Την περσινή σεζόν η συνεργασία του Μάρκο Λιβάια με τον Σέρχιο Αραούχο αποτέλεσε σήμα κατατεθέν στη γραμμή κρούσης της ΑΕΚ. Η κοινή τους παρουσία έκανε τη διαφορά σε αρκετά ματς και η χημεία στον τρόπο παιχνιδιού τους ήταν εμφανής από τα πρώτα κιόλας παιχνίδια. Φέτος στον αγώνα της Ένωσης με τον ΠΑΣ Γιάννινα ήταν η πρώτη φορά που είχαμε τη δυνατότητα να δούμε τον Κροάτη ως δίδυμο με τον Εζεκίελ Πόνσε στην επίθεση (για μεγάλο χρονικό διάστημα) και το πρώτο δείγμα ήταν κάτι παραπάνω από θετικό. Παρά το γεγονός ότι ο Αργεντινός έδειξε να χρειάζεται ακόμα περισσότερο χρόνο προκειμένου να παίξει ολόκληρο 90λεπτο σε υψηλούς ρυθμούς, η αλήθεια είναι ότι στη μία ώρα που συνυπήρξαν μέσα στο γήπεδο η συνεργασία τους ήταν εξαιρετική.
Δεν είναι μόνο η φάση του πρώτου γκολ που βρίσκονται με …κλειστά μάτια. Είναι γενικά οι κινήσεις τους στο χώρο δίχως τη μπάλα, οι οποίες όσο περισσότερο αυξάνεται ο χρόνος συμμετοχής τους στην ίδια ενδεκάδα, τόσο θα βγαίνουν πιο εύκολα στο γήπεδο. Το πρώτο δείγμα με τους δύο ήταν σίγουρα θετικό και άφησε ικανοποιημένο τον Μαρίνο Ουζουνίδη. Το γκολ μάλιστα που πέτυχε ο Πόνσε στην πρεμιέρα του στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι σίγουρο ότι θα του τονώσει την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση ενόψει της συνέχειας.
Σε ότι αφορά στη νίκη της ΑΕΚ επί του ΠΑΣ Γιάννινα, η Ένωση πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό. Καταρχάς έδειξε ότι παρά τις αναγκαστικές απουσίες (Οικονόμου, Μπογέ, Αλμπάνης, Τσιγκρίνσκι) και το ροτέισον του Ουζουνίδη ενόψει Βίντι (Μάνταλος, Σιμόες, Κλωναρίδης, Χουλτ), διαθέτει τις μονάδες για να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να πετύχει τον στόχο της. Αν σ’ αυτούς που ήδη υπάρχουν στο ρόστερ προσθέσουμε τους δύο επιπλέον παίκτες που θα έρθουν μέσα στα επόμενα 24ωρα, τότε γίνεται εύκολα κατανοητό ότι θα αυξηθούν και οι επιλογές στα χέρια του Έλληνα τεχνικού.
Επίσης σημαντικό στοιχείο το οποίο πρέπει να κρατήσει ο Μαρίνος Ουζουνίδης από το παιχνίδι με τους Ηπειρώτες είναι η σοβαρότητα και η συγκέντρωση με την οποία το προσέγγισαν οι ποδοσφαιριστές του, αφήνοντας στην άκρη το πολύ κρίσιμο ματς της Τρίτης με τους Ούγγρους. Σαν να μην υπάρχει το δέλεαρ του Τσάμπιονς Λιγκ, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και έκαναν ό, τι ακριβώς όφειλε να κάνει μια ομάδα που θέλει να υπερασπιστεί τον τίτλο της. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι σωστή δουλειά δε γίνεται μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι, αλλά και στον τομέα της ψυχολογίας, της συγκέντρωσης και της σοβαρότητας.