Από τη μια πλευρά, η χαμηλή δυναμικότητα του αντιπάλου (Εσθονία, χωρίς Κλάβαν) που πάντως δεν τον νίκησε η εθνική στο Φάληρο (0-0), άρα ήταν υποψιασμένη στο Ταλίν, στην εκκίνηση του Nations League (5ο ματς, 3ο επίσημο, αήττητη Ελλάδα).
Από την άλλη πλευρά, η εμφανής στο πρώτο μέρος ανωτερότητα, το γκολ, το δοκάρι, οι λίγες, αλλά κλασικές ευκαιρίες με καλή κυκλοφορία της μπάλας αποτέλεσαν την ισχυρή… βάση για το χλωμό, βαρετό και από τους ποδοσφαιριστές δεύτερο μέρος.
Και φυσικά για τις απρόβλεπτες, ανατρεπτικές κινήσεις Σκίμπε στη διαχείριση του αγώνα. Ο killer, φορμαρισμένος στη Μασσαλία, αποθεούμενος από Γκαρσιά Μήτρογλου που φλερτάρει με το γκολ, αλλά δεν το βάζει, το δίνει όμως στον Φορτούνη, τραυματίζεται και φεύγει.
Και τότε; Ο κόουτς Σκίμπε, ανακατεύοντας τα παραπάνω στο μίξερ (χλωμός αντίπαλος, ποιοτικά ανώτεροι εμείς, δεν απειλούμαστε, ένα γκολ θα βάλουμε ακόμη και θα το κλειδώσουμε με τα τρία δεκάρια σε «καθαρές» κυκλοφορίες μπάλας) αντικαθιστά τον παίκτη στην αιχμή της επίθεσης με παίκτη στην… αιχμή των χαφ! Έξω ο Μήτρογλου, μέσα ο Μπακασέτας, 4-6-0 με τέσσερα δεκάρια! Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο και σκόρερ Φορτούνης.
Εντάξει, δεν απειληθήκαμε ιδιαιτέρως, ελάχιστα φοβηθήκαμε την απώλεια της νίκης, καθόλου δεν αγχωθήκαμε γιατί μας έκλεισαν στα καρέ του Μπάρκα, αλλά το ματς δεν το «σκοτώσαμε», ως οφείλαμε, δεν είχαμε διάρκεια στην απόδοση, παρά την εμφανή ανανέωση, τη διάθεση, την όρεξη και την πληρότητα στις γραμμές, όλα τα ενθαρρυντικά στοιχεία των 45 λεπτών παιχνιδιού.
Με την Ουγγαρία, το δεύτερο βήμα στις όχθες του Δούναβη δεν προσφέρεται για πειράματα, αλλά για… τελειώματα! Για αυτή την εθνική ομάδα που ξέρει και μπορεί να παίζει ποδόσφαιρο, η πρώτη θέση στον όμιλο της νεοσύστατης διοργάνωσης είναι μονόδρομος. Και στο μονόδρομο, όλα έχουν σειρά…