Μετά τον Φεβρουάριο οι ομάδες σταματάνε να έχουν μυστικά. Ακόμα και προπονητή να αλλάξουν, η φυσιογνωμία τους είναι δεδομένη, οι αρετές και οι αδυναμίες τους γνωστές, οι πρωταγωνιστές τους έχουν ξεχωρίσει: τακτικά μυστήρια δεν υπάρχουν. Αυτό που συμβαίνει με τον Πογέτ είναι το τελευταίο μυστήριο του πρωταθλήματος – κι έχει αληθινά ενδιαφέρον.
Η ΑΕΚ συμπλήρωσε πέντε ματς εκτός έδρας χωρίς νίκη. Σε όλα αυτά τα ματς έπαιξε κόντρα σε ομάδες με Έλληνες προπονητές. Από Έλληνες προπονητές (τον Μάντζιο και τον Βεργέτη) ο Πογιέτ έχασε και δυο φορές στο ΟΑΚΑ. Όλα αυτά μέχρι κάποια στιγμή θεωρούνται συμπτώσεις. Όχι πλέον.
Η συνταγή του Δέλλα
Ας θυμηθούμε κάποιες λεπτομέρειες αυτής της παράξενης ιστορίας. Τον Ιανουάριο η ΑΕΚ του Γουστάβο Πογιέτ χάνει στο Περιστέρι: σταματά εκεί ένα σημαντικό σερί της. Ο Τραϊανός Δέλλας εκείνο το απόγευμα είχε μελετήσει την ΑΕΚ (που άλλωστε ξέρει καλά) και έδειξε πως μια ομάδα μπορεί να κερδίσει την ΑΕΚ, χωρίς να πάρεις ρίσκα που θα επιτρέψουν στην ομάδα του Πογέτ να χτυπήσει στις αντεπιθέσεις, όπως έκανε με τον Πλατανιά, τα Γιάννινα και τον Πανθρακικό. Ο Δέλλας παίζει με πέντε πραγματικά χαφ: Κεϊτά, Ούμπιντες, Μπρίτο, Στόιτσεφ και Σουμπίνιο παίζουν πίσω από το Λεταλέκ, που ψάχνει το λάθος της άμυνας της ΑΕΚ σε όλο το ματς. Ο Ατρόμητος κερδίζει πιέζοντας τον Μάνταλο και τον Γιόχανσον και κρατώντας παίκτες στα μετόπισθεν: τα στόπερ αλλά κι ο Κυβρακίδης και ο Μπίτολο δεν κατεβαίνουν ποτέ.
Το ρίσκο του Χάβου και του Ματζουράκη
Τη συνταγή του Δέλλα, (πίεση στους μέσους της ΑΕΚ, αμυντική γραμμή που δεν ανεβαίνει πολύ και υπομονή στην επίθεση), ακολουθεί και ο Παπαδόπουλος όταν η ΑΕΚ υποδέχεται τον Ηρακλή: δυστυχώς το τερέν του Καυτανζογλείου είναι μια λίμνη και η τακτική επιλογή δεν συζητιέται γιατί όλοι συμφωνούν πως ήταν δύσκολο να παιχτεί ποδόσφαιρο – την έχω πατήσει κι εγώ λέγοντας κάτι τέτοιο! Ακολουθεί την ίδια στρατηγική και ο Μάκης Χάβος στο ντεμπούτο με τον Αστέρα κάνοντας μόνο μια μικρή διαφοροποίηση: παίζει με τρεις κόφτες (Ιγκλέσιας, Κουρμπέλης και Δημούτσος), και δυο δημιουργούς (Μπερτόλιο και Φερνάντεζ): το μεγαλύτερο ρίσκο ήταν υποχρεωτικό καθώς ο Αστέρας δεν έχει πια φορ έπρεπε να παίξει για να κερδίσει. Ο Πογέτ αιφνιδιάζεται, η ΑΕΚ σκαλώνει στο 0-0 και ο κόουτς δίνει και συγχαρητήρια στο Χάβο!
Ο Μαντζουράκης κάνει το ίδιο στο ματς Παναιτωλικός – ΑΕΚ. Είχα επισημάνει τότε πως για να προσθέσει ένα κόφτη (στους Πάουλο και Φερέιρα) χρησιμοποιεί στην κανονική του θέση το Μάκο, που έπαιζε όλο το πρωτάθλημα ως λίμπερο. Γουάρντα και Μουνιόζ παίζουν πίσω από τον Μαρκόφσκι, αλλά φροντίζουν κυρίως να ακολουθούν τους ακραίους μπάκ της ΑΕΚ. Γιόχανσον, Μάνταλος και Σιμόες δεν βρίσκουν ελεύθερο συμπαίκτη, ο Τζεμπούρ γυρνά πολύ – η ΑΕΚ είναι ακίνδυνη. Όταν ο Πογέτ βάζει τον Πέκχαρτ και τον Μπονανότε, ο Ματζουράκης απαντά στο ρίσκο με ρίσκο: περνάει δυο κυνηγούς, τον Κλέσιο και τον Βασιλείου. Και κερδίζει το ματς πιέζοντας την ΑΕΚ στο τέλος, ψάχνοντας το λάθος της. Η Καλλονή δεν κέρδισε την ΑΕΚ την περασμένη Κυριακή, αλλά της έκανε ίσως την πιο μεγάλη ζημιά στο πρεστίζ.
