Όλοι μας κατά βάση γνωρίζουμε το εθνικό μας σπορ. Ακόμη κι αν το αποτινάσουμε από πάνω μας, ή όταν το αποδεχόμαστε ως συμμετέχοντες σε στιγμές ειλικρίνειας και αυτοκριτικής.
Μήνες τώρα θυμάμαι… κόσμο και ντουνιά, να αποδίδει χαρακτηρισμούς στον Πάμπλο Λάσο. Από άμπαλος και άσχετος, μέχρι ακατάλληλος και ύπνος…
Τον άνθρωπο που ο οργανισμός Ρεάλ Μαδρτίτης εμπιστεύεται στον πάγκο της από το 2011. Σε δύσκολες και καλές στιγμές. Σε πίκρες και χαρές.
Τον άνθρωπο που μένει τόσα χρόνια στον πάγκο της πιο πετυχημένης ομάδας στην Ευρώπη. Αν αποδεχόμαστε και κυρίως αν αντιλαμβανόμαστε τον χαρακτηρισμό «ηλεκτρικός πάγκος», αυτός της Ρεάλ είναι στη φωτογραφία του ορισμού της λέξης. Μιλώντας όμως για τις απαιτήσεις και τους υψηλούς στόχους και όχι για την κακή συνήθεια οποιουδήποτε παράγοντα να αλλάζει κάθε μήνα προπονητή.
Ούτε βέβαια και για την ελληνική συνήθεια να αποκαθηλώνουμε αξίες, προσωπικότητες, ανθρώπους. Άτομα που είτε πετύχουν είτε αποτύχουν σε ότι κάνουν, το έχουν προσπαθήσει. Και κάποιοι τους έχουν επιλέξει. Ανθρώπους στους οποίους δίνουμε ανάθεμα επειδή έχασαν ένα ντέρμπι ή ένα τρόπαιο.
Η καθημερινότητα στον αθλητισμό είναι καθρέφτης. Αυτή λέει την αλήθεια για τους παίκτες τους προπονητές τις διοικήσεις, τους ανθρώπους. Αυτή αποτελεί στο τέλος της ημέρας τον λόγο που κάποιος μένει ή φεύγει από μια δουλειά. Είτε αυτός λέγεται Λάσο είτε Ζιντάν. Οι γνωρίζοντες την καθημερινότητα μια δουλειάς, όποιας δουλειάς, μπορούν και οφείλουν να έχουν άποψη, ασφαλώς και να κάνουν κριτική (και αυτοκριτική) για ότι συμβαίνει σε αυτή.
Φαντάζομαι ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες κριτές της πολυθρόνας και του Facebook που πριν λίγους μήνες έκραζαν τον Ζιντάν, όπως έκαναν και με τον Λάσο, έχουν κάνει τουμπεκί. Κρύφτηκαν και βρήκαν ένα άλλο θέμα να ασχοληθούν και να βγάλουν την χολή και την κακία τους. Να εξωτερικεύσουν τα προβλήματα του εσωτερικού τους κόσμου.
Γιατί μπορεί εγώ ο οικοδόμος, δάσκαλος, επιστήμονας, οδηγός, ή ότι άλλο θέλετε στο επάγγελμα να έχω την άποψή μου σχολιάζοντας ένα παιχνίδι ή την απόδοση ενός αθλητή. Αυτό όμως απέχει πολύ από το ανάθεμα, τις κατάρες, τις ύβρεις σε πρόσωπα και οικογένειες μέσω των περιβόητων μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Στον αθλητισμό τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ απλά. Ή πολύ σύνθετα κάποιες φορές. Οι ομιλούντες έξω από τον χορό συνήθως δε γνωρίζουν να χορεύουν. Παρόλα αυτά αντί να κάτσουν στη καρέκλα γίνονται «ρόμπες» κάνοντας… τούμπες. Είτε χορεύοντας είτε μιλώντας…