Έχουμε νέο πρωταθλητή Ευρώπης στο μπάσκετ λοιπόν. Το τέλος του δρόμου στο Βελιγράδι έβγαλε πρωταθλήτρια Ρεάλ. Για δέκατη φορά στην ιστορία της και ίσως στην πιο ταραχώδη σεζόν στην μπασκετική πολύχρονη ιστορία μιας ομάδας που απέχει πλέον αρκετά από τον δεύτερο σε τίτλους. Η Ρεάλ απέδειξε ότι είχε το μέταλλο και την ικανότητα να επιβιώσει. Να επιβιώσει σε μια χρονιά που ξεκίνησε όσο πιο στραβά γινόταν: Έχασε τον θεωρητικά καλύτερο παίκτη της, τον Σέρχιο Γιουλ, πριν ακόμη γίνει το πρώτο τζάμπολ και τον ξαναβρήκε λίγο πριν το τέλος του δρόμου. Δεν ξέρω πολλές ομάδες που θα έχαναν τον καλύτερο παίκτη τους για 32 από τους 36 αγώνες της σεζόν και θα τα κατάφερναν.
Η Ρεάλ είναι ένας τεράστιος αθλητικός οργανισμός με έσοδα ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Ενδεχόμενα, δεν διαθέτει ούτε τη μισή αγάπη και αφοσίωση στο μπάσκετ από αυτή που έχουν οι Ελληνικές ομάδες. Πολύ απλά ο Πέρεθ και το συμβούλιο του δίνουν σε ετήσια βάση 25 εκατομμύρια και στην ομάδα μπάσκετ. Αν πάνε χαμένα λίγο τους νοιάζει, αν πιάσουν τόπο ακόμη καλύτερα.
Παρόλα αυτά έχουν καλό μάνατζμεντ και δεν λειτουργούν….Ελληνικά! Στη χώρα μας είναι βέβαιο ότι ο Λάσο θα πέρναγε του λιναριού τα….πάθη και πολύ πιθανό να είχε φύγει πριν καλά καλά ολοκληρώσει μια χρονιά! Ο μέσος Έλληνας οπαδός (δεν μιλάω για φιλάθλους με γνώση του αντικειμένου) τον έχει κατατάξει στην κατηγορία του…μάγειρα και του άσχετου. Προφανώς για κάποιους μπορεί να έχει και μέσον για να κάθεται στον πάγκο της Ρεάλ. Ο «μάγειρας» από χθες το βράδυ έχει δύο τίτλους πρωταθλητή Ευρώπης, είναι ένας από τους δύο προπονητές με θετικό ρεκόρ απέναντι στον Ομπράντοβιτς σε φάιναλ φορ και έχει επί ημερών του οδηγήσει τη Ρεάλ σε 20 από τους 28 τελικούς που θα μπορούσε να παίξει η ομάδα!!! Τόσο χάλια…
Ακόμη και αν όλα αυτά δεν μετράνε πολύ ή τόσο πολύ ο Λάσο είχε το θάρρος και το θράσος να ρίξει στο παρκέ πριν από περίπου δύο χρόνια ένα αμούστακο 17χρονο: Τον Λούκα Ντόνσιτς. Ναι, το έκανε γιατί και εκείνη την εποχή η ομάδα του ήταν πετσοκομμένη από προβλήματα τραυματισμών. Μόνο για αυτό τον λόγο οφείλουμε να του καταθέσουμε τον απεριόριστο σεβασμό μας. Μπορεί σήμερα ο Ντόνσιτς να είναι ο καλύτερος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας ,και ότι πιο ολοκληρωμένο έχουν δει τα μάτια μας σε παίκτη 19 ετών εδώ και πολλά χρόνια αλλά τότε ήταν ο Λάσο αυτός που ρίσκαρε. Απόλυτος σεβασμός γιατί αν σκεφτόταν με βάση την Ελληνική λογική όπου τα ταλέντα γεννιούνται στα 15 και «πεθαίνουν» στα 23 χωρίς ενδιάμεσα να έχουν παίξει καθόλου μπάσκετ τότε πολύ απλά δεν θα υπήρχε….Ντόνσιτς.
Δεν αξίζει να ψάξουμε με εξονυχιστικές λεπτομέρειες και συγκρίσεις αυτά που είχε η Ρεάλ και δεν είχαν ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός φέτος. Μια καλή αρχή είναι να παραδεχτούμε ότι έδωσε σε όλο το Ευρωπαϊκό μπάσκετ μαθήματα επιβίωσης. Ο καθένας μπορεί να βρει και δεκάδες πράγματα που δεν είχε η Ρεάλ. Να μείνουμε σε αυτά που είχε: Ένα βαθύ ρόστερ 12 παικτών που της έδωσε το δικαίωμα να έχει απόλυτη υπεροχή και στα δύο ματς του φάιναλ φορ, τον επόμενο μεγάλο σταρ του παγκόσμιου μπάσκετ και τελικά ένα σπουδαίο προπονητή που δικαιώθηκε επειδή μια διοίκηση ήταν αποφασισμένη να τον στηρίξει και το έδειξε με διαδοχικές ανανεώσεις του συμβολαίου του.
Δεν είναι φυσικά όλα ιδανικά στην Ισπανία. Τα φιλαράκια μου στην τηλεόραση της Καταλονίας ήρθαν ψιθυρίζοντας….κατάρες και έφυγαν φαρμακωμένα για τη νίκη της Ρεάλ. Μόνο που αυτούς δεν τους χωρίζει ο αθλητισμός ή το μπάσκετ αλλά πολύ περισσότερα πράγματα!
ΥΓ 1 Δεν κερδίζει πάντα ο….Ομπράντοβιτς. Μια οποιαδήποτε άλλη ομάδα της Ευρωλίγκα πάντως θα είχε παραδοθεί στη Ρεάλ και θα είχε χάσει τον τελικό από το….30’. Το γεγονός ότι η Φενέρ το πήγε στα όρια είναι μάλλον ένα παράσημο. Ακόμη και τα 30 εκατομμύρια του μπάτζετ της αποδείχθηκε ότι δεν ήταν αρκετά για να καλύψουν τις τρύπες που άφησε η αποχώρηση των Μπογκντάνοβιτς-Γιούντο για το ΝΒΑ.
ΥΓ 2 Οι τελικοί βγάζουν απρόσμενους ήρωες. Από τη μια ήταν ο Κοζέρ, από την άλλη ο Μέλι. Ο Ιταλός με τους 28 πόντους μας πρόσφερε ένα ασύλληπτο σόου και μια ατομική βραδιά για τα βιβλία των ρεκόρ! Μόνο που ήταν με τη λάθος πλευρά. Και οι 28 πόντοι του θα μείνουν απλά μια στατιστική αναφορά για το μέλλον.
ΥΓ 3 Ακόμη και απόντος του…Ολυμπιακού η ΤΣΣΚα απέτυχε σε ένα ακόμη φάιναλ φορ. Τα σύννεφα που έχουν μαζευτεί πλέον πάνω από τον Δημήτρη Ιτούδη είναι πολλά. Και εδώ θα φανεί αν η ΤΣΣΚΑ είναι….Ρεάλ. Θα τον στηρίξει πιστεύοντας στη δουλειά του ή θα πάει από τον εύκολο δρόμο;
ΥΓ 4 Στο Βελιγράδι ήταν και γύρω στους 100 Έλληνες. Ήρθαν να δουν μπάσκετ, πέρα από τις συλλογικές τους προτιμήσεις και μάλλον ευχαριστήθηκαν ένα υπέροχο φάιναλ φορ. Το ίδιο και εμείς.