Χρειάστηκε χρόνος για να πάρει περισσότερες ευκαιρίες, να κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή του και να γίνει απαραίτητος στην ΑΕΚ όμως το κατάφερε.
Ο ρόλος του στο γήπεδο και η βελτίωση της ψυχολογίας του Τάσου Μπακασέτα, τον μετέτρεψαν από κομπάρσο σε πρωταγωνιστή.
Δικαίωσαν τη δουλειά και τη νοοτροπία του και του έδωσαν την ευκαιρία μέσω και της Εθνικής ομάδας πλέον να ονειρεύεται…
Μπορεί να τον αμφισβήτησαν έντονα το καλοκαίρι του 2016. Μπορεί να άκουσε πως ξεπέρασε το ταβάνι του. Ακόμη και πως είναι ποδοσφαιριστής που δεν έχει θέση.
Όταν έκανε το βήμα αλλαγής φανέλας και από πρωταγωνιστής στη Νέα Σμύρνη με τον Πανιώνιο υπέγραψε στην ΑΕΚ, κλήθηκε να διαχειριστεί και όσα άκουγε από τους προπονητές της εξέδρας και τις λίγες (τότε) ευκαιρίες που έπαιρνε στην «Ένωση» αλλάζοντας θέση σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια προετοιμασίας.
Στην πρώτη χρονιά του στην ΑΕΚ έπαιξε 23 ματς πρωταθλήματος, με φανέλα βασικού στα 13 από αυτά. Σκόραρε 4 φορές και έδωσε μια ασίστ. Ένα χρόνο πριν (με τη φανέλα του Πανιωνίου) είχε 11 γκολ και 6 ασίστ σε μια σεζόν στο πρωτάθλημα.
Στο ξεκίνημα της εφετινής σεζόν έπαιξε βασικός σε 2 από τα πρώτα 7 παιχνίδια πρωταθλήματος, σκοράροντας μία φορά στην πρεμιέρα με την ΑΕΛ στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Ο τραυματισμός του Πέτρου Μάνταλου, έτσι κι αλλιώς δημιούργησε τεράστιο κενό για την «Ένωση». Πολλοί ζήτησαν άμεση κίνηση με απόκτηση παίκτη-ηγέτη. Οι περισσότεροι μάλλον. Ο Χιμένεθ όμως είχε διαφορετική άποψη. Εμπιστεύθηκε τον Μπακασέτα. Μοίρασε τη μπάλα σε περισσότερους παίκτες και άπαντες οι μεσοεπιθετικοί κλήθηκαν να καλύψουν όσα έχασε η ΑΕΚ από τον τραυματισμό του αρχηγού της. Και δεν ήταν λίγα. Σε τρόπο ανάπτυξης, κατοχή μπάλας, κερδισμένα φάουλ, τελικές πάσες, γκολ…
Από τα 18 παιχνίδια στα οποία αγωνίστηκε ο Μπακασέτας μετά τις 19 Νοεμβρίου, ήταν βασικός στα 15. Πέτυχε 5 γκολ και έδωσε άλλες 5 ασίστ. Ήταν καθοριστικός σε άμυνα και επίθεση, έδωσε τρεξίματα και ενέργεια στην πίεση από ψηλά στον αντίπαλο, και δεδομένα αποτέλεσε ένα υπερπολύτιμο εργαλείο στα χέρια του Μανόλο Χιμένεθ μέχρι το τέλος της σεζόν.
Ο παίκτης – αλλαγή στο ξεκίνημα της σεζόν, έγινε στο τέλος αυτής απόλυτος πρωταγωνιστής. Δεύτερος σε τελικές στην ομάδα του πίσω από τον Χριστοδουλόπουλο, τέταρτος σκόρερ της «Ένωσης» με 6 τέρματα, 3ος σε γεμίσματα, 4ος σε πάσες και 4ος σε κλεψίματα…
Κοινώς βρήκε τον χώρο και κυρίως τον ρόλο που χρειαζόταν για να βοηθήσει την ομάδα του, αλλά και να αποκτήσει ψυχολογία ενόψει της δικής του συνέχειας.
Ο ίδιος ονειρεύεται ότι κάποια μέρα θα παίξει στο εξωτερικό. Τόσο η παρουσία του στην ΑΕΚ και στην Ευρώπη, όσο και η συμμετοχή του στην εθνική ομάδα είναι προφανώς ο δρόμος που πρέπει να διανύσει με επιτυχία για να πετύχει στα επόμενά του όνειρα.
