Ο Νικήτας Αυγουλής γράφει στο προσωπικό του blog στο Novasports.gr για τον αρχηγό του Παναθηναϊκού Δημήτρη Διαμαντίδη και τα στοιχεία που τον κάνουν πραγματικό ηγέτη.
Στον τελικό του Κυπέλλου ο Δημήτρης Διαμαντίδης πρόσθεσε ένα ακόμα τρόπαιο στην πλούσια καριέρα του. Λίγο πριν σηκώσει τον πρώτο τίτλο της σεζόν, ο Θανάσης Γιαννακόπουλος, δια μικροφώνου novasports, δήλωνε ότι δεν θέλει να σκέφτεται καν πως ο αρχηγός το καλοκαίρι σταματάει το μπάσκετ. Το ίδιο έχει τονίσει σε κάθε ευκαιρία και ο προπονητής του Σάσα Τζόρτζεβιτς, ο Μήτσος όμως, για μια ακόμα φορά σκέφτεται το «εμείς» και όχι το «εγώ». Μπορεί να θέλει να παίζει μπάσκετ ως τα βαθιά του γεράματα, αλλά αυτό δεν έχει καμία απολύτως σημασία, όχι στη λογική αλλά στην αλάνθαστη μπασκετική του κρίση!
Νομίζετε ότι του την… έπεσαν λίγοι μετά την απόφασή του να πει: «τέλος η Εθνική»; Δεν άλλαξε ποτέ του άποψη και ουδέποτε μετάνιωσε για την απόφασή του. Μήπως όλα αυτά τα χρόνια, κάποιοι δεν τον πίεζαν να αφήσει τον Παναθηναϊκό και να παίξει σε άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ για να κερδίσει ενδεχομένως κάποια χρήματα παραπάνω; Ούτε καν τους άκουσε και μόνιμα έκανε αυτό που του έλεγε το δικό του μυαλό και το δικό του θέλω. Υπέγραφε συμβόλαια με την ομάδα στην οποία ήθελε να παίζει και έκλεινε τα αυτιά του σε σειρήνες και προκλήσεις.
Τόσο ταπεινός που όταν τον ρωτούσαν αν σκέφτεται όπως όλοι οι παίκτες του κόσμου του ΝΒΑ, εκείνος απαντούσε: «Το ΝΒΑ δεν σκέφτεται εμένα». Λες και οι Αμερικάνοι δεν ήξεραν πως ότι και να του έλεγαν εκείνος πάλι Παναθηναϊκό θα ψήφιζε. Ο Διαμαντίδης δεν είναι παιδί των μεγάλων αλλαγών. Πάντα ήθελε τον χώρο του, χωρίς ο χώρος αυτός να θεωρεί ότι του ανήκει. Ποτέ δεν «αρχήγιζε» γιατί ήταν αυτός που ήταν. Μιλούσε όταν έπρεπε να μιλήσει και έλεγε πάντα αυτά που έπρεπε να ειπωθούν.
Δεν ήθελε αυλή, όπως κάθε βασιλιάς, ούτε ακροατήριο για τις αμέτρητες μπασκετικές του ιστορίες. Δεν μάσησε ποτέ να βγει μπροστά σε κρίσεις, ούτε και να μαζέψει μπάλες μετά το τέλος της προπόνησης. Κι επειδή όλα τα χρόνια της καριέρας του ήταν αυτός που ήταν, ακόμα και τώρα στην τελευταία μπασκετική του σεζον, κάθε του κουβέντα στο παρκέ είναι για τους υπόλοιπους διαταγή. Ο ίδιος δεν είναι των διαταγών, αλλά αυτό είναι κάτι που κέρδισε και όχι κάτι που επεδίωξε.
Στο μπάσκετ υπάρχουν δύο ειδών ηγέτες. Ο ηγέτης που μιλάει πολύ, διαχειρίζεται την ίντριγκα με μαεστρία, φουντώνει τα αποδυτήρια και φυσικά κυριαρχεί στο παρκέ. Υπάρχουν και οι άλλοι ηγέτες, που απλά παίζουν το παιχνίδι τους και όλοι οι άλλοι τους λένε ηγέτες. Στη δεύτερη κατηγορία βάλτε πρώτο τον Διαμαντίδη!
