Το παζλ του νέου ρόστερ του Ατρόμητου ολοκληρώθηκε. Οι προσθήκες στο δημιουργικό κομμάτι που ήθελε ο Τραϊανός Δέλλας έγιναν και είναι και ποιοτικές (Σουμπίνιο, Ματέι). Ωστόσο υπάρχει και μια βαριά απώλεια, αυτή του Στέφανο Ναπολεόνι, που μπορεί φέτος να μην σκόραρε όσο θα ήθελε, ωστόσο το κενό του εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου είναι δυσαναπλήρωτο.
Το βάρος όλο στο πονεμένο θέμα του γκολ για το φετινό Ατρόμητο πέφτει στον Παπαδόπουλο και στον Λεταλέκ. Θεωρητικά υπάρχουν πλέον τα εχέγγυα για καλύτερη δημιουργία και τροφοδοσία των δύο φορ, από τους Ματέι, Σουμπίνιο, Ούμπιντες αλλά και από την αγωνιστική άνοδο του Στόιτσεφ. Κι αν προσθέσετε την σταθερή αξία που ακούει στο όνομα Μπρίτο αλλά και στους φερέλπιδες Λημνιό και Γροντή, τότε ο Δέλλας καλείται να βρει τον καλύτερο “κωδικό”, την καλύτερη τριάδα που θα ξεκλειδώσει το γκολ για τον Ατρόμητο.
Μπαίνουμε στην τελευταία δεκάδα αγώνων του πρωταθλήματος κι ο Ατρόμητος ευελπιστεί και θέλει να κάνει πορεία πρωταθλητισμού, ενώ πάντα ως πρώτος στόχος στους κόλπους του Μαζαράκη είναι το κύπελλο. Ακολουθούν λοιπόν άλλα δύο πολύ σπουδαία ματς που θα κρίνουν σε πολύ μεγάλο ποσοστό το ταμείο της φετινής χρονιάς.
Αρχικά το ματς με την ΑΕΚ δίνει την δυνατότητα στον Ατρόμητο να κάνει μια μεγάλη νίκη που θα τον τονώσει ψυχολογικά και θα τον ξεκολλήσει βαθμολογικά. Στην συνέχεια, το ματς με τον Παναθηναϊκό, σαν πραγματικός τελικός, δίνει την δυνατότητα για μια υπέρβαση με βάση την συνολική φετινή εικόνα της ομάδας.
Τα παιχνίδια που προηγήθηκαν με Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ έδειξαν αν μη τι άλλο ότι ο Ατρόμητος έχει σφυγμό, είναι ζωντανός. Μέσα σε πέντε μέρες του δίνεται η ευκαιρία να σηκωθεί από το κρεβάτι του πόνου και ορθοποδήσει σε μια χρονιά που όλα έχουν πάει στραβά.
ΥΓ: Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Στέφανο Ναπολεόνι για την συνεργασία που είχαμε αυτά τα τρία χρόνια στην ομάδα. Ουδέποτε διαμαρτυρήθηκε όποτε του ζητήθηκε να μιλήσει στην κάμερα των καναλιών novasports σεβόμενος πλήρως τον ρόλο του ως επαγγελματίας.
Μα πάνω απ’ όλα σεβόμενος τον φίλαθλο κόσμο που βλέπει ποδόσφαιρο και θέλει τα ινδάλματα του να μιλούν και στα καλά και στα άσχημα. Είναι από τους ποδοσφαιριστές που αντιλαμβάνονται πως εργάζονται σε έναν χώρο θεάματος και που αναγνωρίζουν πως απέναντί τους δεν έχουν ένα άψυχο αντικείμενο (βλ. κάμερα), αλλά τους φιλάθλους στους οποίους ουσιαστικά απευθύνονται.
Το να τον ευχαριστήσουμε και για όλες τις ωραίες ποδοσφαιρικές στιγμές που μας χάρισε όλα αυτά τα χρόνια που αγωνίστηκε στην Ελλάδα δεν είναι απαραίτητο. Άλλωστε όπως είπε κι ο ίδιος, θα επιστρέψει σίγουρα στην δεύτερη πατρίδα του. Καλή επιτυχία “Νάπο”!