Ο Λεμπρόν Τζέιμς μπήκε από….μικρός στα βάσανα! Και πριν ακόμη πατήσει το παρκέ ενός γηπέδου που παιζόταν παιχνίδι ΝΒΑ ήταν υποχρεωμένος να κουβαλάει πάνω του τις προσδοκίες ενός σούπερ σταρ. Από την πρώτη μέρα χρειάστηκε να αποδείξει πράγματα. Και δεν ήταν καλά καλά 19 χρονών. Από εκείνη την πρώτη μέρα πέρασαν σχεδόν 15 χρόνια και ο Λεμπρόν συνέχισε να κουβαλάει πάνω του προσδοκίες και ερωτήσεις που έπρεπε να απαντήσει…
Όταν έπεισε ότι μπορεί από τη Day 1 να είναι ο επόμενος σούπερ σταρ το επόμενο μεγάλο ερώτημα ήταν αν μπορούσε να αλλάξει την τύχη μιας ομάδας που δεν είχε στον ήλιο μοίρα: Του Κλίβελαντ. Έφυγε από την πόλη που τον λάτρευε σαν ήρωα αφού εκτός των άλλων ήταν και local boy χωρίς τίτλο και σχεδόν…αποτυχημένος. Χρειάστηκε να πάει στο Μαϊάμι όπου είχε τη συνδρομή δύο άλλων σούπερ σταρ για να πάρει τα πρώτα πρωταθλήματα της καριέρας του. Παρόλα αυτά δεν ξέχασε ποτέ τον τρόπο που διάλεξε να φύγει από τους Καβαλίερς και γύρισε εκεί αντιστρέφοντας σε μια νύχτα τα συναισθήματα που υπήρχαν. Ο ήρωας που έγινε εχθρός ξανάγινε ήρωας και το 2016 έφερε στην πόλη τον τίτλο που έψαχνε μια ολόκληρη ζωή!
Τα ξημερώματα οδήγησε τους Καβαλίερς σε ένα ακόμη τελικό ΝΒΑ. Και αυτή τη φορά κανείς δεν μπορεί να του αφαιρέσει αυτό που κέρδισε μέσα στο παρκέ κόντρα στη Βοστώνη και τους Σέλτικς. Χωρίς κανένα σπουδαίο συμπαίκτη δίπλα του άλλαξε τη ροή της σειράς από το 0-2, την οδήγησε σε 7ο παιχνίδι και το….κέρδισε παίζοντας 48 ολόκληρα λεπτά. Χωρίς να πάρει ανάσα ούτε μισού δευτερολέπτου έχοντας περάσει πια τα 33! Άλλοι παίκτες σε αυτή την ηλικία κάνουν ένα ή περισσότερα βήματα πίσω. Ο Λεμπρόν, ο άνθρωπος που ο μισός μπασκετικός πλανήτης αποκαλεί «βασιλιά» και ο άλλος μισός τον….μισεί έκανε πολλά βήματα μπροστά.
Ανήκω σε μια γενιά που πρόλαβε τον Μάτζικ και τον Μπερντ, τους δύο παίκτες που άλλαξαν τη μοίρα και την ιστορία του ΝΒΑ. Κυρίως όμως ανήκω σε μια γενιά που είδε τον καλύτερο παίκτη μπάσκετ που περπάτησε ή μάλλον πέταξε πάνω από τον πλανήτη: Τον Μάικλ Τζόρνταν. Και έζησε ονειρεμένα βράδια με τις πτήσεις του. Σήμερα, υπάρχουν πολλοί που θεωρούν τον Λεμπρόν καλύτερο όλων των εποχών, καλύτερο από τον Μάτζικ ή τον Τζόρνταν. Ενδεχόμενα να είναι αλλά αυτό μικρή σημασία έχει. Άλλωστε τέτοιες συγκρίσεις είναι μάλλον άτοπες. Άλλο μπάσκετ, άλλες εποχές, άλλη λογική και μη συγκρίσιμα μεγέθη. Συγκρίνονται μόνο για λόγους ίντριγκας και για να πέφτει λίγο ακόμη νερό στον αέναο μύλο του μάρκετινγκ που θρέφει όλο το ΝΒΑ.
Ας μείνουμε λοιπόν στα δεδομένα. Στα 33 του ο Λεμπρόν έσφιξε τα μούσκουλα του και κάνει υπερφυσικά πράγματα. Έπαιξε και στα 82 παιχνίδια της σεζόν και μάλιστα ήταν ο παίκτης με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής σε όλο το ΝΒΑ! Στον πρώτο γύρο των ανατολικών πλέι οφ απέναντι στους Ιντιάνα Πέισερς σε έξι από τα επτά παιχνίδια της σειράς έμεινε στο παρκέ τουλάχιστον 40 λεπτά! Σκόραρε σε τρία από αυτά πάνω από 40 πόντους, πήρε σε πέντε πάνω από 10 ριμπάουντ, δεν έδωσε ποτέ λιγότερες από 5 ασίστ και έκανε ένα τριπλ νταμπλ! Στον δεύτερο γύρο βρήκε μπροστά του την καλύτερη (βάση αποτελεσμάτων) ομάδα της Ανατολής τους Τορόντο Ράπτορς. Το Κλίβελαντ τους….σκούπισε και στα τέσσερα παιχνίδια της σειράς ο Λεμπρόν έπαιξε από τα πιθανά 245 λεπτά ακριβώς 215! Σε τρία από αυτά είχε πάνω από 20 πόντους και 10 ασίστ και έκανε ένα ακόμη τριπλ νταμπλ. Στους επτά τελικούς της Ανατολής με τη Βοστώνη ξεπέρασε όλα τα προηγούμενα επιτεύγματά του: Με εξαίρεση τον πρώτο τελικό όπου το Κλίβελαντ έχασε εύκολα και έμεινε αρκετή ώρα στον πάγκο στα τέσσερα τελευταία (με αφετηρία το 1-2 σε βάρος της ομάδας) του έπαιξε αντίστοιχα 42,39,46 και 48 λεπτά. Κάθισε δηλαδή στον πάγκο συνολικά μόλις 15 αγωνιστικά λεπτά σε τέσσερις αγώνες που έγιναν μέσα σε έξι μέρες!!! Σκόραρε τρεις φορές πάνω από 40 πόντους, έκανε ένα τρίπλ νταμπλ και στους δύο τελευταίους ανατολικούς τελικούς το έχασε για 1 ασίστ. Στους τέσσερις τελευταίους τελικούς είχε μέσο όρο 37,7 πόντους-10 ριμπάουντς- 6 ασίστ-1,5 κλέψιμο και 57/107 προσπάθειες. Επιδόσεις που συνήθως έχουν….δύο παίκτες μαζί.
Ο Λεμπρόν αλλάζει πια τη λογική του μπάσκετ. Αποδεικνύει ότι ακόμη και ένα ομαδικό σπορ που παίζουν πέντε μπορεί να κερδίζει…ένας! Θα είναι σε τελικούς ΝΒΑ για 8η σερί χρονιά και δείχνει ικανός να φέρει ένα ακόμη τίτλο στο Κλίβελαντ. Το μοναδικό ερώτημα που έχει μείνει αναπάντητο πλέον είναι αυτό του τίτλου: Είναι τελικά άνθρωπος ή μια μπασκετική μηχανή; Το σίγουρο είναι ότι όσο και αν το παιχνίδι του δεν είναι το πιο θελκτικό ή ωραίο ήταν και παραμένει ο καλύτερος παίκτης της εποχής του.