Δύο χαρακτηριστικά στοιχεία προκύπτουν από την εικόνα της πρεμιέρας για Αίγυπτο και Ουρουγουάη στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Από τη μία ο Καβάνι μοιάζει (ήταν σε αυτό το ματς τουλάχιστον) πολύ μόνος δημιουργικά και εκτελεστικά για τους λατινοαμερικάνους και από την άλλη, η Αίγυπτος απέδειξε πως δεν είναι… μόνο ο Σαλάχ, αλλά μια καλά δουλεμένη ομάδα από τον Κούπερ με ταλαντούχους παίκτες που παίζουν για την ομάδα και όχι για την… πάρτη τους.
Κανείς από τους παίκτες της Ουρουγουάης δεν είχε λιγότερες επαφές με τη μπάλα από τον Καβάνι στο πρώτο ημίχρονο, με τον επιθετικό της Παρί Σεν Ζερμέν να ακουμπά τη μπάλα 17 φορές. Καμία από αυτές δεν ήταν εντός αντίπαλης περιοχής…
Στο δεύτερο ημίχρονο η Ουρουγουάη είχε δύο χαμένα τετ-α-τετ. Αμφότερα με τον Σουάρες να μη μπορεί να νικήσει τον αντίπαλο τερματοφύλακα και τον Έντισον Καβάνι να τον βγάζει και στις δύο περιπτώσεις με εξαιρετικές μεταβιβάσεις του απέναντι στον τερματοφύλακα Ελσεναουί!
Ακόμη και στην μεγάλη ευκαιρία του 83ου λεπτού, ο Καβάνι «πυροβόλησε» για την εκπληκτική επέμβαση του Αιγύπτιου τερματοφύλακα.
Όπως δική του ήταν και η εκτέλεση φάουλ στο δοκάρι στο 88ο λεπτό του αγώνα!
Ο Καβάνι ήταν ο πρώτος σκόρερ των προκριματικών στη ζώνη της λατινικής Αμερικής με 10 τέρματα. Δεν προκαλεί εντύπωση ότι ξεχώρισε και μάλιστα μακράν του δεύτερου από την ομάδα του. Παρόλα αυτά, θα ήταν ευχής έργο για την Ουρουγουάη να έχει μεγαλύτερη δημιουργική βοήθεια από τους μέσους της ούτως ώστε ο Καβάνι να ασχολείται με τις κινήσεις του στην περιοχή και όχι με το πώς θα φτιάξει φάσεις για τους υπόλοιπους στο παιχνίδι. Πόσο μάλλον όταν ο Σουάρες δεν δείχνει να διανύει την καλύτερη στιγμή του…
Στο προηγούμενο Παγκόσμιο Κύπελλο η Ουρουγουάη είχε εκκινήσει με ήττα 3-1 από την Κόστα Ρίκα, για να κερδίσει αμέσως μετά Αγγλία και Ιταλία και να πάρει το εισιτήριο για τους «16» του θεσμού.
Οι Αιγύπτιοι περίμεναν 10.221 ημέρες (από το 1990) για να ξαναδούν την ομάδα τους σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Είχαν αποσπάσει 1-1 σε αγώνα με την Ολλανδία στο εναρκτήριο παιχνίδι της το 1990. Διοργάνωση στην οποία έμειναν στην τελευταία θέση του ομίλου με δύο ισοπαλίες και μία ήττα με αντιπάλους Αγγλία, Εϊρε και Ολλανδία.
Ο Κούπερ παρουσίασε μια ομάδα που όχι μόνο δεν πτοήθηκε από την απουσία του καλύτερου παίκτη της (Σαλάχ) αλλά έμεινε ψηλά στο γήπεδο, πίεσε ασφυκτικά στο πρώτο ημίχρονο, διάστημα που προσπάθησε να αιφνιδιάσει και γενικώς κατέβηκε για να παίξει ποδόσφαιρο, να διεκδικήσει και όχι να κλέψει!
Πρωταγωνιστής στο δεύτερο ημίχρονο ήταν ο τερματοφύλακας Ελσεναουί. Πολύ καλή παρουσία για τον Ουάρντα που κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Σαλάχ.