Πρόκριση αλλά και σκέψεις…

Το «στείρο» 0-0 ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και Πανιώνιο το βράδυ της Πέμπτης στάθηκε αρκετό για να δώσει την πρόκριση στην ημιτελική φάση του Κυπέλλου στον πρώτο, χάρη στην .. υπεραξία που αποκτά το εκτός έδρας γκολ σ’ αυτήν τη διοργάνωση και τις διπλές αναμετρήσεις της. Παρουσία περίπου δέκα χιλιάδων θεατών, ανάμεσα στους οποίους και των «κυανέρυθρων», οι γηπεδούχοι παρουσίασαν δυο πρόσωπα, ένα ανά ημίχρονο, χειρότερο το πρώτο, διαφορετικό και βελτιωμένο στο δεύτερο, με επίλογο ένα χειροκρότημα μείγμα, σχετικής ικανοποίησης για την πρόκριση αλλά κι αναγνώρισης της αξιόλογης προσπάθειας του αντιπάλου.
 
Η ομάδα του Μαρίνου Ουζουνίδη πιστοποίησε πως δε βρίσκεται τυχαία τόσο ψηλά στη βαθμολογία του πρωταθλήματος, αφού για μια ακόμη φορά και παρά τις πρόσφατες – σημαντικές – απώλειες στη μεταγραφική περίοδο, παρουσίασε ένα συμπαγές, ικανό, άκρως ανταγωνιστικό, με σαφή αγωνιστικό προσανατολισμό και γεμάτο από ενέργεια σύνολο, ικανό για το καλύτερο δυνατό. Αλλωστε η κακή εικόνα των γηπεδούχων στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο οφείλονταν και σ’ αυτόν τον παράγοντα, πέραν των απουσιών, των όποιων κακών – όπως αποδείχτηκαν στην πράξη – επιλογών και όχι μόνον. Κατ’ ουσίαν «ξόδεψαν» άδικα το πρώτο ημίχρονο, κάτι που είχε ως συνέπεια και τις έντονες αποδοκιμασίες του κοινού.
 
Κι αυτό γιατί το σχήμα που επιλέχθηκε αποδείχτηκε μη λειτουργικό αυτή τη φορά. Για την ακρίβεια ήταν πάρα πολύ αργό και διστακτικό δίνοντας χρόνο σ’ έναν αντίπαλο που είχε τη γνώση, τον τρόπο και την ταχύτητα να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων και με πολύ έξυπνο τρόπο ν’ απειλήσει, δίχως να «φλυαρεί» άσκοπα όταν αυτός είχε την κατοχή. Πίεση, κλέψιμο και με τρεις πάσες επίθεση σε αντίθεση με τους αντιπάλους τους που συνεχίζουν να χρονοτριβούν στις επιλογές τους έχοντας ως πρώτη επιλογή το γύρισμα της μπάλας προς τα πίσω.
 
Επίσης, μια ακόμη ειδοποιός διαφορά είναι η αποφασιστικότητα, η δύναμη κι η πίστη σ’ αυτό που επιχειρεί κάποιος, κάτι που φαίνεται στις διεκδικήσεις, το ποιος πάει πρώτος στην μπάλα και ποιος συνεχίζει να τη διεκδικεί μέχρι τέλους. Στον ΠΑΟΚ, κάτι που πρέπει να καθιερωθεί ως απαγορευτικός νόμος είναι τα βήματα προς τα πίσω. Βαθύ γέμισμα προς το κόρνερ κι ο ακραίος αμυντικός του «Δικεφάλου», που είναι σχετικά κοντά στον αντίπαλο που στοχεύει η μεταβίβαση, αντί να πάει πάνω στην μπάλα οπισθοχωρεί για να περιμένει τον αντίπαλο δίνοντάς του χώρο. Δε συνέβη μόνον χτες, συμβαίνει συνέχεια.
 
Οπως τα λάθη στην επαναφορά από πλάγια, όπως η έλλειψη κινδύνων στην αντίπαλη εστία από στημένες φάσεις. Αδυναμίες που δείχνουν ότι χρειάζεται πολλή δουλειά ακόμη και κυρίως σ’ επίπεδο νοοτροπίας, πράγμα ίσως λογικό κι αναμενόμενο σε μια νέα ομάδα όπως είναι ο ΠΑΟΚ. Και το κακό είναι, πως με όλους αυτούς τους διαδοχικούς αγώνες και την πληθώρα απουσιών λόγω τραυματισμών, αν μπορεί να γίνει κάτι σχετικά, παρότι μοιάζει απαραίτητο. Γιατί είναι πολλές μικρές αδυναμίες που δημιουργούν μια μεγάλη κι αυτή είναι το αποτέλεσμα.
 
