Υπήρχε μια εποχή, μια φορά και ένα καιρό, που λένε τα παραμύθια που οι έδρες στο μπάσκετ ήταν πιο σίγουρες από λεφτά στην τράπεζα! Υπήρχε μια εποχή που ήταν προβλέψιμο σε βαθμό 99% (με το 1% να αντιπροσωπεύει το στατιστικό λάθος) που ξέραμε τον πρωταθλητή με το τέλος της κανονικής περιόδου και ήταν η ομάδα που είχε με το μέρος της το πλεονέκτημα έδρας μέχρι το τέλος του δρόμου.
Οι τελικοί του 2016 αποτέλεσαν το τέλος του μύθου. Σε τρεις από τους τέσσερις κέρδισαν οι φιλοξενούμενοι και ήταν η πιο κλειστή σειρά αφού ο πρωταθλητής κρίθηκε με μια συνολικά διαφορά μόλις 10 πόντων. Την άνοιξη του 2016 όσοι έβλεπαν λίγο πιο μακριά από το 3-1 του Ολυμπιακού αντιλήφθηκαν ότι πλέον οι διαφορές μεταξύ των μόνιμων μονομάχων του ελληνικού πρωταθλήματος είναι οριακές. Από τότε και για όλες τις επόμενες (συχνές πλέον) αναμετρήσεις τους σε Ελλάδα και Ευρώπη υπάρχει ένας χρυσός κανόνας όταν βρίσκονται ο ένας απέναντι στον άλλο: Ο κανόνας του Any given Sunday, που ισχύει στο αμερικάνικο φουτμπολ. Τα πάντα μπορεί να συμβούν!
Είναι προφανές ότι οι τελευταίοι που πιστεύουν στην παντοδυναμία της έδρας είναι εκείνες οι 2-3.000 τύποι που μαζεύονται στα ορεινά του ΣΕΦ και του ΟΑΚΑ, ξεχασμένοι ή μαθημένοι σε μια άλλη εποχή. Η φετινή χρονιά θα μνημονεύεται ανεξάρτητα από την όποια τελική εξέλιξη των τελικών ως εκείνη όπου οι έδρες μετατράπηκαν σε σύντομο ανέκδοτο. Χθες το βράδυ στο ΣΕΦ οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι βρέθηκαν αντιμέτωποι για 6η φορά φέτος. Μόνο σε μια απ΄ αυτές στις 29 Ιανουαρίου στον αγώνα του δεύτερου γύρου νίκησε ο γηπεδούχος (ο Παναθηναϊκός με 68-61 στο ΟΑΚΑ). Στα υπόλοιπα πέντε παιχνίδια η έδρα έσπασε και μάλιστα στους δύο τελικούς σχετικά εύκολα και χωρίς καν να φτάσουμε σε οριακά θρίλερ όπως συνηθίζουν οι δύο μονομάχοι.
Μέσα σε ένα τριήμερο οι δύο ομάδες πρόλαβαν να ανταλλάξουν «ρούχα» και να δούμε αντεστραμμένο το σκηνικό του πρώτου αγώνα. Αυτή τη φορά:
– Ο Παναθηναϊκός είχε καλύτεγη και μεγαλύτερη αμυντική προσήλωση.
– Η ομάδα που ηττήθηκε ξεκίνησε καλύτερα, ειδικά στην επίθεση αλλά σταδιακά….έσβησε χωρίς λύσεις στην αντίπαλη άμυνα. Ο Ολυμπιακός που σούταρε με 72% στο ξεκίνημα του αγώνα κατέληξε να τελειώσει το ματς με 22/62 σουτ.
– Το τρίποντο έπαιξε καθοριστικό ρόλο ειδικά ως παράγοντας….ήττας. Ο Παναθηναϊκός είχε 5/29 στον πρώτο αγώνα και ο Ολυμπιακός 6/19 στον δεύτερο.
