Αν κάτι μου έμεινε από την Μίλαν στο ντέρμπι με την Ρόμα
είναι πως κανείς δεν πρέπει να την φοβάται αν θέλει να της πάρει αποτέλεσμα!
Με τον τρόπο που αγωνίζεται η Μίλαν είναι η ιδανική ομάδα
για να σε κλείσει στην περιοχή αν της δώσεις χώρο! Το μυαλό του Τσαλχάνογλου
μπορεί να μηχανευτεί πάμπολλους τρόπους για να διασπάσει μια άμυνα…. οι Μποναβεντούρα
και Κεσιέ ψάχνουν χώρο στην αντίπαλη περιοχή ασταμάτητα (…έτσι σκόραρε ο
Κεσιέ με την Ρόμα) ενώ ο Ιγκουαΐν δουλεύει για όλους (έβγαλε καταπληκτική ασίστ
για το 2-1 του Κουτρόνε)!
Έχει τρομερές επιλογές στις στατικές φάσεις με
Τσαλχάνογλου και Ροντρίγκεζ, δύναμη και ύψος!
Αυτά είναι τα θετικά της…
Υπάρχουν και πολλά αλλά όμως… και εξηγώ!
Δεν καταλαβαίνω τον ντόρο με τον Ντοναρούμα… OK είναι
μόλις 19 ετών αλλά πρέπει να δουλέψει παααααααρα πολύ και στα πόδια και στις
εξόδους του για να αρχίσουμε να τον τοποθετούμε στην ίδια πρόταση με τον
μέγιστο Μπουφόν…
Οι Μουσάκιο, Ρομανιόλι (κεντρικοί αμυντικοί) και Μπίλια (αμυντικός
μέσος) έχουν ποιότητα αλλά δεν έχουν ταχύτητα…
Ο Καλάμπρια είναι ένα δεξί μπακ που δεν βοηθάει ιδιαίτερα
αλλά ίσως να κάνει και περισσότερα από όσα μπορεί ενώ ο Σούσο για όλη την
ποιότητα που έχει, μοιάζει να κάνει λιγότερα από όσα μπορεί!
Αν πιεστούν οι Μπίλια, Ρομανιόλι και Μουσάκιο δεν έχουν
την ποιότητα να μοιράσουν με ασφάλεια την μπάλα ενώ όσο πιο μακριά είναι από
την περιοχή της αντίπαλης ομάδας οι Μποναβεντούρα και Κεσιέ τόσο πιο ασήμαντοι
μοιάζουν στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού της Μίλαν!
Η μπάλα περνάει αρκετά από τα πόδια του Ιγκουαΐν και ακόμη
περισσότερο από τον Τσαλχάνογλου ο οποίος μπορεί να τοποθετείται τυπικά
αριστερά αλλά δεν μένει εκεί… κινείται παντού!
Ναι, αυτή η Μίλαν δεν τρομάζει αλλά αυτό που την κάνει
ιδιαίτερη είναι ότι σιγά σιγά παίρνει τον χαρακτήρα “never say die” του Τζενάρο Γκατούζο ενώ
και οι επιστροφές σημαντικών ονομάτων του πρόσφατου παρελθόντος στην διοίκηση
(…Λεονάρντο, Μαλντίνι, Κακά) την δυναμώνουν και σε άλλους τομείς!