Τη δεδομένη στιγμή πάντως, αυτό που μοιάζει να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η δημιουργία και το γκολ. Με δυο τέρματα στις τελευταίες έξι αναμετρήσεις σε Πρωτάθλημα και Κύπελλο, από τις οποίες στις δυο πλέον πρόσφατες δίχως τέρμα η κατάσταση μοιάζει αρκετά δύσκολη. Είναι η δεύτερη φορά στη σεζόν, μετά το τέλος Νοεμβρίου που συμβαίνει κάτι ανάλογο κι εν όψει του Κυριακάτικου εντός έδρας αγώνα με τον Ηρακλή, όπου θ’ απουσιάσουν οι τραυματίες Ροντρίγκεζ, Ζάιρο, Αθανασιάδης (σ.σ. ένιωσε ενοχλήσεις στον δικέφαλο, αντικαταστάθηκε και αύριο θα υποβληθεί σε μαγνητική) και τον Μακ απόντα λόγω τιμωρίας ο προβληματισμός πολλαπλασιάζεται.
 
Δυο ευκαιρίες του Πανιωνίου με σουτ του Μπακασέτα στο 21′ και άστοχο πλασέ του Μασούρα από πλεονεκτική θέση έπειτα από λάθος του Τσίμιροτ στο 28′ και μια … υποψία φάσης στο 39′ σε γύρισμα του Μακ πάνω στον Διούδη, ήταν ότι πιο σημαντικό κι αξιόλογο στις δυο εστίες. Η ενόχληση του Αθανασιάδη κι η προβληματική λειτουργία της μεσαίας γραμμής έφεραν με την έναρξη του δευτέρου μέρους στον αγώνα τους Κάτσε – Γκολάσα αντί των Τζιόλη – «Κλάους». Για πρώτη φορά έπειτα από καιρό ο Μπερμπάτοφ προωθήθηκε στην κανονική του θέση, το κέντρο «γέμισε» από τους άκρως κινητικούς και γρήγορους Κάτσε – Τσίμιροτ – Γκολάσα κι η εικόνα της ομάδας, όπως κι η λειτουργία της άρχισαν να μοιάζουν πιο φυσιολογικές.
 
Βέβαια, την αρχή στις ευκαιρίες έκαναν οι φιλοξενούμενοι στο 47′ με ωραία συνεργασία που έβγαλε τον Μασούρα απέναντι στον Βελλίδη αλλά το απευθείας σουτ ήταν πάνω στον τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ. Ενα λεπτό μετά ο Ανσαριφά με προσωπική ενέργεια σούταρε άουτ από πλεονεκτική θέση. Η πρώτη καλή στιγμή για τους ποδοσφαιριστές του κ. Τούντορ ήρθε στο 50′ με σέντρα του Κίτσιου, τον Πέλκα (σ.σ. αγωνίστηκε με πυρετό χτες) να πιάνει την κεφαλιά μέσα στη μικρή περιοχή χωρίς όμως να δυσκολέψει τον Διούδη. Καλή στιγμή και στο 53′ με τον Σκόνδρα σε συνθήκες αντεπίθεσης να σουτάρει άουτ. Στο 76′ όμορφη ενέργεια του Μακ που κατέληξε σε σουτ και τον τερματοφύλακα του Πανιωνίου να λέει «όχι» στον Σλοβάκο επιθετικό, πρώτο σκόρερ φέτος της ομάδας του. Και στο 77′ καλή συνεργασία Γκολάσα – Κάτσε στις παρυφές της περιοχής των Νεοσμυρνιωτών, με τον Αλβανό μέσο να κάνει το σουτ με το αριστερό και τον Διούδη να μπλοκάρει για μια ακόμη φορά.
 
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει, δε χωρά αμφιβολία επ’ αυτού. Από την άλλη όμως όσο εύθραυστο αυτό μοιάζει τόσο επιτρέπει σκέψεις και ανησυχίες για τη συνέχεια, όπου περιμένουν δύσκολοι αγώνες, Ηρακλής εντός, Παναθηναϊκός εκτός, Αστέρας Τρίπολης εντός, Κύπελλο κλπ. Θετικό πως μετά τον αγώνα της Κυριακής παύει ο καταιγιστικός ρυθμός των διαδοχικών αγώνων, ενώ αναμένεται να δοθεί συνέχεια στις επιστροφές από το ιατρικό δελτίο, όπως συνέβη με τον Λέοβατς. Κάθε αναμέτρηση είναι και μια ευκαιρία αποδείξεων. Αποδείξεων αντίληψης, συνείδησης, διάθεσης, συγκέντρωσης και ικανότητας. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους ….