Κίνηση ματ από την ΕΠΟ, με την πρόσληψη του Άγγελου Αναστασιάδη, που εκτός απροόπτου αναλαμβάνει το τιμόνι της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου.
Μπράβο σε αυτούς που το αποφάσισαν, γιατί πραγματικά χρειάζεται να έχεις θάρρος και κότσια, για πάρεις αυτή την απόφαση.
Να δώσεις την καρέκλα του προπονητή της εθνικής σε έναν άνθρωπο με άλφα κεφαλαίο, αγωνιστή, ανατρεπτικό και αυθεντικό, που πάντοτε είχε το θάρρος της γνώμης του.
Γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο Άγγελος ποτέ δεν μάσησε τα λόγια του, δεν έκανε χατίρια, ενώ σαν καπετάνιος ουδέποτε παράτησε το καράβι στα δύσκολα.
Δεν είχε ποτέ στο παρελθόν ιδιαίτερες σχέσεις με μάνατζερ.
Ούτε με δημοσιογράφους – εκσυγχρονιστές (sic) και αυτό δυστυχώς είναι τεράστιο μειονέκτημα στις μέρες μας.
Επίσης δεν λάτρεψε το χρήμα, κάτι που δεν μπορούν να χωνέψουν εύκολα ορισμένοι.
Καλύτερη επιλογή, κατά την προσωπική μου άποψη, δεν θα μπορούσε να γίνει, αφού σε αυτή την κρίσιμη στιγμή έπρεπε να αναλάβει την ομάδα ένας μεγάλος προπονητής γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, που μπορεί να ταρακουνήσει το σύστημα βάζοντας τάξη.
Ταυτόχρονα αποτελεί και δικαίωση για τον ίδιο τον Άγγελο, που θα έχει την ευκαιρία να δουλέψει για πρώτη φορά στη ζωή του στην κορυφαία ομάδα της πατρίδας μας.
Με ηρεμία και δίχως άγχος – πίεση.
Ο Αναστασιάδης θα πετύχει και αυτό το ξέρουν πολύ καλά όσοι έχουν την τύχη να τον γνωρίσουν προσωπικά *(ένας από αυτούς ευτυχώς είμαι εγώ).
Σαν προπονητής αδικήθηκε από ορισμένους, που πάντοτε έβρισκαν κάτι να του καταλογίσουν.
Τους έφταιγε η πίστη που είχε για το Θεό, λες και είναι έγκλημα να εκφράζεις την πίστη σου με τον τρόπο που εσύ θέλεις.
Τους ενοχλούσε που δεν ήταν μοντέρνος, αλλά ξεχνούν ότι σαν προπονητής έχει καταφέρει τεράστιες επιτυχίες σε ευρωπαικό επίπεδο, είτε με τον ΠΑΟΚ (μεγάλη πρόκριση επί της Άρσεναλ), είτε με τον Παναθηναικό, όταν οι πράσινοι νίκησαν διαδοχικά Γιουβέντους και Αμβούργο (εκτός έδρας) και πήραν απίστευτη πρόκριση στο champions legue, τη στιγμή που όλοι τους είχαν ξεγραμμένους.
Την ίδια στιγμή ορισμένοι μοντέρνοι (ονόματα από το εξωτερικό) δεν κατάφερναν να περάσουν τη Θύελλα Φραμπαλά, τη Δόξα Χαβαλέ και την Κόμπρα Μοσχάτου.
Το μάτι του πάντοτε έκοβε.
Μπορούσε να κάνει αμέτρητες εσωτερικές αλλαγές σε παιχνίδι που πολλοί θεωρούσαν χαμένο, προκειμένου να το γυρίσει.
Συχνά μάλιστα κατάφερνε να πετύχει το “θαύμα” γιατί στο κοουτσάρισμα από τον πάγκο είναι αυθεντία, κάτι που αναγνωρίζουν ακόμα και οι επικριτές του.
Μακάρι να πετύχει και στην εθνική.
Καλή επιτυχία φίλε μου από την καρδιά μου. Η Παναγιά να είναι πάντα μαζί σου και μαζί μας.
