Τόσο κοντά μα τελικά τόσο μακριά … Ο ΠΑΟΚ ηττήθηκε στην πλέον λαμπερή Τούμπα από την Μπενφίκα με 4-1 αποτυγχάνοντας να κάνει πράξη μια από τις πλέον σφοδρές προσδοκίες του των τελευταίων ετών, δηλαδή την είσοδο στους ομίλους του Champions League. Μπορεί η απογοήτευση να είναι μεγάλη, κάτι απολύτως δικαιολογημένο αλλά άπαντες είναι υποχρεωμένοι να ξεπεράσουν – ακόμη μια – δύσκολη στιγμή γιατί η ζωή δε σταματά για κανέναν και για τίποτα. Σ’ αυτό το ποδοσφαιρικό επίπεδο από τους πλέον κραταιούς κανόνες είναι πως οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά. Κι όταν ο αντίπαλος είναι του επιπέδου της Μπενφίκα κάθε μια από αυτές «πληρώνονται». Η ομάδα του Ραζβάν Λουτσέσκου σ’ ένα ματς που είχε την κατοχή (53%-47%), περισσότερες ευκαιρίες από τον αντίπαλό της (7 έναντι 6), περισσότερες πάσες (423 έναντι 348 από τις οποίες οι 337 έναντι 260 ολοκληρωμένες), περισσότερα κόρνερ (7 έναντι τριών) έκανε μαζεμένα όλα τα λάθη που δεν είχε κάνει στους προηγούμενους πέντε αγώνες και πλέον καλείται να βγάλει τον καλύτερο εαυτό της στη συνέχεια και των τριών διοργανώσεων που μετέχει.
Ο Ραζβάν Λουτσέσκου κι οι ποδοσφαιριστές του διόρθωσαν αυτό το κακό ξεκίνημα που είχαν στους εντός έδρας αγώνες με Βασιλεία και Σπαρτάκ Μόσχας στην Τούμπα, βοηθούμενοι τα μέγιστα από την εξαιρετική ατμόσφαιρα που δημιούργησαν – περίπου – τριάντα χιλιάδες κόσμος στην Τούμπα. Πήραν την πρωτοβουλία των κινήσεων, απείλησαν από το πρώτο λεπτό, σκόραραν πρώτοι όμως η συνέχεια ήταν διαφορετική. Ενα λάθος του Βαρέλα στο μαρκάρισμα του Ζαρντέλ, η κεφαλιά του οποίου πηγαίνει δίπλα από το αριστερό δοκάρι του Πασχαλάκη, σημείο στο οποίο στα στημένα πάντα υπάρχει ποδοσφαιριστής, εκτός από αυτήν τη φορά. Κι αυτήν έμελλε να είναι η πλέον καθοριστική φάση της αναμέτρησης, αφού οι Πορτογάλοι κατάφεραν να ισοφαρίσουν επτά λεπτά μετά το γκολ που δέχτηκαν κι ενώ ενδιάμεσα ο Λημνιός σε αντεπίθεση, κόπηκε την τελευταία στιγμή από το να βγει σε τετ α τετ με τον Βλαχοδήμο.
Επτά λεπτά μετά, ο Πασχαλάκης για να μη βγει η μπάλα κόρνερ, συνθήκη από την οποία προήλθε το πρώτο γκολ, πασχίζει να κρατήσει την μπάλα εντός αγωνιστικού χώρου σερβίροντάς την στον Τσέρβι και σα να μην έφτανε αυτό, πιστεύοντας ότι μπορεί ν’ απομακρύνει τον ανατρέπει στέλνοντας τον Σάλβιο στη βούλα του πέναλτι. Ο Αργεντινός εκτελεί, καταλαβαίνει πως η μπάλα κατευθύνεται προς το δοκάρι, διστάζει για δευτερόλεπτο και βλέποντάς την να καταλήγει στα δίχτυα με σχεδόν παράλληλη πορεία προς την εστία ξεκινά να πανηγυρίζει. Στο 35’ ο Μάτος πιάνει εξαιρετική κεφαλιά στο κέντρο της αντίπαλης άμυνας κι ο Βλαχοδήμος «υποχρεώνεται» σε αντίστοιχη απόκρουση, βάζοντας κι αυτός το δικό του θεμέλιο λίθο στην πρόκριση της ομάδας του.