– Ο νικητής άρχισε να πατάει γκάζι στην Τρίτη περίοδο και στο τέλος δεν είχαμε θρίλερ. Η μοναδική ενδεχόμενα αλλαγή στο σενάριο ήταν η προσπάθεια του Ολυμπιακού στο τελευταίο εξάλεπτο του δεύτερου τελικού να αλλάξει την κατάσταση με ένα κοντό σχήμα (ο Πρίντεζης στη θέση 5).
– Τόσο βαθιά στη σεζόν είναι δεδομένο ότι τα προπονητικά επιτελεία δεν μπορούν να αλλάξουν ριζικά πολλά πράγματα. Μετράνε λοιπόν κυρίως οι όποιες προσαρμογές γίνονται στο αρχικό πλάνο του αγώνα και η λογική που έχουν σε σχήματα κατά τη διάρκεια του. Ο Σφαιρόπουλος πήρε τα περισσότερα ρίσκα στον πρώτο αγώνα και κέρδισε τα εύσημα παίρνοντας τη νίκη με τον Σπανούλη στο μεγαλύτερο διάστημα της τέταρτης περιόδου στον πάγκο. Ο Πασκουάλ απάντησε με ένα σχήμα που είχε «πολύ» Ρίβερς και Λοτζέσκι ταυτόχρονα στο παρκέ στον δεύτερο αγώνα και αυτό ήταν το κλειδί στην αλλαγή του ρυθμού υπέρ του Παναθηναϊκού.
– Αρκετοί παίκτες έχουν αντίστροφη παρουσία από το αναμενόμενο. Ο Ολυμπιακός έψαχνε για 35 λεπτά τον Πρίντεζη στους τελικούς. Μέχρι το τελευταίο πεντάλεπτο του χθεσινού αγώνα είχε 0/6 σουτ, κάπου εκεί έβαλε 7 πόντους στη σειρά αλλά το γενικό πρόσημο του είναι αρνητικό. Ο Σπανούλης δεν είναι καθοριστικός παράγοντας μέχρι τώρα σε κανένα από τα δύο ματς. Από την άλλη όμως έχει σε εκπληκτική κατάσταση τον Παπαπέτρου που έχοντας σκοράρει –ερχόμενος από τον πάγκο- 23 πόντους στους δύο τελικούς είναι αυτή τη στιγμή ο πρώτος του σκόρερ. Ο Παναθηναϊκός είχε τον Σίνγκλετον στην καλύτερη ίσως βραδιά της χρονιάς στο πρώτο παιχνίδι και τον Λοτζέσκι με 12 πόντους στο καλύτερο ημίχρονο του με τα «πράσινα» στο ξεκίνημα του δεύτερου. Παρά τη….συμπαθητική παρουσία του στον δεύτερο τελικό ο Ρίβερς συνεχίζει την κάθετη βουτιά του τελευταίου διμήνου με 2/11 σουτ στους τελικούς και ο Παππάς μετά από 16 αδιάφορα λεπτά στον πρώτο τελικό (0/3 σουτ, -3 στο σύστημα αξιολόγησης) δεν έβγαλε καθόλου τη φόρμα του στον δεύτερο, όπου ήταν απλά θεατής.
Όπως και στους ιστορικούς τελικούς του 2016 οι ομάδες ξεκίνησαν με διπλό break, αντάλλαξαν νίκες και στην ουσία είναι σαν να έχουν μπροστά τους μια καινούργια σειρά τελικών που δεν είναι πλέον best of five αλλά best of three. Και όποιος αντέξει ή καλύτερα όποια έδρα αντέξει από εδώ και πέρα! Κυρίως όμως μην ξεχνάτε αυτό που γράφαμε την παραμονή της έναρξης των τελικών: Αυτά τα παιχνίδια μοιάζουν με άγραφη λευκή σελίδα και είναι φανερό ότι τα κερδίζει εκείνος που βρίσκεται στο καλύτερο βράδυ!