Έσπασε το αήττητο σερί δέκα αγώνων που μετρούσε ο Ολυμπιακός από τις αρχές Αυγούστου σε Ευρώπη, πρωτάθλημα και κύπελλο. Στο ενδέκατο ματς, ηττήθηκε από τον ΠΑΟΚ. Συνήθως μία εντός έδρας ήττα σε ντέρμπι φέρνει σκεπτικισμό, απογοήτευση, γκρίνια και γενικά αρνητική ενέργεια. Όχι όμως και αυτή που γνώρισε ο Ολυμπιακός την τελευταία ημέρα του Σεπτεμβρίου.
Αυτή η νέα ομάδα που δημιουργεί ο Πέδρο Μαρτίνς “γέμισε” τον κόσμο του με την εξαιρετική εμφάνιση που έκανε στην 5η αγωνιστική. Η στατιστική υπηρεσία λέει τα πάντα: 23 τελικές για τον Ολυμπιακό έναντι τεσσάρων για τον ΠΑΟΚ. Στο δε δεύτερο ημίχρονο η ομάδα του Πειραιά είχε 15 με τους αντιπάλους τους μόλις μία.
Αν κάποιος δεν γνώριζε πολλά για την αναμέτρηση του Φαλήρου, θα πίστευε πως ο Μαρτίνς είναι για χρόνια στο τιμόνι των «Πειραιωτών». Πως το σύνολό του το δουλεύει δύο – τρία χρόνια και έτσι κατορθώνει να αποδίδει τόσο παραγωγικό ποδόσφαιρο. Και ο αντίπαλός τους είναι μια νέα ομάδα με καινούργιο προπονητή που ψάχνει τον αγωνιστικό προσανατολισμό της.
Όμως, τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύουν, αφού ο Μαρτίνς τώρα «πλάθει» τον Ολυμπιακό που οραματίζεται, ενώ ο Λουτσέκσου έχει καιρό τώρα την ίδια (πάνω – κάτω) ομάδα. Όμως, η πρόοδος των «ερυθρόλευκων» είναι εντυπωσιακή. Και δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για τη συνέχεια. Το κριτήριο του κόσμου είναι αλάθητο. Έτσι, στο τέλος έμεινε στις εξέδρες και παρά την ήττα χειροκρότησε τους παίκτες του Πορτογάλου τεχνικού.
Ακόμη και τον Ανδρέα Γιαννιώτη, ο οποίος στάθηκε άτυχος στη φάση του αυτογκόλ του Βούκοβιτς. Αλλά αυτή είναι η μοίρα των τερματοφυλάκων. Μία φάση αρκεί για γίνει η ζημιά. Οι φίλοι των «ερυθρόλευκων» του πρόσφεραν απλόχερα τη στήριξη και την εμπιστοσύνη τους, όπως στο σύνολο των παικτών οι οποίοι αγωνίστηκε. Αναγνώρισαν πως έκαναν πάρα πολλά. Και βλέπουν ό,τι κάτι πολύ καλό γίνεται κάτω στον Πειραιά. Για το λόγο αυτό η ήττα από τον ΠΑΟΚ είναι διαφορετική σε σχέση με άλλες σε ντέρμπι προηγούμενων χρόνων.