Ο Γκριμάλδο ξεκινάει μια κούρσα από αριστερά, κερδίζει όλες τις κόντρες στις συνεργασίες που βγάζει, ο Τσέρβι γυρίζει με την μπάλα να περνάει χιλιοστά πάνω από την προβολή του Μαουρίσιο, η μπάλα φτάνει στον Πίτζι, τον οποίο κι ο Βιεϊρίνια προσπάθησε να κόψει έγκαιρα με προβολή, η μπάλα όμως περνάει τόσο όσο για να καταλήξει στη δεξιά γωνία της εστίας του Πασχαλάκη. Και σα να μην έφταναν τα παραπάνω, στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο Βαρέλα έχοντας χρεωθεί τη φάση του πρώτου γκολ, μαρκάρει παρατεταμένα τον σκόρερ του πρώτου τέρματος Ζαρντέλ φοβούμενος μη συμβεί κάτι ανάλογο κι ο διαιτητής υποδεικνύει το δεύτερο πέναλτι του αγώνα και τρίτο της σειράς υπέρ των Πορτογάλων, με τον Σάλβιο να το εκτελεί και πάλι και τον Πασχαλάκη να βρίσκει ελάχιστα την μπάλα με το πόδι του, πριν καταλήξει στα δίχτυα. Στο 51’ γυριστή κεφαλιά του Πρίγιοβιτς σταματάει στο οριζόντιο δοκάρι και τόσα άλλα.
Λεπτομέρειες χιλιοστών, δευτερολέπτων, ικανότητας και τύχης που σε όλα τα επίπεδα αυτή τη φορά ήταν με τον αντίπαλο. Ο ΠΑΟΚ είχε καίριους ποδοσφαιριστές του σε στιγμές λαθών που δεν είχαν κάνει ως τώρα, είχε άλλους σε όχι και τόσο καλή μέρα, αλλά όλοι αυτοί μαζί ήταν αυτοί που έφεραν την ομάδα μέχρι το σημείο αυτό, να διεκδικεί την είσοδό της στους ομίλους του Champions League μέσα από ένα μονοπάτι προκριματικών, που αν τα κατάφερνε θα συνιστούσε έναν ξεχωριστό ποδοσφαιρικό άθλο. Προσπάθησε, έδωσε ότι είχε και δεν είχε κι αποχώρησε με ψηλά το κεφάλι, παρά τη βαριά ήττα. Η αντίδραση του κόσμου που κατέκλυσε το γήπεδο καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, μα κυρίως με τη λήξη ήταν η πλέον πειστική επιβράβευση μιας πολύ μεγάλης υπεπροσπάθειας που δεν άξιζε να έχει αυτόν τον επίλογο. Αυτό όμως είναι το ποδόσφαιρο, μια διαρκής διαδικασία εκμάθησης, εξέλιξης και προόδου που μέσα από βιώματα σε αναγκάζει να γίνεσαι – ακόμη – καλύτερος προκειμένου να πετύχεις τους στόχους σου.
Κι ο πρώτος στόχος πλέον για τον «Δικέφαλο» είναι και πρέπει να είναι το πρωτάθλημα, αφού με όλα όσα έγιναν πέρσι εντός κι εκτός γηπέδων βρέθηκε στη δύσκολη θέση να αντιμετωπίζει ομάδες υψηλότατου επιπέδου από τις οποίες ελάχιστοι πίστευαν πως θα μπορούσε να περάσει, ακόμη κι από τη Βασιλεία, πολλώ δε περισσότερο τη Σπαρτάκ Μόσχας και στο τέλος την Μπενφίκα. Η πικρία, η οργή, ο θυμός, όλα αυτά τα εντονότατα συναισθήματα που δικαιολογημένα διακατέχουν τον καθέναν αποτελούν μια ισχυρή δυναμική, ικανή να μετουσιωθεί σε ενέργεια για τη δύσκολη συνέχεια που περιμένει την ομάδα, εντός κι εκτός Ελλάδας. Το πρωτάθλημα ξεκίνησε κι όλοι από την πρώτη αγωνιστική έχουν αντιληφθεί πώς θα εξελιχθεί εντός κι εκτός γηπέδων, αναφορικά με το κλίμα που θα επικρατεί κάθε αγωνιστική.
Ο ΠΑΟΚ έχει ένα δύσκολο πρόγραμμα στο ξεκίνημα, κουβαλώντας και την ποινή των μείον δυο βαθμών κι αυτό που χρειάζεται και θα κάνει άμεσα είναι επανεκκίνηση. Αυτό που τον κουβάλησε στο μεγαλύτερο μέρος της περσινής σεζόν, αυτό που τον έφερε μια ανάσα από την πραγμάτωση του ονείρου του, η νοοτροπία του συνόλου του δηλαδή, είναι και το σημαντικότερο εφόδιό του για ότι ακολουθήσει. Κάθε αγώνας – μηδενός εξαιρουμένου – κι ένας τελικός μ’ εφόδιο τη μνήμη. Η συνέχεια θα τον ταξιδέψει στη Νέα Σμύρνη κι από εκεί πλέον ξεκινούν όλα. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια …