Η ικανοποίηση για τη νίκη και την εμφάνιση κόντρα στο Μαυροβούνιο ήταν έκδηλη μετά το ματς, ωστόσο έκδηλη ήταν και η σοβαρότητα αλλά και η μετροέπεια του προπονητή και των παικτών της ομάδας. Σίγουρα ήταν μια τόνωση ψυχολογίας τα όσα συνέβησαν στο Καραϊσκάκη την Πέμπτη, αλλά ως εκεί.
Ο χρόνος που απομένει μέχρι το πρώτο επίσημο ματς των προκριματικών του Μουντιάλ της Ρωσίας δεν είναι πολύς. Στις 7 Οκτβωρίου η Ελλάδα υποδέχεται την Κύπρο και σε έναν όμιλο με πέντε μόλις ομάδες δεν χωράει άλλο αποτέλεσμα στο πρώτο εντός έδρας ματς πέρα από τη νίκη. Ως τότε η Εθνική έχει μόλις άλλα τέσσερα φιλικά προετοιμασίας με Ισλανδία την Τρίτη (29/3), με Αυστραλία δύο φιλικά (4 και 7 Ιουνίου) και με Ρωσία τον Σεπτέμβριο.
Δεν πρέπει κανείς να ξεγελιέται θεωρώντας πως υπάρχει χρόνος για πολλά πράγματα. Κάθε δοκιμή του Σκίμπε, κάθε πρόσωπο που παίρνει στη αποστολή, κάθε σύστημα που δοκιμάζει πρέπει άμεσα να παγιώνονται ώστε να δημιουργηθεί ένα συμπαγές σύνολο που ξέρει τί ζητά στον αγωνιστικό χώρο. Ο χρόνος είναι πολύς μόνο για να διορθωθεί η ψυχολογία και η νοοτροπία των παικτών. Κι από αυτή την άποψη το φιλικό με το Μαυροβούνιο είχε πολλά οφέλη.
Οι περισσότεροι παίκτες που αγωνίστηκαν έδειξαν σοβαρότητα και διάθεση, έβγαλαν εγωισμό, έτρεξαν πολύ, αλλά και πάλι δεν έλειψαν και κάποιες στιγμές εκνευρισμού ή επιπολαιότητας που είναι απόλυτα φυσιολογικό στην απαρχή μιας νέας προσπάθειας. Πάμε τώρα να δούμε όμως τί συνέβη στο αγωνιστικό κομμάτι. Τί δοκίμασε και τί συμπεράσματα έβγαλε ο Σκίμπε.
Το 3-6-1 και το 3-5-2 του Σκίμπε
Ο Γερμανός τεχνικός ξεκίνησε την ομάδα με σύστημα 3-6-1, το οποίο κάποιος μπορεί να το διαβάσει ως 3-5-1-1 ή όπως έλεγε κι ο Σάντος “οι γραμμές είναι τρεις” άρα το λες και 3-5-2 ανάλογα το που κινείτο ο Φορτούνης ή με το αν αγωνίζεται ο Καρέλης και οπισθοχωρεί ο «Φορτού» (σχήμα β’ ημιχρόνου)
* Από την αρχή της αναμέτρησης είδαμε επί χόρτου τους Τοροσίδη και Σταφυλίδη πολύ ψηλά στον αγωνιστικό χώρο δίκην εξτρέμ. Και οι δύο έδειξαν να κατανοούν τα «θέλω» του προπονητή τους, η Ελλάδα αναπτύχθηκε σωστά από τα πλάγια και δημιουργήθηκαν επικίνδυνες καταστάσεις από τις πλαγιοκοπήσεις τους. Αποδεικνύεται έτσι ότι σύστημα με τρεις κεντρικούς αμυντικούς δεν πρέπει να θεωρείται αυτομάτως πιο αμυντικογενές. Την τακτική την καθορίζουν τα μπακ.
* Αρωγοί στην σωστή ανάπτυξη ήταν οι τέσσερις της μεσαίας γραμμής που δημιουργούσαν έναν άτυπο ρόμβο. Σάμαρης στην βάση του ρόμβου, δεξιά του ο Πέτσος, αριστερά του ο Μάνταλος και στην κορυφή του ο Φορτούνης.
