Το να φέρεις ισοπαλία με (αυτή) τη Γεωργία δεν είναι απαραίτητα κακό. Κακό είναι απέναντι σε αυτή τη Γεωργία να δείχνεις ανήμπορος να κάνεις τα στοιχειώδη. Κακό είναι να μη μπορείς να βγάλεις στο ελάχιστο την ποιότητά σου στο χορτάρι. Να μην έχεις το απαραίτητο πάθος σε ένα “must win” παιχνίδι.
Εκτός αν πρέπει οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής ομάδας να παραδεχτούν ότι σε εθνικό επίπεδο είμαστε ισάξιοι της Γεωργίας. Η Ελλάδα στο FIFA Ranking είναι στο 53, ενώ η Γεωργία στο 89, κι όμως η εικόνα του αγώνα της Τούμπας σε καμία περίπτωση δε δικαιολογούσε αυτή τη διαφορά.
Οι Γεωργιανοί, προερχόμενοι από διπλό ταξίδι σε Σουηδία, πίσω Γεωργία, και ταξίδι Ελλάδα, είχαν παίξει με Σουηδία και Ισπανία και όμως έδειχναν πολύ πιο φρέσκοι και ξεκούραστοι από τους Έλληνες διεθνείς. Δεν φάνηκε καν η απογοήτευσή τους από τις δύο σερί ήττες που πιθανότατα δεν τις άξιζαν κιόλας.
Κι ενώ φαινομενικά είχαμε όλο το χρόνο να “διαβάσουμε” και να προετοιμαστούμε κατάλληλα απέναντι σε μια ομάδα που παρουσιάστηκε βελτιωμένη σε σχέση με το παρελθόν της, εντούτοις μάλλον αδιάβαστος φάνηκε ότι πιάστηκε τόσο ο Φαν΄τ Σχιπ, όσο και διεθνείς μας, με την ευθύνη εδώ να βαραίνει περισσότερο τον προπονητή.
Συν τοις άλλοις το σχήμα με Τζόλη, Φορτούνη, Μπακασέτα δεν του βγήκε. Φορτούνης και Μπακασέτας κινήθηκαν στον ίδιο χώρο με αποτέλεσμα η συμμετοχή του Μπακασέτα στο ματς να είναι περιορισμένη. Δεν υπήρχε η κατάλληλη χημεία μεσοεπιθετικά και αυτό δημιούργησε πρόβλημα μεσοεπιθετικά για την ομάδα που άρχισε να χάνει την αυτοπεποίθησή της και μοιραία να οπισθοχωρεί από τη στιγμή που σε μπορούσε μπροστά.
Επίσης, το γεγονός ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο στερείται δεξιών μπακ ανάλογων της αριστερής μας πτέρυγας, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν παίκτες που γνωρίζουν τη θέση και ίσως άξιζαν την ευκαιρία. Αλλά δεν είναι της παρούσης να μπούμε σε ονοματολογία. Και μόνο όμως το γεγονός ότι βασικός μπακ ήταν ο Μπακάκης που αρχικά δεν ήταν στην αποστολή, αλλά αφού έπαιξε στην Τούμπα με την ΑΕΚ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, τότε τον καλέσε ο Φαν΄τ Σχιπ, δείχνει πολλά.
Αρχικά οι πρώτες κλήσεις για δεξιά μπακ ήταν στους Ανδρούτσο και Μαυρία που παίζουν κατά συνθήκη μπακ. Ο Μαυρίας μάλιστα δεν έχει παίξει καθόλου φέτος. Ε δε γίνεται να είναι τόσο “γυμνή” αυτή η πλευρά, όταν γνωρίζεις καλά ότι από εκεί παίζει ένας από τους πιο ταλαντούχους αριστερούς εξτρέμ της Ευρώπης αυτή τη στιγμή.
Τον Κβαρατσκέλια θα μπορούσε να τον αντιμετωπίσει μόνο ένας αμυντικογενής μπακ και πιθανότατα με έξτρα κάλυψη. Ωστόσο δεξιός χαφ δεν υπήρχε λόγω του 4-2-3-1 και στο πλάνο οι εξτρέμ έπρεπε να είναι πιο ψηλά σε σχέση με το ματς της Ισπανίας, άρα δε μπορούσαν συνεχώς να παρέχουν την απαραίτητη κάλυψη. Και μοιραία το πλήρωσε αυτό η ομάδα.
Και μάλιστα το πλήρωσε σε μια στιγμή που μόλις είχε πέσει από την Ακρόπολη και είχε βρει και πορτοφόλι. Στο 1-0 δε μπόρεσε κανείς να διαχειριστεί την κατάσταση. Δεν πρόλαβε ίσως. Πες το και “μάθημα”, συλλογή εμπειριών. Ωστόσο το σκορ έγραψε άμεσα 1-1. Και το χειρότερο ποιο ήταν;
Ότι οι διεθνείς μας δεν είχαν το σθένος να τρέξουν να πάρουν τη μπάλα από τα δίχτυα τους για να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν τη νίκη. Αντιθέτως το έκαναν οι Γεωργιανοί. Οι παίκτες του Βίλι Σανιόλ ήταν καλύτεροι. Άξιζαν τη νίκη. Το ένιωθαν και τη διεκδίκησαν. Κι αν δεν ήταν ο Βλαχοδήμος πιθανότατα να την είχαν πάρει κιόλας.
Πάει πέρασε…Το θέμα είναι από εδώ και πέρα να μην μπει σε κλίμα εσωστρέφειας η ομάδα. Να παλέψει να διαχειριστεί την χειρότερη εμφάνισή της στην εποχή Φαν΄τ Σχιπ και ει δυνατόν να βγει πιο δυνατή αν θέλει να ελπίζει στη δεύτερη θέση. Διότι για να γίνει αυτό πλέον δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λάθους. Ρεαλιστικά από την κλήρωση η Εθνική δεν είχε τις ελπίδες με το μέρος της, αλλά τώρα ζητείται και υπέρβαση.
Μπορεί όμως αυτή η Εθνική ομάδα να κάνει την υπέρβαση ή όχι; Διαφορετικά ρεαλιστικός στόχος αυτής της ομάδας θα πρέπει να είναι το EURO 2024.
