάδα με τον Σιμεόνε στον πάγκο… δεν σηκώνει πλάκα.

Στην βασική ενδεκάδα της απέναντι στη Ρεάλ στο μαδριλένικο ντέρμπι του Νιου Τζέρσεϊ είχε 4 νέους παίκτες. Τρίπιερ, Χερμόσο και Λόντι στην άμυνα, Ζοάο Φέλιξ στη μεσαία γραμμή. Ποδοσφαιριστές για τους οποίους δαπάνησε κάτι περισσότερο από 200 εκατομμύρια ευρώ.

Τα 126 από αυτά πήγαν στα ταμεία της Μπνεφίκα για την απόκτηση του μικρού θαυματοποιού Ζοάο Φέλιξ. Στα 19 του χρόνια και μετά από μια εκπληκτική χρονιά με τη Μπενφίκα, μοιάζει σαν έτοιμος… από καιρό για να αποτελέσει βασικό γρανάζι της επιθετικής μηχανής του Σιμεόνε.

Παρέα με τους Ντιέγκο Κόστα και Μοράτα που παίζουν στην επίθεση, τον Λεμάρ στην αριστερή πτέρυγα αλλά και με τη δυνατότητα των πλάγιων μπακ, Τρίπιερ και Λόντι να παίζουν όλη τη γραμμή και να δημιουργούν αρκετά, αυτό που μένει στον Σιμεόνε είναι να ρυθμίσει κατάλληλα τη μηχανή που έχει στα χέρια του.

Έχει αποδείξει ότι μπορεί να το κάνει με χειρότερο έμψυχο υλικό από αυτό που έχει στα χέρια του. Διαθέτει μεγάλη ποιότητα αλλά πλέον και μεγαλύτερη ποσότητα επιλογών που μπορούν ανά πάσα στιγμή να συμμετέχουν στην άρτια λειτουργία ποδοσφαιρικού πλάνου που ετοιμάζει.

Το αποτέλεσμα ενός φιλικού αγώνα είναι το λιγότερο που μπορεί να ενδιαφέρει τους προπονητές. Η εικόνα κυριαρχίας της Ατλέτικο όμως απέναντι στο συγκεκριμένο αντίπαλο, δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για την εφετινή Ατλέτικο.