Η νίκη και η επιβλητική εμφάνιση της ΑΕΚ κόντρα στον Πανιώνιο, μας δίνει τη δυνατότητα να σταθούμε σε συγκεκριμένα γεγονότα, τα οποία αποδεικνύουν τόσο τη δουλειά που έχει γίνει από τον Μαρίνο Ουζουνίδη και τους συνεργάτες του, όσο και τη νοοτροπία που έχουν αποκτήσει πλέον οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης. Μια νοοτροπία που δεν είναι μόνο απόρροια της κατάκτησης του πρωταθλήματος, αλλά συνδυάζεται με τον τρόπο σκέψης που έχουν φέτος οι Κιτρινόμαυροι.
Αρχικά ας θυμηθούμε όλους αυτούς που, κατά τη διάρκεια του βασικού σταδίου της προετοιμασίας, υποστήριζαν ότι το πρόγραμμα προπονήσεων ήταν χαλαρό κι αυτό επρόκειτο να έχει αρνητικό αντίκτυπο στη συνέχεια. Έχουν διαψευστεί σε απόλυτο βαθμό, γιατί η ΑΕΚ εμφανίζει από παιχνίδι σε παιχνίδι όλο και καλύτερο αγωνιστικό πρόσωπο, γεγονός που δικαιώνει τόσο τον Έλληνα τεχνικό όσο και τους άμεσους συνεργάτες του.
Πάμε τώρα και στο αγωνιστικό κομμάτι, με βάση τα όσα είδαμε στην αναμέτρηση με τον Πανιώνιο. Ενδεχομένως οι περισσότεροι να στέκονται στο παραγωγικό β’ ημίχρονο, με τα τρία γκολ, τα δύο δοκάρια και τις υπόλοιπες χαμένες ευκαιρίες. Κατά την ταπεινή μας άποψη όμως, κανονικά αυτό που θα έπρεπε να έχει ικανοποιήσει τους φιλάθλους είναι η εικόνα της ομάδας στο α’ ημίχρονο. Ο λόγος είναι απλός. Κόντρα σε μια πολυπρόσωπη άμυνα, που μοναδικό στόχο είχε να μη δεχθεί γκολ, με 11 παίκτες πίσω από τη σέντρα, οι παίκτες του Ουζουνίδη βρήκαν αρκετές φορές τον τρόπο να δημιουργήσουν φάσεις. Το γεγονός ότι ο στόχος επιτεύχθηκε στο φινάλε του α’ ημιχρόνο είναι εντελώς τυχαίο. Μόνο λόγω τύχης δε συνέβη νωρίτερα.
Η εικόνα του ματς “μαρτυρούσε” ότι το γκολ θα έμπαινε κάποια στιγμή, επειδή η Ένωση είχε σωστό τρόπο ανάπτυξης και κατάφερνε ανά τακτά χρονικά διαστήματα να “ξεκλειδώνει” την πολυπρόσωπη άμυνα των φιλοξενούμενων. Αυτό είναι το πιο ενθαρρυντικό στοιχείο της αναμέτρησης και όχι τα όσα έγιναν στο β’ ημίχρονο. Γιατί το πιο δύσκολο για την ΑΕΚ στο ελληνικό πρωτάθλημα θα είναι να διασπάσει τις άμυνες των ομάδων που μένουν πίσω, κλειστά και δυσκολεύουν τον τρόπο ανάπτυξής της. Αυτό το πρόβλημα δηλαδή που αντιμετώπισε ακόμα και πέρυσι η Ένωση, στη χρονιά που κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας.
Επειδή πάντως δεν είναι δυνατόν να αγνοήσει κάποιος την εμφάνιση του β’ ημιχρόνου, αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι έχει άμεση σχέση με τη νοοτροπία που υπάρχει πλέον στην ομάδα. Σίγουρα η επιστροφή στην κορυφή έπειτα από 24 χρόνια έπαιξε σημαντικό ρόλο, αλλά πέρα απ’ αυτό όλοι γνωρίζουν ότι η ΑΕΚ οφείλει να παίζει ως πρωταθλήτρια. Να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε παιχνίδι και να προσφέρει θέαμα στον κόσμο της.
Την ίδια στιγμή η διαχείριση του έμψυχου δυναμικού από τον Μαρίνο Ουζουνίδη ήταν εξαιρετική. Ίσως το στοιχείο αυτό να είναι και το πιο βασικό στο οποίο πρέπει να δώσει προσοχή ο τεχνικός της ΑΕΚ στους επόμενους μήνες, αφού μόνο έτσι θα μπορέσει να ανταποκριθεί σε τρεις διοργανώσεις.