Οι εξπέρ των προκρίσεων, τα γκολ από μακρινή απόσταση και μια Χρυσή Μπάλα που δεν…τα πηγαίνει καλά με το τρόπαιο του Μουντιάλ. Σε 130 ημέρες το βιβλίο του Παγκοσμίου Κυπέλλου θα αποκτήσει νέο κεφάλαιο κι οι Mundo Moments ανατρέχουν στο παρελθόν για να θυμηθούν τα προηγούμενα.
Η κατάρα της Χρυσής Μπάλας
Όλοι λατρεύουν το χρυσάφι! Γιατί οι ποδοσφαιριστές να αποτελούν εξαίρεση; Το άθλημα είναι ομαδικό, ωστόσο η Χρυσή Μπάλα, το ετήσιο βραβείο του γαλλικού περιοδικού France Football, απονέμεται στον κορυφαίο της χρονιάς. Έστω κι αν ενίοτε η επιλογή σηκώνει μπόλικη συζήτηση… Όπως και να έχει το χρυσάφι, δεν φέρνει πάντα την ευτυχία. Αυτή η πολυπόθητη μπάλα, κουβαλάει μια κατάρα! Αστειευόμαστε βεβαίως. Απλώς οι αριθμοί δείχνουν πως ουδέποτε ο εν ισχύ κάτοχος της Χρυσής Μπάλας κατόρθωσε να κατακτήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο. Από το 1958 και μετά η λίστα είναι μεγάλη και τα ονόματα βαριά: Ντι Στέφανο, Σίβορι, Εουσέμπιο, Ριβέρα, Κρόιφ, Σίμονσεν, Ρουμενίγκε, Πλατινί, Φαν Μπάστεν, Μπάτζιο, Ρονάλντο –ο Βραζιλιάνος- , Όουεν, Ροναλντίνιο, Μέσι. Τελευταίο «θύμα» της κατάρας ο Κριστιάνο Ρονάλντο το 2014. Και τώρα ο Πορτογάλος μεταβαίνει στη Ρωσία ως κάτοχος της Χρυσής Μπάλας του 2017. Θα τα καταφέρει;
Δώσ’ του την ομάδα και θα σε πάει Μουντιάλ!
Για όλες τις δουλειές, πρέπει να διαθέτεις τον κατάλληλο άνθρωπο στην κατάλληλη θέση. Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας. Είσαι πρόεδρος στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της χώρας σου και θέλεις να δεις την εθνική σου σε τελική φάση Μουντιάλ. Μην διστάσεις ούτε στιγμή! Κοίτα να προσλάβεις έναν από τους τρεις προπονητές που σου προτείνει η στήλη και θα δικαιωθείς. Εξάλλου, για να αφήσουμε τις υποθέσεις και τα αστεία, είναι οι μοναδικοί που οδήγησαν τρεις διαφορετικές εθνικές ομάδες σε Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Ερνάν Νταρίο Γκόμες είναι ιδιαίτερη περίπτωση. Κι αυτό γιατί τα κατάφερε με την πατρίδα του, την Κολομβία το 1998, αλλά οι προκρίσεις με το Εκουαδόρ το 2002 και με τον Παναμά το 2018 είναι εξόχως πιο σημαντικές, αφού δεν είχαν βρεθεί ποτέ άλλοτε σε Μουντιάλ! Από κοντά κι ο Πορτογάλος Κάρλος Κεϊρόζ: πρόκριση το 2002 με τη Νότιο Αφρική (παραιτήθηκε προτού αρχίσει η τελική φάση), με την Πορτογαλία το 2010 και δις με το Ιράν, το 2014 και το 2018. Την τριάδα συμπληρώνει ο Βαχίντ Χαλίλχοτζιτς από τη Βοσνία/Ερζεγοβίνη. Πήρε τη χαρά της πρόκρισης με την Ακτή Ελεφαντοστού το 2010 -αλλά και την…πίκρα της απόλυσης πριν ταξιδέψει στη Νότιο Αφρική-, με την Αλγερία το 2014, ενώ την ίδια μοίρα είχε και με την Ιαπωνία. Την οδήγησε στο προσεχές Μουντιάλ, ωστόσο οι Ασιάτες τον απέλυσαν στις αρχές Απριλίου.
Γκολ από το…σπίτι του!
Τα γκολ που επιτυγχάνονται από μακρινή απόσταση αποτελούν ατραξιόν. Όχι βέβαια για τον τερματοφύλακα που τα δέχεται…Και μιας και γίνεται λόγος για τους γκολκίπερ, ποιός δεν θυμάται το φόβο και τον τρόμο των τερματοφυλάκων στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής το 2010: την μπάλα Jabulani της Adidas. Τόσο «ταξιδιάρα» και «στριφογυριστή» που ταλαιπώρησε κάθε πορτιέρε εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Με αυτή τη μπάλα σύμμαχο αλλά και την τύχη στο πλευρό του, καθώς η εστία ήταν άδεια από τερματοφύλακα, ο Νταβίντ Βίγια βρήκε στόχο από απόσταση 43 μέτρων, στην αναμέτρηση των δύο Roja, της Ισπανίας με τη Χιλή στις 25 Ιουνίου 2010. Είναι το γκολ στο οποίο η μπάλα έχει…ταξιδέψει περισσότερο στην ιστορία του Μουντιάλ. Μια ημέρα νωρίτερα, ο Ιάπωνας Κεϊσούκε Χόντα είχε ανοίξει το σκορ στον αγώνα με τη Δανία, με απίθανο φάουλ από τα 41 μέτρα. Στην πρώτη εξάδα των γκολ που σημειώθηκαν από μεγάλη απόσταση, τα τέσσερα ήρθαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Jabulani γαρ…
