Η πρώτη επαφή Γραμμένου-Σκίμπε έγινε και η αποχώρηση του Γερμανού προπονητή από τον πάγκο της Εθνικής μας ομάδας είναι πλέον θέμα ημερών, αν όλα πάνε καλά με τις διαπραγματεύσεις.
Η ΕΠΟ φαίνεται πιο βιαστική από ποτέ, καθώς οι όποιες ενδείξεις υπήρχαν σχετικά με την παραμονή του Μίκαελ Σκίμπε στον πάγκο της ομάδας για τα δύο τελευταία παιχνίδια στο νεοσύστατο Nations League φαίνεται να μην επαληθεύονται.
Αντίθετα, μοιάζει να κερδίζει έδαφος στους κόλπους της ομοσπονδίας το σενάριο αντικατάστασής του με Έλληνα προπονητή.
Να ξεκαθαρίσω ότι δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με τους Έλληνες προπονητές. Ίσα-ίσα που θεωρώ κάποιους από αυτούς ιδιατέρως αδικημένους, καθώς θα μπορούσαν να βρίσκονται στους πάγκους μεγάλων ομάδων εδώ και χρόνια (όπως συμβαίνει σήμερα με τους Ουζουνίδη και Δώνη), αλλά πολλά και ποικίλα θέματα δεν τους το επέτρεψαν.
Άλλωστε όταν έκανα το ρεπορτάζ της Εθνικής, μερικές δεκαετίες πριν, είχα άριστη συνεργασία με όλους (σ.σ. Παναγούλια, Παπαποστόλου, Γεωργιάδη, Πολυχρονίου, Δανιήλ).
Δεν μπορώ όμως, να αγνοήσω ότι έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια το ποδοσφαιρικό περιβάλλον στη χώρα μας και με την… τοξικότητα που το διακρίνει, η θέση του ομοσπονδιακού τεχνικού θα είναι για έναν Έλληνα προπονητή μια κανονική “ηλεκτρική καρέκλα”. Γιατί;
-Διότι θα είναι πάντα ο πιο εύκολος στόχος για όλους!
-Διότι, πέρα από τους παράγοντες της ΕΠΟ, θα αποτελεί στόχο και για τους παράγοντες των μεγάλων ομάδων, αφού με κάποια θα έχει συνδεθεί στο παρελθόν. Ίσως να μπει ακόμα και στο στόχαστρο των μικρομεσαίων!
-Διότι οι επιλογές του για την στελέχωση της Εθνικής θα περνούν από το μικροσκόπιο όλων, ακόμα και των ποδοσφαιριστών.
-Διότι ξέρει ελληνικά και θα διαβάζει καθημερινά τα ΜΜΕ και θέλει δεν θέλει θα μαθαίνει τι γράφουν γι αυτόν και τα social media (που χρησιμοποιούν κατά κόρον και οι παίκτες), είτε τα χρησιμοποιεί, είτε όχι.
-Διότι ακόμα και ο κοντινός του περίγυρος θα επηρεάζεται από τις δικές του αποφάσεις, αφού η κριτική (περί δικαίων και αδίκων) θα είναι διαρκής.
Από την εποχή του Βασίλη Δανιήλ, που αποχώρησε από την Εθνική το 2001 για να έρθει ο Ότο Ρεχάγκελ, η ομάδα έμαθε να λειτουργεί με ξένους προπονητές, τους οποίους οι ποδοσφαιριστές συνήθησαν να σέβονται.
Η ενδεχόμενη επιστροφή σε Έλληνα τεχνικό φοβάμαι ότι θα αποτελέσει την επιστροφή στο παρελθόν και σε χειρότερη μορφή.
Γιατί θα είναι μάλλον ουτοπικό η τοξικότητα του ποδοσφαίρου μας (που είναι ιδιαίτερα έντονη το τελευταίο διάστημα) να μην επηρεάσει άμεσα και την Εθνική, η οποία έμαθε επί 18 χρόνια τώρα να ζει (φαινομενικά
τουλάχιστον) σε ένα πιο προστατευμένο περιβάλλον, ξεπερνώντας τις κατά καιρούς κρίσεις της σε επίπεδο συλλόγων.
Τέλος, πόσο λογικό μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός πως η ΕΠΟ, που έχει παραδώσει τα κλειδιά της ομοσπονδίας σε FIFA και UEFA, έχει Πορτογάλο πρόεδρο στην ΚΕΔ και φέρνει ξένους διαιτητές στα ντέρμπι, να αποφασίσει να τοποθετήσει Έλληνα στη μεγαλύτερη βιτρίνα της, την Εθνική ομάδα;