Ο Καραγεωργίου κράτησε την ομάδα του πίσω, πίεσε τους μέσους της ΑΕΚ, αφήνοντας πιο πολύ χώρο στο πλάι: έβλεπα το ματς και θυμόμουν ότι όταν κάποτε ρώτησα το Ρεχάγκελ, αν είχε τρομάξει στην Πορτογαλία όταν οι Ισπανοί έκαναν πάρτι στις πτέρυγες, μου χε απαντήσει πως καμία ομάδα δεν έχει σκοράρει ποτέ με σουτ από τη γραμμή του άουτ!
Παίζοντας με χαφ παραπάνω
Αλλά ας μείνουμε στον Πογέτ. Ο Πογέτ δεν κέρδισε κανένα από τα πέντε τελευταία εκτός έδρας ματς κόντρα σε έλληνες προπονητές, γιατί και οι πέντε αυτοί κατάλαβαν το πολύ ελληνικό παιγνίδι του. Στην αρχή, κάποιοι άλλοι (ο Παράσχος κι ο Πετράκης πχ) πίστεψαν ότι η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που περιμένει και ότι θα βραχυκυκλώσει αν της επιτεθείς. Ο Πετράκης είχε παίξει 4-4-2, η ΑΕΚ βρέθηκε με χαφ παραπάνω και κέρδισε εύκολα. Ο Παράσχος νόμιζε πως η ΑΕΚ θα περιμένει πολύ και έστειλε την ομάδα του να πιέσει ψηλά. Η ΑΕΚ κέρδισε εύκολα ακόμα κι αν στην άμυνα δεν ήταν άριστη. Τα προβλήματα της ΑΕΚ στην άμυνα, που έχουν φανεί και στα ματς του ΟΑΚΑ (όχι μόνο με το Λεβαδειακό, αλλά και με την Ξάνθη και τη Βέροια πχ), είναι η βάση της αντιμετώπισής της. Στα ντέρμπι του ΟΑΚΑ ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ και ο ΠΑΟ (με διαφορετικούς τρόπους) προσπάθησαν να πιέσουν την ΑΕΚ, που έδειξε ανθεκτικότητα, βρήκε τη φάση που έψαχνε στην επίθεση και κέρδισε χωρίς να κάνει πολλές ευκαιρίες. Όμως Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και ΠΑΟ είναι ομάδες που έχουν ξένους προπονητές κι αυτοί στο τυράκι τσίμπησαν: ο Αναστασίου πχ στη Λεωφόρο είχε καταλάβει ότι δεν πρέπει να δώσεις στην ΑΕΗ χώρους. Οι έλληνες δύσκολα τσιμπάνε. Ξέρουν ότι μια ομάδα χωρίς πολύ σταθερή άμυνα δεν χρειάζεται απαραίτητα να της επιτεθείς για να την κερδίσεις: μπορείς να της αφήσεις τη μπάλα, αρκεί οι μέσοι της να μην έχουν άνεση κινήσεων. Αν είναι μακριά από τους κυνηγούς, δύσκολα θα βρουν πάσες. Τι απομένει; Η πρέπουσα προσοχή στις στημένες φάσεις: η ΑΕΚ είναι επικίνδυνη σε αυτές, αλλά πιο πολύ στο ΟΑΚΑ.
Πιο εύκολα τα ντέρμπι
Οι έλληνες προπονητές είναι καλοί στις λεπτομέρειες: η ατυχία μας είναι ότι δεν θα μάθουμε (τουλάχιστον φέτος) πως ο Πογέτ θα προσπαθήσει αυτός με τη σειρά του να γλυτώσει από τις παγίδες τους. Στα paly off η AEK θα χει αντιπάλους πιθανότατα τον ΠΑΟΚ και τον ΠΑΟ: για την ΑΕΚ είναι πιο εύκολο να κερδίσει 1-0 τα ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, παρά να κερδίσει 0-1 στην Τρίπολη ή στο Αγρίνιο ή στο Περιστέρι. Ο Πογέτ, το μόνο που έκανε όταν του το επισήμαναν, ήταν να αποδώσει τη δυσκολία στην έλλειψη ποιότητας «που κοστίζει». Η απάντηση ήταν μια ντρίπλα και τίποτα άλλο. Μάλλον την έδωσε γνωρίζοντας πως δεν θα βρει στα play off όσους του έκαναν τη ζωή δύσκολη…