Η κινητικότητα των νεαρών σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν χρειαζόταν να ανοίγονται πολύ, δημιούργησε μια συμπαγή μεσαία γραμμή που και πίεσε σωστά και έκλεψε μπάλες και είχε καλό ποσοστό επιτυχίας στη δημιουργία. Οι λιγοστές φορές που δέχθηκε φάσεις η άμυνά μας ήταν ξεμάκραινε από τον άξονα ο Σάμαρης που είχε τον ρόλο λίμπερο της μεσαίας γραμμής ή όταν ο Φορτούνης από υπέρμετρη σιγουριά στις ικανότητές του έχανε τη μπάλα σε νευραλγικό για το σύστημα σημείο το υγηπέδου.
Ο Σάμαρης ωστόσο ήταν θετικός δεχόμενος την πρώτη πάσα και με ψηλά το κεφάλι ξεκινούσε σωστές επιθέσεις με αποκορύφωμα το γκολ του Καρέλη. Όταν δηλαδή ο Πέτσος πανέξυπνα εκτέλεσε το φάουλ που ο ίδιος κέρδισε πασάροντας στον Σάμαρη, ένα κοντρόλ και πάσα από τον μέσο της Μπενφίκα, πάσα με κλειστά μάτια από τον Φορτούνη στον Καρέλη. Τόσο απλό και συνάμα τόσο δύσκολο.
* Η βαριά βιομηχανία μας είναι τα στόπερ, ωστόσο στο ματς με το Μαυροβούνιο οι Παπασταθόπουλος και Μανωλάς δεν έπιασαν τα υψηλά στάνταρ απόδοσης που τους έχουμε συνηθίσει. Και πάλι όμως οι φάσεις που δεχθήκαμε ήταν λιγοστές δείγμα της κλάσης και της ποιότητάς τους. Αν και στο γκολ του Μαυροβουνίου, η αντίδραση -του ανέτοιμου από τον τραυματισμό του- Μανωλά ήταν κακή. Ευθύνη έφερε και ο Καρνέζης που δεν αποφάσισε να καθαρίσει με έξοδο μια μπάλα που ήρθε με φάλτσα προς την εστία.
Σε εξαιρετική κατάσταση -ειδικά τακτικά- ήταν ο Γιώργος Τζαβέλλας ο οποίος ίσως ένιωθε πιο άνετα διότι φέτος έχει αγωνιστεί κατά κόρον στον ΠΑΟΚ ως αριστερό στόπερ. Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε πως και πολλοί διεθνείς προερχόμενοι από ιταλικές ομάδες ή έχοντας παίξει εκεί μπορούν να αφομοιώσουν πιο εύκολα το συγκεκριμένο σύστημα.
Για παράδειγμα όταν ο Μάριος Οικονόμου (Μπολόνια) μπήκε στο ματς δεν φάνηκε καθόλου πως αυτό ήταν το ντεμπούτο του με την Εθνική ομάδα. Μεστός, αποφασιστικός και σίγουρος για τις επιλογές του θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να πλαισιώσει τους υπόλοιπους κορυφαίους στόπερ που διαθέτει η «γαλανόλευκη».
* Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στον Θανάση Πέτσο. Ένας παίκτης που τον κάλεσε για πρώτη φορά στην Εθνική ο Σάντος, αλλά εξαιτίας των λιγοστών συμμετοχών του στους γερμανικούς συλλόγους που αγωνίστηκε δεν πήρε την ευκαιρία του. Όμως τρία χρόνια τώρα στην Ραπίντ Βιέννης το παιδί αυτό έχει βρει ρυθμό και αν δεν ήταν ο Καρέλης που με το που μπήκε έδωσε άλλη πνοή και σκόραρε το γκολ της νίκης, θα διεκδικούσε τον τίτλο του MVP μαζί με τον Τζαβέλλα.
* Ο Μήτρογλου είναι δεδομένο ότι μπορεί περισσότερα. Ο Καρέλης έδωσε τα διαπιστευτήρια του συνεχίζοντας φουριόζος από την πορεία του σε Παναθηναϊκό και Γκενκ. Αλλά ήρθε η ώρα να δούμε και τον Απόστολο Βέλλιο στο ματς με την Ισλανδία, για να δούμε τον άσο του Ηρακλή ξανά στα γαλανόλευκα αλλά φανέλα μεγαλύτερου βάρους από αυτή του Ηρακλή.
